กลรักร่อนซ่อนบาป

อดทักทายไม่ได้

ตอนที่ 18

“ เอ้อ นี่ คุณอนุราชเป็นยังไงบ้างครับ”

ปาฎลิณ ก็นึกไม่ถึงว่าเขาจะแตะต้องและเอ่ยถามชื่อ ชายหนุ่มที่เธอรักดังดวงใจและเป็นเพราะอยากรู้ ถึง จุดประสงค์ของเขาจึงเอ่ยตอบ

“เขาสบายดีค่ะ ไม่เจ็บไข้และเขาก็มีความสุขอยู่กับการทำงานของเขา” ปาฏลิฯตอบที่ค่อนข้างประชดไปบ้าง หากแต่ฬวิกก็รับฟัง

หากแล้วเมื่อศิรมาดานั้นได้กลับมาถึงพอดีดังนั้นหล่อนจึงรีบจัดการแสดงความรู้สึกออกมาพร้อมกับ ขอโทษขอโพยกับปาฏลิณเสียเป็นการใหญ่เลย ซึ่งซุกซ่อนอำพรางแท้ๆ หล่อนวางแผนเอาไว้แล้ว

ใช่ล่ะ ซึ่ง ปาฏลิณ ก็งุนงงเหมือนกัน ถึงกับครุ่นคิดในใจว่าการที่คนเราไปทำธุระเข้าห้องน้ำนี่ใช้เวลาตั้งนาน ผ่านไปนับครึ่งชั่วโมงเลยเชียวหรือ

หากแต่ศิรมาดารีบแก้ตัวแก้เก้อไปว่า

“เอ้อพี่ต้องขอโทษอีกครั้งนะจ้ะก็คือว่าพอดีมันมีงานใหม่จากลูกค้าเข้ามานะป่าน พี่ก็เลยคุยธุระต่อ กับเขา ยาวเหยียดจนจบและได้เรื่องได้ราวเกี่ยวกับการทำงานจ้ะ” นั่นเหตุเนื่องจากศิรมาดาไม่อยากที่จะอยู่เพื่อ ขวางและขัดจังหวะเป็นกอขอคอกับทั้งคู่

หล่อนก็เลยยกเอาเรื่องนี้ขึ้นมาอ้างและอันที่จริงแล้วก็ไม่มีลูกค้าคนไหนโทร.มาทั้งสิ้น

และแล้วสายตาของสาวใหญ่นั้นก็หันจ้องไปที่ ดวงหน้าเกลี้ยงเกลาของหนุ่มหล่อเหลาจัดเหมือนว่าจะแสดงความรู้สึกบางอย่างให้เขาเห็นว่าหล่อนดีใจด้วยที่เขานั้นทำสำเร็จ

ในช่วงเวลานั้น ปาฏลิณนั้นกำลังเบือนสีหน้าออกไปทางอื่น เพราะไม่อยากสนใจ หล่อนจึงไม่ได้เห็นภาพนี้

ครั้นต่อมานั้น ก็ถึงเวลาที่ ต่างคน ก็ต่างกลับ บ้านใครบ้านมัน เพราะเมื่อถึงเวลาแล้ว และหมดเวลาสนทนาธุระของหัวใจในวันนี้ ฝ่ายฬวิกนั้น ที่เขากำลังขับรถ เพื่อกลับบ้าง และเขานั้นได้ส่งคำถามป้อน เข้าไปหาหัวใจตัวเอง เพราะคิดว่า เสร็จธุระอย่างนี้แล้ว เสร็จสรรพ เธอคงกลับไปหาอนุราชคู่รักเช่นเดิม ฮึ ทำไมหนอ ปาฏลิณคนนี้ ช่างทำให้ ตัวเขานั้นหวั่นไหวในหัวใจอยู่เกือบตลอดเวลาเลย ซึ่งทว่า เต็มไปด้วยแรงบีบคั้นในปรารถนาที่เกิดขึ้น มีต่อหล่อน หากแม้นใครๆดู แล้ว จะว่าเลื่อนลอยหรือลมแล้งก็ตาม

ฝ่ายหล่อนเองปาฏลิณก็มาถึงบ้านพักและคุณ ปิ่นทิพย์นั้นยิ้มส่งให้กับบุตรสาวเช่นเคยแต่แล้วถอนใจอย่างโล่งอก พร้อมกันนั้นอนุราช ที่มาแล้ว เขาก็ยืนอยู่ด้วย

“วันนี้ กลับเสียค่ำเชียว ป่าน นี่แม่เป็นห่วงนะ”

ดังนั้นปาฏลิณจึงส่งรอยยิ้มหวานๆไปให้ ท่ามกลางเงาตะคุ่มแต่อยู่กลางแสงไฟดวงนวลที่สาดจ้าริมรั้ว เขามาอยู่เป็นเพื่อนแม่ของหล่อน

“ขอบใจนุนะ ที่ มาอยู่เป็นเพื่อนแม่ ”

อนุราช ตัดพ้อเล็กน้อย

“โธ่ ป่านจ๋าแม่ป่านก็ เหมือนกับแม่นุนั่นล่ะ ไม่ใช่อื่นไกล”

หญิงสาวเข้าใจประโยคนี้จึงยิ้มบางๆให้เขา อนุราช ยังเสมอต้นเสมอปลายต่อหล่อน นับว่า

ปาฏลิณช่างเป็นผู้หญิงที่ถือว่าโชคดีนัก อีกอย่าง เขามั่นคงเสมอมั่นต่อเธอเพียงนี้และต่อมาคุณปิ่นทิพย์นั้นได้เลี่ยงตัวเองเพื่อเดินเข้าห้อง จึงปล่อยให้สองหนุ่มสาวนั้นอยู่คุยกันตาม ลำพังในห้องโถง

