“เกือบไปแล้วไหม” เสียงพึมพำของณดาพูดกับตัวเองเบา ๆ หลังจากที่เธอวิ่งหนี ไบรอันออกมาเรียกแท็กซี่ที่หน้าโรงพยาบาล เพื่อเดินทางไปรับลูกสาวที่โรงเรียนสอนเสริมทักษะ
(ว่าไง) คุณแม่ยังสาวนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยได้ไม่นาน มือถือเครื่องหรูของเธอก็ดังขึ้นมาเรียกสติอันเหม่อลอยให้กลับมา
(ขอคุยกับไรอันหน่อย น้าคิดถึง)
(นี่มือถือณดาค่ะ ไม่ใช่มือถือไรอัน) คนตัวเล็กเบะปากใส่ปลายสายที่โทรมาจากต่างประเทศ เนื่องจากช่วงนี้ชามาติดงานเธอจึงได้แต่โทรมาหาหลานสาวเหมือนเช่นเคย
(วันนี้ไรอันไปไหน)
(ไปโรงเรียน)
(แต่ไรอันไปเรียนปีหน้า)
(เสริมทักษะ ช่วงนี้ฉันต้องออกงานนอกสถานที่)
(ที่ไหน?)
(โรงพยาบาล)
(เฮ้ย!!ฉันลืมบอกแกไป ว่าหมอไบรอันเป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาลเอกชน XXX) อันที่จริงณดาไม่เคยรู้เกี่ยวกับฐานะทางบ้านของชายหนุ่มมากเท่าไหร่นัก เธอไม่เคยถามเพียงแค่รู้ว่าบ้านชายเขามีธุรกิจโรงพยาบาลแต่ไม่เคย
