DISTANCE04:เว้นระยะห่าง
1742 คำ
DISTANCE 04
***************************
“นี่มึงบอกเลิกเขาเลยเหรอนาว?”
ข้าวทำหน้าตกใจที่ฉันบอกเลิกธนาแบบนั้น เพราะมันจะรู้ดีว่าฉันรักธนามากแค่ไหน และฉันก็เอาเรื่องของตัวเองที่ทะเลาะกับเขามาปรึกษามัน
พอมันรู้ว่าเมื่อวานฉันบอกเลิกธนามันเลยไม่อยากจะเชื่อไงว่าฉันจะกล้าทำแบบนั้น
ฉันเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่าตัวเองจะกล้าบอกเลิกเขา บอกเลิกทั้งที่ยังรักเขาอยู่
แต่ที่ฉันทำแบบนั้นเพราะฉันรู้สึกว่าเขาไม่เหมือนเดิมกับฉันแล้วไง จากที่เมื่อก่อนอะไรก็เป็นฉันไปหมดเลย และไม่ว่าฉันจะถูกหรือผิดเขาก็จะเข้าข้างฉันตลอดเลยด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้มันกลับไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้ว เพราะอะไรๆ ก็กลายเป็นน้องข้างบ้านเขาไปหมดแล้ว
“มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ ทีแรกกูคิดว่าธนาจะไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้นนะ เพราะพี่เกื้อเองก็บอกว่ารู้จักและสนิทกับน้องชายคนนี้ว่าไม่ใช่คนที่เจ้าชู้หรือเอาไม่เลือกอ่ะ”
“ธนาไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก เพราะตั้งแต่ที่กูคบกับเขา เขาก็มีกูคนเดียวตลอด”
“แล้วน้องข้างบ้านอย่างเชอรี่นี่ยังไงอ่ะ”
ข้าวมองหน้าฉันที่มองหน้ามันกลับไปเหมือนกัน ก่อนจะถอนหายใจออกมา ฉันเองก็ไม่ได้อยากเอาเรื่องแบบนี้มาเล่าให้คนอื่นฟังหรอกนะ
แต่ฉันก็อยากได้คำปรึกษาเหมือนกันว่าตัวเองควรจะทำยังไงกับสถานการณ์แบบนี้ดี เพราะตั้งแต่ที่เชอรี่ปรากฏตัวธนาก็เปลี่ยนไปทันที ต่อให้เขาจะบอกฉันว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับเชอรี่ก็ตาม
คือต้องรอให้เขาคิดก่อนเหรอฉันถึงจะคิดมากได้อ่ะ เรื่องแบบนี้ถึงแม้ว่าไม่มีใครบอกเขาเองก็น่าจะรู้ได้ไม่ยากนะว่าควรจะเว้นระยะห่างระหว่างน้องสาวข้างบ้านด้วย
ไม่ใช่อ้างว่าสนิทกันมาตั้งแต่เด็กจะทำอะไรก็ได้ อย่างที่บอกนั่นแหละว่าพวกเขาสามารถเจอกันได้ พูดคุยกันได้ แต่ฉันก็ไม่อยากให้มันเกินเลยมากกว่าคำว่าพี่น้อง
เพราะเท่าที่เห็นทั้งธนาและเชอรี่ทำอะไรข้ามหน้าฉันตลอด ไม่เคยให้เกียรติฉันเลย
พอบอกเขาก็มาหาว่าฉันคิดมากและหาเรื่องทะเลาะกับเขาซะอย่างนั้น ใครมันอยากจะทะเลาะกับแฟนทุกครั้งถามหน่อยเหอะ และทะเลาะกันด้วยเรื่องเดิมๆ ด้วยนะ
บางทีฉันก็เหนื่อยที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ไง เรื่องมือที่สามน่ะฉันไม่เห็นด้วยมาตั้งนานแล้วนะ
แม้กระทั่งข้าวเพื่อนของฉันที่เข้าไปยุ่งกับแฟนเพื่อน ฉันเองก็ไม่เห็นด้วยเหมือนกัน แต่ดีนะที่มันหลุดมาได้และพี่เกื้อเองก็เป็นแฟนที่แสนดีของมันด้วย
ที่จริงแล้วฉันเองก็มีเพื่อนสนิทอีกคนนะชื่อกานต์น่ะ แต่มันลาออกและย้ายไปอยู่ต่างประเทศ
หลังจากนั้นฉันก็ไม่ได้ยินข่าวมันอีกเลย และกานต์กับข้าวก็เลิกเป็นเพื่อนกันด้วย ก็เล่นไปมีแฟนคนเดียวกันไง
แต่เรื่องนั้นมันก็ผ่านมาแล้วล่ะ และตอนนี้ฉันก็กำลังคิดมากเรื่องของตัวเองอยู่ ไม่ได้อยากคิดมากหรอกนะแต่คนของฉันอย่างธนาทำให้ฉันระแวงในตัวเขาเอง ต่อให้จะเชื่อใจเขามากแค่ไหน
ถ้าเกิดว่าเขายังใกล้ชิดกับเชอรี่แบบนี้บอกเลยว่าฉันไว้ใจเขาไม่ได้จริงๆ เพราะอะไรมันก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นนั่นแหละ
“มึงจะเลิกกับธนาจริงๆ เหรอนาว?”
