ตอนที่ 14 เป็นแฟนกันวันแรก
1758 คำ
Episode 14 เป็นแฟนวันแรก...
เช้าวันศุกร์ที่สดใส...อีพี่ทหารนางปลุกตั้งแต่ตี5 ตอนนี้ฉันตื่นมานั่งสัปหงกสะลืมสลือ ในขณะที่อีพี่ซิวที่ยืนรีดชุดของตัวเองอยู่
ฉัน : พี่จะรีบไปไหนเหรอ?
พี่ซิว : พี่มีธุระต้องไปจังหวัด สข อะ
ฉัน : อืออ พี่ปลุกน้องมาเพื่อ??
พี่ซิว : หัดตื่นไวซะบ้าง..ไง
ฉันขยี้ตามองพี่ซืวที่หันมายิ้มแล้วรีดผ้าต่อไป
ฉัน : อื้อ น้องจะนอนต่อ
พูดจบ ล้มตัวนอนเลย
พี่ซิว : วันนี้น้องใส่ชุดไหน
ฉัน : อื้อ เสื้อสีฟ้ากับกางเกงวอร์มค่ะ แต่พี่ไม่ต้องรีดให้นะเดี๋ยวน้องลุกไปรีดเอง
แล้วฉันก็เผลอหลับไป เสียงตะหลิวกระทบกะทะ เคร้งๆ!! ทำเอาฉันตื่นทันทีแถมหอมอีกต่างหาก
หยิบมือถือมาดูว่ากี่โมง... อื้ออ 6โมงเช้าแล้วนิ ทำไมพี่ซิวยังไม่ไปแต่แต่งตัวใส่กางเกงทหารกับเสื้อบางๆข้างในแล้ว
ตอนนี้พี่เขากำลังผัดอะไรอยู่ในกะทะยืนหันหลังให้อยู่ ความคิดเด็กๆผุดมาในหัว แกล้งพี่ซิวดีกว่า แล้วก็ย่องๆไปข้างหลังเอามือจี้ที่เอวปรากฏว่า เขายืนนิ่งไม่บ้าจี้อะไร
ฉันเลยเปลี่ยนเป็นสวมกอดทางด้านหลังหอมม กลิ่น ปู้ชายยย พี่ซิวชะงัก
พี่ซิว : เล่นเหมือนเด็ก กอดแต่เช้าต้องการอะไรครับ
เอียงหน้ามาหาฉันนิดหน่อย
ฉัน : แค่รู้สึกอยากกอดอ่ะ
รู้สึกแบบนั้นจริงๆแต่มันจะเร็วไปไหมพึ่งเป็นแฟนกันเมื่อคืนเอง
ฉัน : แล้วทำไมยังไม่ไปคะ..
เอามือออกจากเอว ไปยืนใกล้ๆ
พี่ซิว : เขานัดรวมที่ค่ายเจ็ดโมงครึ่ง
ฉัน : อ้าว แล้วเห็นตื่นตั้งแต่ตีห้า
พี่ซิว : ปกติพี่ตื่นเวลานั้น...น้องก็ต้องหัดตื่นเช้าหน่อยดิจะได้ลุกมาทำกับข้าวกิน
โครตอายเนอะเป็นผู้หญิงแท้ๆ กลับตื่นหลัง ผู้ชายอีกและที่สำคัญทำกับข้าวไม่เป็น แง่~
พี่ซิว : ไปอาบน้ำดิ เดี๋ยวมาทานข้าวกัน
ฉัน : ค่ะ รับแซ่บ!!
