ตอนที่ 27 บังเอิญจริงๆ

1641 คำ

Episode27 บังเอิญ จริงๆ เฮ้ยยย!! ซวยแล้วไง จะเอาอะไรโทรหามินิเนี่ย...คือผมคุยตอนอยู่ในห้องน้ำ ตอนนั้นเตรียมน้ำในอ่าง จู่ๆไม่รู้มือไม้อ่อนหรือไร โทรศัพท์ตกไปดำน้ำในอ่างเฉยเลย ผมทำอะไรเสร็จก็วิ่งไปด้านล่างเพื่อโทรหาเธอ ผมจำเบอร์เธอได้นะ...แต่มันโทรไม่ติดเธอปิดเครื่องไปแล้ว ผมโทรเป็นสิบๆรอบเลยแหละหรือเธอจะโกรธ ตอนนั้นแค่จะแหย่เอง เฮ้ออ ทำไงเนี่ย! ( part มินิ ) " พี่มินิ พี่มินิ " ฉันหันไปตามเสียงเรียก ฉัน : ยัยเหมียว เหมียว : ไปค่ะพี่ เออนี่ยัยโมจิ เพื่อนเหมียวที่เคยไปเล่นที่บ้านเมื่อก่อนอ่ะ บ้านเธออยู่ซอยถัดไปอีกสองซอยอ่ะ จำได้ป่าว.. ฉัน : อ๋อๆจำได้ๆ ลูกคุณน้ามินกับคุณลุงแซ้งค์ใช่ไหม โมจิ : ใช่ค่ะ สวัสดีค่ะพี่มินิ หน้าของโมจิดูคุ้นๆนะ คล้ายๆใครนะ นึกไม่ออก ฉัน : หวัดดี เหมียว : พี่เขยอะ ฉัน : ไปเถอะ พี่หิวแล้ว เหมียว : เปลี่ยนเรื่องไวเนอะ... ฉันแสร้งทำไขสือเดินไปขึ้นรถทันที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม