Love at first night รักแรกพบ

ตอนที่5 อารมณ์น้อยใจ

เรื่อง Love​ at​ first​ sight รักแรกพบ

Episode 5 อารมณ์น้อยใจ

ก่อนจะลากันกลับ..นักเรียนก็ได้เเลกไลน์กับพี่ๆทหาร ส่วนคุณครูนั้นแค่ยืนดู

ภีม : ครูมินิครับขอไลน์หน่อยครับ

พี่ภีมยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน แต่ตาฉันเหลือบไปเห็นพี่ซิวมองมาทางฉันพอดี..อุ้ย..คงต้องรอเผื่อพี่เค้าจะมาขอเบอร์ขอไลน์แอบมีหวังนิดๆ

ฉัน : ค่ะ

ยื่นมือไปรับโทรศัพท์..แล้วกดเบอร์ให้คือไลน์กับเบอร์โทรมันลิงก์กันอยู่อะ

ฉัน : เอาค่ะเสร็จแล้ว

ยื่นโทรศัพท์กลับให้พี่ภีมรับไป

นิล : ของนุ้ยอ่ะ พี่บ่าว

มาอีกแล้วนางพูดใต้นะ

'โป้กกกกกกกก'

พี่ภีมเขกหัวนิลไม่แรงเกิน

นิล : เจ็บบ ชาด

***เจ็บชาด = เจ็บมาก

เอามือลูบหัววปอยๆ พร้อมส่ายหน้าไปมา

ภีม : เยอะอะเรา เบอร์ก็แลกกันแล้ว น้องพิม พี่ขอไลน์หน่อย

หันไปหายัยพิมส่งสายตาเจ้าชู้ๆ ตามฉบับพี่เขานั่นแหละ

นิล : ชิ เอออ

แล้วนางก็สะบัดตูดเดินออกไปด้วยท่าทีแบบโกรธ ฉันก็แอบ งงใจสิ..สองคนนี้เขาเป็นไรกันหรือยัยนิลคิดไปฝ่ายเดียว รู้ก็รู้พี่ภีมอ่ะเจ้าชู้จะตาย

ผ่านไปจนถึงเวลากลับโรงเรียนยัยนิลก็นั่งรอบนรถแบบหน้ามุ่ยไม่คุยกับใคร ส่วนพี่ภีมก็คุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ฉันเลยมองแบบเงียบๆ พูดก็พูดเถอะ แอบรอพี่ซิวมาขอเบอร์นะแต่ดันหน้าแตกพี่เขาขอจากครูฝึกสอนทุกคนยกเว้นฉัน มันน่าน้อยใจเนอะ ทั้งที่ดูแล้วเหมือนสนิทกับฉันมากอะ ขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกันทำไมเฮิร์ทหนักขนาดนี้..งงใจ งงใจตัวเองนี่แหละ คิดแต่เรื่องเขา เฮ้อ!

มินิผู้ไม่เคยมีความรักแบบหนุ่มสาว เหอะ คอยดูเจอที่ไหนจะไม่ทักเลย ชิ ฉันเลยขึ้นไปนั่งบนรถใกล้ยัยนิล เพื่อรอรถออก

ฉัน : นิลเป็นไร

นิล : ม้าย!

หันหน้าไปทางอื่น หายใจฟึดฟัด

* *ม้าย =ไม่

ฉัน : เฮ้ออ! ความรักหน่อความรัก

นิล : แหลงว่าไร เราไม่ได้ชอบอีตาภีมทีนะ..

อะไรวะ..ฉันทำหน้างง

ฉัน : แปลดิ ทำไมชอบพูดใต้อะ

นิล : เออ จะบอกว่าเราไม่ได้ชอบพี่ภีมสักหน่อย

ฉัน : อ้าวว บอกเพื่อ? ร้อนตัวหรา มินิก็ไม่ได้ว่าอะไรนิลนิ ฮั่นแน่ หรือว่า...

นิล : เอออ คิดว่าไม่ได้ยินละกัน

นางหน้าแดง แต่ก็รีบเบือนหน้าหนีไป

ฉัน : ขอให้นี่เป็นครั้งสุดท้ายนะ อย่าได้เจอกันอีก...

ก็คนมันน้อยใจอ่ะ..เราอุตสาห์อ่อยรอให้มาขอเบอร์555+ แต่ดันไม่มาทั้งที่เห็นขอของคนอื่นทุกคนแล้วอะ ฉันพูดบ่นกับตัวเองไปเรื่อยเปื่อย

นิล : เออ เหมือนกันผู้ชายแม่งเชี้-

ฉัน : อารมณ์ไหนเนี่ย!