เอามือแบบทำความเคารพแบบลูกเสือ ไว้ที่คิ้วอ่ะ
พี่ซิว : หึหึ
เขาหัวเราะในลำคอ ฉันเดินไปหยิบผ้า...แต่ตาไปเห็นชุดตัวเองที่เรียบและเนี๊ยบเหมือนพึ่งผ่านการรีดมา
ฉัน : น้องบอกแล้วนี่ค่ะ ว่าเดี๋ยวรีดเองทำไมพี่ไม่ฟังอ่ะ
พี่ซิว : อยากรีดให้มีไรปะ ไป ไป อาบน้ำโน่น
ฉันมองค้อนเขานิดๆแล้วเดินเข้าห้องน้ำตัวปลิว พี่เขาทำไห้เราทุกอย่างเลย..คือดีย์แต่มีความอายมากเหมือนกัน รู้สึกเริ่มหวงละเนี่ยย ผู้ชายอะไรน่ารักก... หลงเเฟนตัวเองได้ป่าว แต่งตัวจนเสร็จ...ฉันก็มานั่งทานข้าวด้วยกัน..
ฉัน : พี่ภีม ไปด้วยป่าว..
พี่ซิว : ไปครับ
ก้มกินข้าวต่อไป
พี่ซิว : เอาโทรศัพท์ของน้องมาให้พี่แป๊บ
ฉันก็ยื่นให้คือไม่อยากมีไรปิดบัง...เขากดอะไรไม่รู้ยุกยิกๆ แล้วยื่นคืนมา
ฉัน : งั้นน้องไปหานิลก่อนนะคะ
ฉันพูดหลังจากเก็บจานข้าวไปไว้เรียบร้อยแล้ว
พี่ซิว : ไปทำไม ?
ฉัน : ก็ไปชวนไปโรงเรียนไงค่ะ
พี่ซิว : ไปแล้วมั้ง! ต้องไปส่งไอ้ภีมก่อน มันต้องไปเช็ครถ มันเป็นพลขับอะวันนี้
ฉัน : อืม เดี๋ยวนี้ยัยนิลทำอะไรไม่เคยบอกเพื่อนแล้วเหรอ ตั้งแต่มีแฟน...
ฉันแบะปากเล็กน้อย พี่ซิวเดินมาหาแล้วโอบไหล่ผลักหัวฉันเบาๆให้ซบอกเขา
พี่ซิว : นอยด์เหรอ? ปล่อยให้เพื่อนอยู่กับแฟนบ้างเหอะ! เดี๋ยวแฟนเค้ากับแฟนน้องจะไปทำงานอีกกว่าจะพักก็เดือนหน้าอ่ะ เค้าคงอยากใช้เวลาอยู่กะแฟน...
มือหนาลูบหัวฉันไปด้วย
ฉัน : รู้ค่ะ แต่น่าจะบอกกันสักนิดก็ยังดี
โอบเอวพี่ซิวทันที เงยหน้ามองเขาทำตาพริบๆ พี่เขาก้มมาจุ๊บที่หน้าผาก...
พี่ซิว : อย่าอ้อนเยอะ เดี๋ยวไม่ได้ไปสอนนะ..
ฉัน : ???
ว้อท! อะไรยังไงได้แต่ทำหน้าสงสัย พี่ซิวนางยิ้มไม่พูดอะไรเดินไปใส่รองเท้า...ฉันก็เดินตามไปใส่เหมือนกัน...
บนรถ
พี่ซิวเขาเอามือหนึ่งมาจับมือฉันไว้ตลอด เหลืออีกข้างที่บังคับรถ...ฉันก็ปล่อยให้จับเพราะรู้สึกดี...
พี่ซิว : ขับรถเป็นไหม?
หันมาถามฉันเพียงเสี้ยวนาทีหันไปมองถนนต่อ
ฉัน : คือ...รถไหนคะ
พี่ซิว : รถพี่นี่แหละ
ฉันก้มลงมองเกียร์รถของเขา โอเค ออโต้
ฉัน : เป็นค่ะ
พี่ซิว : งั้นไปส่งพี่ แล้วเราเอารถไปสอน แล้วพอเลิกเรียนก็มารับพี่ที่ค่ายนะ...