“เปล่า กูไม่ได้อยากเลิกแต่บางครั้งกูก็เหนื่อยที่ต้องมาเจอปัญหาแบบนี้ไง และดูเหมือนว่าธนาเองก็จะเข้าข้างน้องสาวข้างบ้านมากด้วย”
“ไม่ได้นะเว้ย ถ้าเกิดว่ามึงเลิกกับธนามันก็จะได้ธนาไป ส่วนมึงก็จะเสียใจคนเดียวนะ”
“อืม เรื่องนั้นกูรู้ดีแล้วมึงคิดว่าการที่อยู่แบบนี้มันทำให้กูมีความสุขงั้นเหรอ?” ฉันถามกลับ
การที่ฉันอยู่แบบนี้บอกเลยนะว่าฉันไม่ได้มีความสุขเลยด้วยซ้ำ และมันก็ทำให้ฉันคิดมากจนนอนไม่หลับมาหลายคืน
บางครั้งการที่มองหน้าธนาน่ะมันก็ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บที่ตอนนี้เขาเลือกที่จะไปยืนข้างคนอื่นแทนที่จะเป็นฉัน
ถึงปากเขาจะบอกว่ารักฉันและเลือกฉันแต่การกระทำของเขามันไม่ใช่ไง เขาพร้อมที่จะทิ้งฉันได้เสมอถ้าเกิดว่าเชอรี่เรียกหาเขา เพราะมันเป็นแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว
“ทำไมมารับเราช้าอ่ะ เรารอสองชั่วโมงเลยนะ หนังที่จองตั๋วเอาไว้ก็ไปดูไม่ทันด้วย”
ฉันที่นั่งรอธนาอยู่ที่หน้ามหาลัยสองชั่วโมงกว่าถามขึ้นเมื่อเขาเดินเข้ามาหาฉัน ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าติดธุระด่วนมากแต่จะรีบมารับฉันไปดูหนังด้วยกัน
แต่ตอนนี้มันไม่ทันแล้วไงเพราะเขาปล่อยให้ฉันรอนานมาก ถ้าเกิดว่าเขาบอกฉันว่ามารับฉันไม่ได้ฉันจะไม่โกรธให้เขาเลยนะ ดีกว่าจะปล่อยให้ฉันรอนานขนาดนี้
“แล้วธุระที่ว่ามันคืออะไรเหรอ?”
“พอดีเชอรี่ไม่ค่อยสบายน่ะเราก็เลยพาน้องไปหาหมอ ขอโทษนะที่มารับช้า”
“เชอรี่อีกแล้วเหรอ?”
“ก็น้องไม่สบายไงแล้วเพื่อนก็ติดแฟนไปหมดแล้ว ก็มีแต่เรานี่แหละที่ว่างก็เลยพาน้องไปหาหมอ”
“เมื่อกี้บอกว่าอะไร บอกว่าตัวเองว่าง?”
ฉันเลิกคิ้วแล้วทวนคำของธนาทันที เขาจะว่างได้ยังไงในเมื่อเราสองคนนัดที่จะไปดูหนังด้วยกัน
พอฉันพูดมาแบบนั้นเขาก็ถอนหายใจแล้วบอกว่าอย่าเพิ่งมาหาเรื่องเขาได้มั้ย เพราะตอนนี้เขาเหนื่อยมาก
นี่ก็รีบมารับฉันแล้วถ้าเกิดว่าจะต้องมาทะเลาะกันเขาจะไม่คุยกับฉันเรื่องนี้ ดูคำพูดของเขาที่พูดกับฉันสิ
มันใช่คำพูดของคนที่เป็นแฟนกันหรือเปล่า เขาเลือกที่จะทิ้งให้ฉันรอเขาหลายชั่วโมง เพื่อที่จะพาผู้หญิงอีกคนไปหาหมอ เขาใจร้ายกับแฟนตัวเองไปหรือเปล่า
“ทิ้งเราเพื่อพาผู้หญิงอีกคนไปหาหมอเหรอธนา?”