“แล้วเรื่องหมั้นของเราล่ะป่านจ๋าเอ้อป่านพร้อม เมื่อไหร่ เพราะนุอยากจะให้ เราหมั้นกันเร็วที่สุด แล้วไปรับยายมิวมาอยู่ด้วย แล้ว แล้วก็แต่งงานกันเลย ถ้าเป็นไปได้นะ”อนุราชเอ่ย และคำนั้นกึ่งยินดีที่สุดของเขา

และก่อความรู้สึกที่เปี่ยมล้นให้แก่เขาอย่างมาก

เพราะปาฏลิณพยักหน้าเรื่องของเขาและหล่อนนั้นเหมือนครั้งนี้หล่อนกำลังจะตอบแทน ต่อความมุ่งมั่นความดีซื่อสัตย์ให้ แก่เขา อนุราชที่ภักดีต่อหัวใจของหล่อนเสมอมา

“ค่ะแต่งเลยก็ได้ป่านเองก็พร้อมก็อยากจะบอกนุเหมือนกัน ที่ว่าจะขอยืดเวลาไปเป็นปี คงไม่แล้วค่ะ ป่านไม่อยากทรมานใจนุมากถึงเพียงนั้นที่สำคัญป่านอยากรับน้องมิวมาเป็นลูกไม่รู้เป็นไงค่ะป่านคิดถึงแกเหลือเกิน และถูกชะตากับเด็กคนนี้ ”

ปาฏลิณตอบเขาอย่างได้ตรึกตรองแล้วที่ผ่านมา หล่อนปฏิเสธเขาไปหลายครั้งด้วยความไม่พร้อมข้ออ้างด้วยภาระและหน้าที่การงาน แต่ต่อนี้ไปปาฏลิณจะไม่สนใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นหรือไม่มีอะไรเกิดขึ้นหล่อนจะทำตามนั้น

ส่วนทางด้านแฟนละครของหล่อนนั้นพวกเขาก็ควรที่จะได้รับรู้ข่าวการแต่งงานแบบชนิดสายฟ้าฟาดของทั้งสองด้วย และเมื่อเป็นความจริง ย่อมยอมรับได้

เพราะก็ในเมื่อทุกวันนี้นั้น ในวงการแสดง นักแสดงที่มีฝีไม้ลายมือหลายคนหลายคู่ร่วมลงเอยวิวาห์กับคู่รักได้ และยังโลดแล่นอยู่ในงานแสดงทางจอแก้ว มีให้เห็นเกลื่อน

เหมือนเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติไปแล้วและนักแสดงชายหญิงที่มีชื่อเสียงเหล่านั้นก็ผ่านการมีครอบครัวมีลูกมีเต้ากันแล้วหากแต่แฟนละครยังติดหนึบหนียวแน่นในศรัทธาชื่นชมต่อฝีมือการแสดงมากกว่าและคิดแล้วหล่อนเองก็คงเป็น เช่นเดียวกันด้วย

หากฝ่ายอนุราชนั้นแสนปลาบปลื้มใจนี่เขาไม่ได้ฝันไปหรอกนะปาฏลิณเอ่ยตอบออกมาจากริมฝีปากหล่อนให้ได้ยินชัดเจน ต้องรีบไปบอกข่าวดีเรื่องนี้ให้พ่อแม่ทราบ โดยเร็วดีกว่าเรา เอ้อ แต่อีกอย่างเขารู้สึกเป็นห่วงและกังวลต่ออาชีพของหล่อน ที่ป่านรักและมุ่งมั่นตลอดมา

เพราะปาฏลิณรักอาชีพการแสดงนี้อย่างมากที่สุดเลย

“เอ้อป่านจ้ะแล้ว นี่ นุว่าป่านไม่ห่วงผลกระทบที่ จะตามมาหรือไงจ้ะ ถ้าเราจะจัดงานแต่งแบบกะทันหัน”

ฟังคำเอ่ยของเขาปาฏลิณก็ครุ่นคิดเช่นกัน แต่เพราะตัดสินใจแล้ว ไม่กังวล อยากให้เขาสบายใจด้วย นั้น ทำให้รู้ว่า เขา แคร์ต่อความรู้สึกของหล่อนมากกว่า ตัวเขาเองเสียอีก

“ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ เพราะเรื่องนี้ ป่านกำลังจะไป บอกและเคลียร์งานทุกอย่างกับพี่แอ๊ว ทางพี่แอ๊วก็คงจะรับทราบค่ะ”

“เหรอจ้ะ”หนุ่มลูกชายเจ้าของอู่ผู้โชคดีพยักหน้า ด้วยรอยยิ้ม นั่นคือแสดงอาการที่ปลาบปลื้มต่อเนื่อง ยิ้มอย่างไม่ยอมหุบ

ในเมื่อนั่นคือข่าวดีที่สุดเมื่อแล้วในที่สุด ปาฏลิณ ก็ยินยอมรับปาก และพร้อมกับตกลงปลงใจที่จะแต่งงาน กับเขา

จากตรงหน้านั่นเองปาฏลิณได้เห็นภาพชัดเจน ของเขา และ ท่าทางของอนุราช เขาดูตื่นเต้นอย่างมาก มายที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน ใจเขาพอง ลิงโลดเบิกบาน