“คุณนิกค่อย ๆ นะคะ” การประคองดนุนัยจากร้านอาหารกลับมาถึงที่พักไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะเขาเป็นผู้ชายสูงใหญ่มาก เธอแทบจะรับน้ำหนักของเขาไม่ไหว จนตอนนี้เธอเริ่มหายใจเหนื่อยหอบ และทันทีที่ถึงห้องพักของเขา ดนุนัยกลับไล่เธอออกไปโดยไม่หันมามองเธอด้วยซ้ำ มาลินีมองคนที่เหมือนกำลังอดกลั้นบางสิ่งบางอย่าง ซึ่งไม่แน่ใจว่าเขาเป็นอะไร แต่สังเกตได้ว่าเขาเริ่มเป็นหลังจากดื่มไวน์ที่พนักงานมาเสิร์ฟ รู้สึกเป็นห่วงเขาเหลือเกินจึงไม่ย้ายร่างออกไปไหน แต่ดนุนัยก็โบกมือเชิงให้เธอออกไปอีกครั้ง เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังอาจจะค่อนไปทางนิ่งขรึม เธอเลยต้องออกไปอย่างที่เขาบอก
“ถ้าคุณนิกต้องการอะไรเพิ่มเติมเรียกมะลิได้นะคะ” บอกก่อนจะออกจากห้อง และคำตอบที่ได้มาคือการพยักหน้าเบา ๆ จากเขาเท่านั้น
หลังจากมาลินีออกไปแล้ว ดนุนัยรีบพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อกี้เขาต้องพยายามควบคุมตัวเองขนาดไหนเพื่อไม่ให้แตะต้องเธอ ร่างหนาเข้า
