แค้นรักเพลิงพายุ

14

“คุณภูคะ...ทรายมีเรื่องอยากจะบอกค่ะ” พิชชาพรตัดสินใจแล้วว่าจะบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาในอดีตให้เขาฟัง และพร้อมยอมรับคำตัดสินใจของคนรัก ไม่ว่าจะออกมาในทิศทางใด

“จะบอกอะไรคะ” เขาถามเสียงนุ่ม รั้งร่างบางเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน

“คือว่า...เมื่อสีปีก่อน ทรายเคย...” เธอพูดได้เพียงเท่านั้น เพราะมีเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน ชายหนุ่มจึงเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์ที่แผดเสียงไม่หยุด

“ว่าไงมารุต” เขาเอ่ยถามต้นสายที่โทรมา

“สินค้าจากอังกฤษมาถึงแล้วครับ แต่มีปัญหานิดหน่อย คือสินค้าบางตัวที่เราสั่งมาผิดสเปกกับที่เราสั่งไป ผมคิดว่าคุณภูน่าจะมาดูเองนะครับ จะได้ตัดสินใจไปเลยว่าจะแก้ไขยังไง” สินค้าที่เขาสั่งมาเป็นเฟอร์นิเจอร์ที่ใช้ตกแต่งรีสอร์ตของเขาแทบทั้งสิ้น และมีของอีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญยิ่งที่เขาจะมอบให้กับหญิงที่ตนรัก

“ได้สิ...จะไปเดี๋ยวนี้แหละ” เขาตัดสายทิ้งทันทีเมื่อพูดจบ

“ทรายผมต้องไปท่าเรือก่อนนะ พอดีสินค้ามีปัญหานิดหน่อย แล้วทรายมีเรื่องอะไรจะบอกผม...บอกมาเลยครับ” แม้ว่าเรื่องที่ท่าเรือจะเป็นเรื่องที่เร่งด่วน แต่เรื่องของคนรักก็สำคัญยิ่งกว่า คำพูดที่เธอกำลังจะเอื้อนเอ่ยออกไปนั้นถูกกลืนลงไปในลำคอตั้งแต่เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น ความกล้าหาญที่จะบอกความจริงกับเขาถูกลดระดับลงเหลือเพียงศูนย์

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ทรายแค่จะเล่าเรื่องพ่อให้คุณภูฟังเท่านั้นค่ะ” เธอปดออกไป ภูริภัทรยิ้มก่อนจะบรรจงหอมที่แก้มใสของคนรัก เป็นการเรียกกำลังใจเพื่อต่อสู้กับงานที่รออยู่เบื้องหน้า

“ถ้าทรายไม่มีอะไรแล้ว ผมไปก่อนนะครับ พรุ่งนี้ผมจะมารับตอนเช้า”

“ค่ะ...” เธอตอบรับเสียงเบา ก่อนจะเดินไปส่งเขาที่หน้าบ้าน ยืนมองรถยนต์คันหรูที่แล่นออกไปด้วยความรู้สึกสับสน ว้าวุ่นใจ กลัวว่าเขาจะรับไม่ได้กับอดีตของเธอ แต่อีกใจกลับคิดว่าหากเขารักเธอจริงอย่างที่พูด ไม่ว่าอดีตของเธอจะเป็นเช่นไร เขาต้องยอมรับได้ และนี่ก็เป็นข้อพิสูจน์อีกอย่างหนึ่งของคำว่ารัก

ภาณีผู้จัดการส่วนตัวของอรกมล เดินเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวภายในคอนโดหรูของดาราสาว หลังจากที่ได้รับงานชิ้นใหม่ที่ได้ค่าตัวนับล้านบาท ซึ่งเธอได้ตอบตกลงแทนดาราสาวไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้

“แพท...แพทตื่นได้แล้ว” ภาณีปลุกอรกมลให้ตื่นจากนิทรา

“มีอะไรพี่นีมาแต่เช้า แพทง่วงอยากนอน” เธอพูดโดยไม่ลืมตาดูหน้าผู้พูดเลยสักนิด

“เช้าที่ไหนแพท นี่มันบ่ายสองโมงแล้วนะ ยังไม่ตื่นอีกเหรอ” คำพูดของภาณีทำให้อรกมลทะลึ่งพรวดลุกขึ้นนั่งทันที

“ตายแล้ว...บ่ายสองโมงแล้วหรือนี่ แพทต้องไปงานเลี้ยงตอนเย็นไม่ใช่เหรอพี่นี จะแต่งหน้าทำผมทันหรือเปล่าเนี่ย” อรกมลร้องโวยวาย แม้ว่าเธอจะเป็นนางร้ายชื่อดังของเมืองไทย แต่ถ้าได้ออกงานเมื่อไหร่เธอต้องขโมยซีนนางเอกชั้นแนวหน้าทุกครั้งไป งานคืนนี้ก็เช่นกันเธอต้องโดดเด่นมากที่สุด สวยที่สุด ให้คนทั้งงานหันมามองเธอเป็นตาเดียวให้ได้

“ก็รู้ไงว่าจะต้องตื่นสาย พี่ก็เลยมาปลุก เสี่ยดิรกใช้งานมากหรือไงถึงอ่อนเพลียขนาดนี้”