“ก็คนไข้มันเยอะอ่ะ ก็ไม่คิดว่ามันจะต้องรอนานขนาดนี้ไง อย่าเพิ่งชวนทะเลาะได้มั้ยขอร้อง”
“แล้วมันคือความผิดของเรางั้นเหรอ นายผิดนัดกับเราเพราะเชอรี่นะ”
“ก็ขอโทษแล้วไง เราไม่ได้ทิ้งเธอนะเราก็โทรมาบอกเธอหรือเปล่าว่าเราติดธุระอ่ะ”
“อ๋อ งั้นเราก็เป็นคนผิดสินะที่หวงแฟนตัวเอง”
และมันก็ไม่ได้มีแค่เหตุการณ์เดียวหรอกนะ ที่ทำให้ฉันเสียความรู้สึกกับสิ่งที่ธนาทำกับฉันน่ะ
จริงอยู่ที่เขาไม่ใช่คนเจ้าชู้และไม่ใช่คนที่มั่วผู้หญิงไปเรื่อย แต่สิ่งที่เขาทำกับเชอรี่มันทำให้ฉันรู้สึกว่าพวกเขาทำเกินกว่าคำว่าพี่น้อง
ฉันไม่รู้หรอกนะว่าตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกันสองคนทำอะไรกันบ้าง แต่ทุกครั้งจะต้องมีคนที่รู้จักเรามาถามฉันตลอดเลยว่าเลิกกับเขาแล้วเหรอ
เพราะเห็นว่าพักนี้เห็นเขาไปไหนมาไหนกับผู้หญิงอีกคนตลอดเลย แล้วฉันควรจะตอบว่าอะไรดีล่ะ
เพราะต่อให้ไม่เลิกมันก็เหมือนเลิกกันแล้วเลย เขาไม่ได้สนใจและใส่ใจฉันเท่าที่ควรด้วยซ้ำ
ตอนนี้มันกลายเป็นเชอรี่ไปหมดแล้วไง การที่เมื่อก่อนพวกเขาจะสนิทกันและอยู่ใกล้กันมันไม่แปลกเพราะพวกเขายังไม่มีใคร
แต่ตอนนี้ธนามีแฟนแล้วและการที่พวกเขาจะทำอะไรที่มันมากกว่าคำว่าพี่น้องก็ช่วยให้เกียรติแฟนอย่างฉันด้วย
ไม่ใช่คิดอยากจะทำอะไรก็ทำโดยที่ไม่สนใจฉันเลย ถ้าจะทำแบบนี้เลิกกับฉันแล้วไปเปิดตัวกันไม่ง่ายกว่าเหรอ
“ใจเย็นๆ ก่อนนะ บางทีมันอาจจะไม่ได้มีอะไรกว่าที่เราคิดก็ได้ หรือไม่มึงก็อาจจะคิดมากไปเอง เพราะธนาก็บอกกับมึงนี่ว่าสนิทกับเชอรี่มานานแล้ว”
“เรื่องนั้นกูไม่ได้ห้ามให้พวกเขาเลิกคบกันนะเว้ย แต่กูแค่อยากให้เว้นระยะห่างกันหน่อย”
“อืม กูเข้าใจมึงนะ เพราะถ้าพี่เกื้อทำเหมือนธนาทำกูเองก็ไม่สบายใจเหมือนกัน”
“กูไม่ได้อยากเอาเรื่องแบบนี้มาพูดหรอกนะ ไม่ได้อยากให้คนอื่นมองคนของกูไม่ดี แต่มันก็ไม่รู้ว่าจะปรึกษาใครดีเหมือนกัน ก็มีแต่มึงนี่แหละที่กูไว้ใจ”
“แล้วมึงจะเอายังไงต่อ?”
“ก็ถ้าธนายังเลือกที่จะทำแบบนี้ต่อไปกูก็คงต้องเลิกกับเขานั่นแหละ”
อย่างที่ฉันบอกว่าการที่เขาทำแบบนี้มันไม่ต่างอะไรจากการที่มีเมียสองคนเลยเว้ย
ฉันไม่เข้าใจทำไมจะต้องแบ่งเวลาไปดูแลผู้หญิงอีกคนทั้งๆ ที่คนที่เป็นแฟนตัวจริงของเขาก็คือฉันไงไม่ใช่คนอื่นเลย
เวลาของเขาก็ควรจะเป็นของฉันหรือเปล่า แต่ยิ่งพูดเราก็ยิ่งทะเลาะกัน มันเหมือนว่าตอนนี้ฉันพูดอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
ฉันที่นั่งคิดมากอยู่นั้นก็หันไปมองเสียงเรียกที่ดังมาจากทางด้านหลังและเป็นคนที่ฉันไม่อยากเจอตอนนี้
“พี่นาวคะว่างคุยกับหนูมั้ย?”
“เชอรี่”
- ผู้เขียน
