“เรื่องอะไรอีกล่ะ เอาไว้คุยกันเย็นนี้นะ อีกแค่ครึ่งชั่วโมงฉันต้องไปประชุมแล้ว” รามีนบอกไป ก็ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำทันที เพราะนี่ก็เกือบจะบ่ายแล้วเขายังไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง
“เฮ้อ แล้วจะรู้เรื่องไหมเนี่ย” สโรชาพูดออกมา แล้วนอนพักต่อ ก่อนจะคิดอะไรเพลินๆ จนแม่บ้านเข้ามาในห้องของเธอ
“อ่อ คุณสโรชาคะ คุณรามีนให้เอายากับอาหารมาให้ค่ะ” แม่บ้านวัยกลางคน เอ่ยบอกสาวสวยที่นอนอยู่บนเตียง แล้วนึกถึงสภาพห้องของเจ้านายเมื่อเช้า ที่เข้าไปทำความสะอาด แล้วรู้ว่าทั้งสองทำอะไรกันแถมสาวคนนี่ก็ยังบริสุทธิ์เพราะบนผ้าปูมีคราบเลือด แม่บ้านคิดแล้วก็ยิ้ม
“ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวเอยทานเองค่ะ ป้าไปพักเถอะค่ะ” สโรชาเอ่ยบอกอย่างเกร็งใจ แถมสายตาและรอยยิ้มของป้าแม่บ้านก็ทำให้เธอเขินจนไม่กล้าสบตา
“ได้ค่ะ เดี๋ยวอีกสักพักป้าจะมาเก็บนะคะ” แม่บ้านเอ่ยบอกออกไปก็วางถาดอาหาร แล้วหยิบโทรศัพท์ของสโรชามาให้เธอ
“ขอบคุณค่ะ” สโรชาเอ่ยบอก
