Episode 25 ดีกันนะ เกี่ยวก้อย
พี่ภีม ; ขอบคุณครับป้าแดง
พี่เขายกมือไหว้ป้าที่เป็นคนเคาะประตูเมื่อกี้แล้วป้าแดงก็เดิน ยิ้มๆ ออกไป..
พี่แมน : ไปครับ ไปกินข้าวกันในห้อง
พี่แมนเดินเข้ามาฉันต้องหลีกทางให้ตามด้วยพี่ภีมและพี่บาส
นิล : ไปยัยมินิ
ยัยนิลลากแขนฉัน ส่วนยัยพิมปิดประตูห้องตามมาติดๆ ไปนั่งบนเตียง ส่วนหนุ่มๆยืนเรียงรายอยู่ข้างเตียง ทุกคนต่างจ้องมาที่ฉัน
นิล : พี่เค้าโทรมาเพราะเป็นห่วง แต่ดันไม่รับเนอะ
พิม : เนี่ยๆดูตาดูจมูก ร้องไห้มาสิท่า เขาโทรไม่รับแล้วมาเสียใจเอง
เหมือนเราเป็นนักโทษเลยงะ ได้แต่นั่งนิ่งๆก้มหน้าก้มตา
พี่แมน : พอๆ อย่าว่าเพื่อน เดี๋ยวก็ร้องอีกหรอก ลองปลอบดิ
พูดจบยิ้มให้ฉันแล้วเดินไปที่ระเบียง สงสัยดูดบุหรี่เห็นถือออกไป
พี่บาส : ทั้งหมดนี้เทใส่จานหมดเลยใช่ไหม
พี่บาสชูของที่ในมือถืออยู่ให้เพื่อนดู
พิม : หมดเลยค่ะ มาค่ะพิมช่วย..
นางเดินไปช่วยแฟนของนาง
[พี่ภีม