ที : ไปก่อนนะครับ ผู้กอง ผู้หมวด

พูดจบพี่เขาก็เข้ามาขับรถ คือรถกะบะสี่ประตูไง กะบะให้นักเรียนนั่ง..แล้วพี่นัทก็เข้าตามมานั่งคู่กับพี่ที..

ระหว่างนั่งรถก็มีพูดคุยเมาส์มอยกันไปเรื่อย คุยไปหลายเรื่อง แต่ฉันก็มีค้างคาอยู่หนึ่งเรื่อง จึงเอ่ยถามพี่ๆเขา

ฉัน : เมื่อกี้พี่ทีพูดกับใครคะ ว่าผู้หมวดผู้กอง

ที : อ่อ นี่เราไม่รู้เหรอว่าผู้หมวดก็คือพี่แมน พี่บาส พี่ภีมไง

นิล : แล้วผู้กองนี่คือพี่ซิวเหรอคะ

นัท : ครับ

ฉันอ้าปากเหว่อๆ

นิล : อำเล่นป่ะพี่ เห็นพี่แมนพี่บาสพี่ภีมเรียกพี่ซิวว่าไอ้..

นัท : พี่ก็สงสัยเลยถามแล้วด้วย พี่ๆเค้าบอกว่าเพื่อนกันไม่ถือ แต่ถ้ามีคนใหญ่คนโตต้องเรียกแบบผู้กองงี้ ผู้หมวดงี้ ภาษาทหารนั่นแหละ..

โรงเรียนXX

ครูๆทุกคนต่างเหน็ดเหนื่อยเลยแยกย้ายกันส่วนนักเรียนที่ไปเข้าค่าย ผอ.บอกให้กลับบ้านได้..

ฉัน : นิลกลับหอกันเถอะ

เราสองคนมาด้วยรถมอเตอร์ไซด์ เอามาจอดค้างไว้ที่โรงเรียน มันคือรถฟีโน่ ฉันขับไม่เป็นหรอก มันเป็นรถของนิล พ่อแม่ส่งมาจากนครศรีธรรมราช นิลบอกขี้เกียจโบกวิน เปลืองตัว เฮ้ย ตัง 555+

จริงๆฉันอะขับรถยนต์รถเก๋งแบบออโต้เป็นนะ ตอนแรกพ่อแม่บอกจะให้คนขับมาให้เอาไว้ใช้ แต่ฉันปฏิเสธไป มาอยู่นี่ขี้เกียจทำตัวเด่น มันน่ากลัว ส่วนมากครูบ้านๆ จะพารถมอเตอร์ไซด์มาทั้งนั้น

นิล : อือออ

หอพัก

นิล : แม่ง เกลียดชื่อนี่

นิลเงยหน้าอ่านชื่อ แมนชั่น..แล้วเดินไปเข้าห้อง เราสองคนเช่าอยู่ชั้นสามห้องติดกัน อารมณ์ของนิลคงนอยด์พี่ภีมชัวร์

ฉัน : พรุ่งนี้วันเสาร์ใครตื่นก่อนปลุกด้วยน่า

นิล : จ้ะ

เราทั้งคู่ต่างแยกย้ายเข้าห้องใครห้องมัน ฉันอาบน้ำเสร็จก็นอนคิดเรื่องพี่ซิวไม่รู้ทำไม เอาแต่คิดถึงพี่ซิว 'ไอ้คนบ้า ' พยายามสะบัดหัวไม่คิด แต่มันก็ผุดขึ้นมาจนได้

จากวันนั้นผ่านไปสองอาทิตย์ฉันก็ใช้ชีวิตปกติแต่ที่ไม่ปกติใจฉันนี่แหละมันร้องเรียกหาแต่พี่ซิว เหอะๆ บางครั้งก็เก็บไปฝัน ในฝันคือดีมาก เขาอบอุ่น อ่อนโยน แต่ช่างแตกแต่ในชีวิตจริง

ยะ...อย่าบอกว่าฉันชอบเขานะถึงกับเอาไปฝัน บรึ่ยย!! คนอะไรไม่รู้ขี้เก๊กแล้วก็หยิ่งด้วย

มีอีกคนด้วยที่ไม่ปกติก็ยัยนิลนั่นแหละจากที่เป็นคนตลกเฮฮา พาเพื่อนสุขสำราญ กลายเป็นคนอารมณ์ร้อน เหวี่ยงตลอด...หนักกว่าฉันก็ยัยนิลนี่แหละ

*******************

นามปากกา ByMinne