“ไม่หรอก ตอนนี้เสี่ยเขาไปเที่ยวกับลูกกับเมียเขา แพทไม่ได้ไปหาหลายวันแล้ว” เสี่ยดิรกไม่ได้เป็นสาเหตุให้เธออ่อนเพลีย แต่เป็นเพราะนายแบบชื่อดังนามว่าโดแกนต่างหากที่ทำให้เธอเพลีย หลังจากระเริงรักกันแทบทั้งคืน

“ทำอะไรหัดคิดก่อนนะแพท เรามีชื่อเสียงโด่งดังขนาดนี้ อย่ามั่วกับใครให้มันมากนะมันไม่ดี” ภาณีแม้จะเป็นนายหน้าจัดหาดาราและนางแบบที่สังกัดกับตนให้กับเสี่ยกระเป๋าหนัก แต่เธอไม่เคยบังคับขู่เข็ญใครหากไม่เต็มใจ และบางครั้งเธอยังตักเตือนเด็กในสังกัดหากออกนอกลู่นอกทาง

“พี่นีไม่ต้องพูดหรอก ก็รู้อยู่ว่าแพทไม่ฟัง หารายใหม่ให้ก็แล้วกัน เสี่ยดิรกเบื่อแล้ว” เธอพูดก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ไม่สนใจภาณีที่ส่ายศีรษะระอากับพฤติกรรมที่เริ่มตกต่ำของอรกมล ภาณีไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดอรกมลจึงทำตัวเช่นนี้ ทั้งที่ฐานะของตัวเองนั้นดีเด่นในสังคมชั้นสูง ยิ่งคิดภาณียิ่งไม่เข้าใจ

“พี่นีคะ...เดี๋ยวเปิ้ลทำเองค่ะ” วรัญชิญาดาราสาวแสนสวยที่เพิ่งเข้ามาเป็นเด็กในสังกัดของเธอได้เพียงสองอาทิตย์ ผ่านงานโฆษณาเพียงหนึ่งชิ้นและนักแสดงรับเชิญอีกหนึ่งเรื่อง ชื่อเสียงอาจน้อยกว่าอรกมล แต่ในอนาคตนั้น ภาณีคิดว่าน่าจะโด่งดังกว่าอรกมลมาก เพราะนิสัยใจคอห่างกันลิบลับ รวมทั้งหน้าตาที่สวยสดไม่เป็นรองใครด้วย เอ่ยบอกกับภาณีผู้จัดการสาวที่กำลังเก็บที่นอนให้กับอรกมล

“ขอบใจ” ภาณีพูดเสียงเบา ก่อนจะเดินออกไปข้างนอกเพื่อรับโทรศัพท์ที่มีสายเข้ามาพอดี วรัญชิญาจึงทำหน้าที่เป็นสาวใช้จำเป็นให้กับอรกมล

“มาด้วยเหรอ...เป็นไงงานล้นมือหรือยัง” อรกมลถากถางเด็กรุ่นน้องทันทีที่เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ สีหน้าของวรัญชิญาเศร้าลงเล็กน้อยเมื่อโดนค่อนขอดเช่นนี้ เธอรู้ดีว่าคงไม่มีวันมีชื่อเสียงโด่งดังเท่ากับอรกมลเป็นแน่ หญิงสาวไม่ต้องการเข้าวงการมายาเลยแม้แต่นิดเดียว รู้ดีว่าวงการนี้มีแต่สิ่งจอมปลอม ทุกคนสวมหน้ากากเข้าหากัน คนจริงใจนั้นมีน้อยแต่เพื่อแม่และน้องเธอจำเป็นต้องทำเพราะวงการนี้ค่าตอบแทนที่ได้มามากมายเป็นกอบเป็นกำ งานหนึ่งรับไม่ต่ำกว่าหนึ่งหมื่นห้าพันบาท สามารถหาเงินไปให้มารดาใช้หนี้ได้ สามารถนำมาส่งเสียเลี้ยงดูน้องๆ ทั้งสองให้ได้ร่ำเรียนหนังสือ แค่นี้เธอก็พอใจแล้ว ไม่ต้องโด่งดังมาก ขอแค่มีงานป้อนเธอเรื่อยๆ เป็นพอ

“ยังค่ะ...ยังไม่มีงานเลย” วรัญชิญาพูดเสี่ยงอ่อย ตั้งแต่งานชิ้นสุดท้ายหมดลงไปเมื่อสามวันก่อน เธอยังไม่มีงานใหม่ป้อนเข้ามาเลย

“สงสัยจะดับแล้วละมั้ง ให้พี่นีหางานพิเศษให้สิรับรองเงินดีอย่าบอกใครเลย” อรกมลพูดอย่างมีปริศนา วรัญชิญาคงไม่รู้ว่าภาณีเป็นนายหน้าจัดหาผู้หญิงแห่งวงการบันเทิง ทุกคนรู้แต่ไม่มีใครกล้าพูด

“พี่นีมีงานพิเศษให้ทำด้วยเหรอคะ” หญิงสาวถามอรกมลอย่างมีความหวัง หากงานแสดงมีน้อย ถ้ามีงานพิเศษจริงๆ เธอก็พร้อมที่จะทำ

“ไปถามพี่นีดูสิ” อรกมลไม่ตอบ หากแต่เธอปัดให้หญิงสาวรุ่นน้องไปถามผู้จัดการสาวเอาเอง