ฉัน : มะ...มันจะดีเหรอ โดนแซวแน่ๆ
หากเจอเพื่อนพ้องของเขาคงโดนแซวเป็นแน่ ฉันอายนะบอกเลย
พี่ซิว : อายเหรอ? ที่เป็นแฟนพี่ มียศแค่นี้
ฉัน : เปล่านะ พี่คิดอะไรแบบนั้น น้องไม่อายหรอกค่ะ...ถึงจะมียศต่ำกว่านี้ก็เหอะ เราไม่ได้รักกันที่ยศนี่คะ
พี่ซิว : ครับ ขอบคุณนะที่เป็นแฟนพี่ พี่จะไม่ขอสัญญาอะไร แต่จะขอให้เราดูพี่ที่การกระทำนะ...
ฉัน : ค่ะ
พี่เขากระชับมือแน่นขึ้น รู้สึกมีความสุขมากไม่รู้จะเรียกว่า รัก หรือป่าวว.
'รักแรกพบ' คำๆนี้ยังก้องในประสาทหู..
คิดว่าโชคดีแล้ว..ที่เจอคนอย่างพี่ซิว..
@ถึงค่าย..
คือมีทหารกลุ่มหนึ่ง...รออยู่ก่อนแล้วมีพี่บาสพี่แมนพี่ภีมครบทีม...พวกเค้าต่างหันมามองรถพี่ซิว ใจแอบหวั่นโดนแซวแน่ พี่ซิวเขาจอดรถแล้วเปิดประตูเดินลงไป
ฉันก็นั่งนิ่ง พี่เขาลงไปแต่รถยังไม่ดับเครื่องลงไปเปิดท้ายรถเอาของแล้วเดินไปสบทบกับเพื่อนคุยอะไรกันสักพัก ทั้งหมดก็หันมาทางรถพี่ซิวแล้วยิ้ม คงไม่เห็นหรอกฟิล์มดำอ่ะรถพี่ซิว...
สักพักเหมือนพี่ภีมจะเดินตรงมาที่รถ เขาคงมาเอาของพี่ซิวหรือเปล่า แต่เขากลับหยุดและเคาะกระจกฝั่งที่ฉันนั่ง งั้นเขาคงรู้ ฉันกดกระจกลดลง
พี่ภีม : ไง! ทำไมไม่ลงมาก่อน ลงมาดิ
พี่ภีมพูดยิ้มๆ
ฉัน : หือออ
ส่ายหน้า
พี่ภีม : ลงมาๆ อายอะไรมารู้จักพวกพี่ๆมาดิ...ต้องมีการแนะนำแฟนผู้กองหน่อยย...
ฉัน : หืออ ไม่เอาพี่ภีมงะ อย่าแกล้งมินิดิ
เริ่มรู้สึกถึงใบหน้าที่แดงและเห่อร้อน
พี่ภีม : มาๆใครแซว เดี๋ยวพี่เตะให้
ไม่รอช้าให้ฉันตอบตกลง พี่ภีมเอามือเข้ามาทางกระจกแล้วเปิดประตูเพราะฉันล็อกอยู่ไง
จำเป็นต้องลงไปใช่ไหมเนี่ยเกร็งแหละดูออก อีพี่ซิวก็นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่...นี่ไม่รีบกันใช่ป่ะ แต่ละคนก็มองมาที่ฉันตาเดียวแล้วโห้..แซว
'ฮิ้ววววววววว'..
พี่ภีม : เดินตามมาครับ
ฉันก็เดินไปติดๆพี่ภีม อาศัยหลังพี่ภีมเป็นกำบัง อิอิ
" จะเดินติดอะไรขนาดนั้นไอ้ภีม แฟนเพื่อนนะเว้ยย " มีเสียงแซว..
พี่ภีม : ไม่เกี่ยวกับกู พวกมึงอย่าแซวดิ น้องเค้าอายสัสส..
เมื่อเดินไปถึงอยู่หน้าทุกคนที่จับจ้องมองมายิ้มๆ ฉันส่งยิ้มให้ทุกคน ก้มไม่ได้เดี๋ยวเค้าว่าไม่มีมารยาท..
" ว้าวว ตาถึงงง..สวยๆ"
พี่บาส : น้องมินิหวัดดีครับ ว๊าเสียดายไอ้ผู้กองชิงตัดหน้าซะและ 555+
ทุกคน : 555+ มึงอยากช้าเอง
ส่วนอีพี่ซิวนางยิ้มอย่างเดียว
ฉัน : ค่ะ หวัดดีค่ะ พี่บาส พี่แมน...และพี่ๆทุกคน...
