เพื่อนรักมาเฟีย

“มึงว่ากูสวยยังวะ” “อืม” “ไอ้สัว กูจริงจังนะ อย่าทำเป็นเล่นได้ปะ” “กูเล่นเกมอยู่ไม่เห็นเหรอ” “ก็ช่วยมองสักหน่อยไม่ได้หรือไง” “หึ” ฉันถอนหายใจแล้วมองเพื่อนสนิทด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย นอกจากเป็นภาระเวลาเมาแล้วก็ยังหาประโยชน์จากมันไม่ได้สักอย่าง สรุปก็ไม่มีอะไรดีเลยนั่นแหละ เจ้าสัว มีพ่อเป็นมาเฟียส่วนตัวมันเป็นนักเลง ทำตัวทรงอย่างแบด ทำผู้หญิงแซดไปทั่ว ไม่ว่าคณะไหนก็กวาดมาหมดแล้ว “อยากดูหนังไม่บอกกูวะ เสื้อยืดกางเกงยีนกูก็พามึงไปดูได้ละ แต่งซะ กูก็นึกว่าไปกินเลี้ยงโต๊ะจีน” อยากฟาดหัวให้แตก “ลำบากเพราะผู้ชาย มันได้เสมอ” “กับกูไม่แบบนี้บ้างวะ” “ก็ปากมึงแบบนี้ไง ไปละ กลับเมื่อไหร่ก็ปิดไฟ ปิดแอร์ให้เรียบร้อยด้วยนะ” “กูจะนอนนี่ กลับกี่โมงจะรอกินข้าวด้วย” ไอ้มาร ทะเลาะกับใครอีกคราวนี้ถึงได้หนีมานอนห้องฉันอีก “หากินเองไปก่อนเลย ไม่รู้เหมือนกัน” “รอ” ความหน้าด้านและหน้ามึนของเจ้าสัวทำให้ฉันเหนื่อยใจทุกครั้ง “สัว อย่ากดดันได้ปะ” “กูเปล่ากดดัน” ร้านเหล้า โซนD “ไปต่อกันมั้ย พี่เลี้ยงเอง” เจ้าของเสียงนุ่มตรงหน้าคือรุ่นพี่วิศวะปี4ที่เข้ามาจีบฉัน เราสองคนตกลงออกเดตกัน หลังจากดูหนังเสร็จก็มาต่อร้านเหล้านั่งชิลล์ “ไม่ดีกว่าค่ะพรุ่งนี้เกี๊ยวมีเรียนเช้า” พี่บอมคือตัวท็อปของปี4 ส่วนฉัน เกี๊ยวซ่า ปีสามรองท๊อปจากมีนาเพื่อนรักที่ถูกเพื่อนไอ้สัวสอยไปแล้วเรียบร้อย “แน่ใจ” “กลับดึกมากมั้ยคะ” “สัญญาว่าไม่ดึกแน่นอน” ฉันเขินไปหมดเวลาถูกมอง รู้ทั้งรู้ว่าเขาเจ้าชู้และทำตัวแบดแค่ไหนก็ยังชอบแล้วก็พาตัวเองเข้ามาใกล้ พี่บอมพามาต่อที่ผับของเพื่อน ความรวยของแต่ละคนธรรมดาที่ไหน “หมดแก้วได้มั้ย จิบๆ แบบนี้เมื่อไหร่จะสนุกสักที” “เฮ้ยเกี๊ยว หน้าแดงแล้วนะ” พี่บอมหันไปมองเจ้าของเสียงด้วยท่าทางไม่พอใจ “มีผับไหนบ้างที่ไม่เคยไป” ไม่คิดว่าจะเจอออสตินที่นี่แต่ก็ไม่แปลกใจเพราะไอ้นี่ไม่เคยอยู่ติดห้อง “ไม่มี แล้วสัวไม่มาเหรอ” ออสตินเข้ามาขัดจังหวะการดื่มของฉันกับพี่บอม มันแทรกตัวลงนั่งเก้าอี้ตัวว่างโดยไม่สนใจเลยว่าฉันมากับใคร “ไม่มา อยู่ห้องไม่รู้ไปทะเลาะกับใครมาอีก” “เหรอ แล้วนี่จะกลับยัง” “ยังครับ ถ้ากลับพี่ไปส่งเอง เลิกยุ่งได้แล้วครับ เพื่อนก็อยู่ส่วนเพื่อน” กำลังจะอ้าปากพี่บอมก็สวนกลับออสตินทันที ฉันคิดว่าพี่บอมคงเมาแล้วก็เลยเสียมารยาทตอบแบบนั้นออกไป ที่จริงเขาไม่ได้เน้นมารยาทหรอก พี่บอมก็แค่หวังเคลมฉันคืนนี้เท่านั้นแต่ถูกขัดจังหวะโดยออสตินก็เลยหัวร้อน “ไม่ได้ยุ่ง ก็แค่เป็นห่วง เพื่อน กับผู้ชายที่เพิ่งรู้จัก แบบไหนมันน่าไว้ใจกว่ากันวะเกี๊ยว” “ใจเย็นออสติน” “นี่ไม่เคยใจร้อนก่อนนะ” “น้องเกี๊ยว กลับกับพี่ครับ เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง” ฉันมองผู้ชายสองคนแล้วเครียด อีออสตินอยู่ๆ ก็โผล่มาส่วนพี่บอมพอเริ่มเมาแล้วก็กร่าง แล้วฉันจะเลือกใครดีล่ะ รู้สึกสวยจัง “ออสติน” พอฉันเรียกชื่อมันก็ถอนหายใจกระแทกแก้วลงบนโต๊ะทันที “อยากโดนไอ้เหี้ยนี่ฟันแล้วทิ้งก็ตามใจ” “อีออสติน” ฉันเรียกชื่อมันเสียงดัง “พูดเรื่องจริง มึงก็รู้ไอ้นี่มันธรรมดาที่ไหน” “น้อง เบียร์ชวดนึง” ให้ตายสิ อีเพื่อนพวกนี้ อยู่ๆ เจ้าสัวก็โผล่มาแล้วสั่งเบียร์นั่งดื่มข้างๆ ฉัน “อะไรกันวะ “มันถามหน้าตาเฉยแล้วกระดกเบียร์ทีเดียวครึ่งขวด “กูเบื่อ เคลียร์เอง” ออสตินเดินหนีออกไปเมื่อเจ้าสัวมาถึง “มาทำไม” “กูหิวข้าว เมื่อไหร่จะกลับ” ฉันกำลังจะหันไปหาพี่บอมที่ยืนอยู่ข้างๆ แต่กลับไม่เห็นแล้ว “อ้าว” “มันไปไหนต่อไหนไปแล้ว เฮ้อ” “เพราะพวกมึงไง” “ไม่ใช่ว่าเพราะพวกกูเหรอวะ ที่ทำให้มึงเห็นสันดานไอ้นั่น จะเอาภาพจากกล้องวงจรปิดมั้ยว่ามันไปกับใคร” ฉันถอนหายใจแล้วมองบน ก็ไม่ใช่เพราะพวกมันเหรอที่ทำให้พี่บอมหนีไปกับคนอื่น ขอล่ะ ให้กูได้ฉายเดี่ยวบ้างกูอยากมีแฟน _______________