หลังจากเห็นรอยแดงที่อยู่บริเวณลำคอของหญิงสาวแล้ว ชายหนุ่มก็เงียบไปทั้งยังรู้สึกโกรธที่รอยนี้ผู้ชายคนอื่นเป็นคนทำขึ้นมา
“ฮึก! พี่ปราบรังเกียจสาใช่ไหม สาสกปรก” สามินีร้องทักเมื่อเห็นว่าเขาเงียบไป หญิงสาวรู้สึกใจหายมากและพยายามสะบัดตัวหนีเขา
“สาใจเย็น ๆ พี่ไม่ได้รังเกียจ” เมื่อหญิงสาวดิ้นออกจากอ้อมกอด
ผู้กองปราบก็ยิ่งกอดรัดเธอไว้แน่นกว่าเดิม อะไรที่พยายามหลีกหนีในตอนแรกตอนนี้กลับบดเบียดกับแขนแกร่งของเขาเต็ม ๆ
“ฮึก พี่ปราบโกหก พี่ปราบเงียบไป”
“ที่พี่เงียบเพราะกำลังคิดว่าจะทำยังไงให้เราหยุดร้องดี แล้วพี่ก็คิดขึ้นมาได้ ถ้าสารังเกียจรอยนั้นให้พี่รักษาให้ไหมครับ” ผู้กองปราบถามอย่างเจ้าเล่ห์ เขาไม่ได้คิดจะเอาเปรียบเธอ ทว่าเมื่อหญิงสาวเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าถ้าเขาไม่เกิดอารมณ์คงจะเป็นไปไม่ได้ อย่าลืมนะว่าเขาก็คือมนุษย์ปุถุชนธรรมดา ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะได้ไม่รู้สึกอะไร
หญิงสาวหยุดร้องไห้ คิ้