มีมารยาทดียกมือไหว้ด้วยจ้าาพร้อมก้มหัวเล็กน้อย
" อือ อย่าไหว้ เดี๋ยวพวกพี่ๆจะแก่ซะก่อน 555+ "
ฉันทำได้แค่ยิ้มอย่างเดียว
พี่แมน : ครับหวัดดี ไปไงมาไงถึงมาเป็นแฟนไอ้ผู้กองหน้าขรึม อ่ะ...
ฉันก็ยิ้มอีกแหละ ไม่รู้จะตอบอะไร..
พี่ซิว : พอๆ พอแล้วแฟนกูหน้าแดงหมดล่ะ ไปๆขึ้นรถ...
" โฮ้.....มันหวงแฟนสัสส "
มีเสียงแซวอีก พี่ซิวลุกมาหาฉัน
พี่ซิว : ขับรถดีๆล่ะถึงโรงเรียนแล้วโทรมาบอกด้วย
ฉัน : ค่ะ
พี่ซิว : ไปครับ พี่ไปส่งที่รถ
จับมือฉันทำท่าจะเดิน แต่ฉันรั้งไว้ก่อน
ฉัน : พี่ซิวเดี๋ยวก่อน พี่ๆค่ะเดินทางปลอดภัยนะคะ ไปก่อนนะคะ
ฉันก้มหัวให้พี่ๆเขา
" ค้าบ! " ทุกคนที่นั่งอยู่พูดพร้อมกัน
ฉันเดินออกมานิดๆพี่เขาก็พูดนินทากันเลย ทำเอาฉันยิ้มแหละ
" มารยาทดี แถมน่ารัก "
" อยากได้แบบนี้สักคน คงหายากว่ะ "
" สงสัยจะเป็นเนื้อคู่ไอ้ซิวไม่เคยเห็นพาใครมาเปิดตัว และนี่ครั้งแรกด้วย แถมดูมันมีความสุขว่ะ "
" เหมาะสมกับ ผู้กองมาก "
และอ**บลาๆๆๆ...
ถึงรถพี่ซิวเปิดประตูด้านคนขับให้ ฉันเข้าไปนั่ง...แต่เขายังไม่ปิดประตูให้
พี่ซิว : ขับได้แน่นะ
ฉัน : ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ
พี่ซิว : ครับ..
พี่เขาก้มมาเอาสายคาดเบลล์ให้ ' ฟอดด 'หอมแก้มฉันด้วยง่าา
พี่ซิว : ไปได้แล้วครับ จำทางได้ใช่ไหมถึงแล้วโทรมานะ...
ฉัน : จำได้ค่ะ แล้วเบอร์ล่ะคะ?
พี่เขาไม่พูดแต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดๆ
ครืดดด ครืดด
ฉันก้มดูโทรศัพท์ตัวเองที่ทั้งสั่นและเสียงดัง มองจ้องเบอร์ที่โทรมาเมมชื่อว่า 'พี่ซิวที่รัก ' และมีภาพของตัวพี่เขาขึ้นโชว์อยู่ด้วย
ฉัน : เอาไปเมมตั้งแต่เมื่อไรคะเนี่ย
พี่ซิว : ตอนเช้าไงที่พี่ขออะ ไปเถอะ...เดี๋ยวสาย
ฉันก็ขับรถออกไปอย่างชำนาญ แอบกลัวบ้างแหละขับคนเดียวอีก แถมออกจากค่ายทหาร...ใครๆก็รู้อยู่แถวชายแดนมันเป็นยังไง เราอยู่ในที่แจ้งส่วนเค้าอยู่ในที่มืด เค้าฆ่าอย่างไม่ละเว้น...ไม่ว่าหญิงหรือชายเด็กหรือคนแก่....ครูหรือทหารหรือตำรวจ
❤️________❤️
นามปากกา ByMinne
- ผู้เขียน
