บทที่ 12 คดีความ

2420 คำ

“หือ? คุณเห็นเหรอ...หึ เขาไม่เคยบอกใครเลยนะครับ” ไต้ฝุ่นอมยิ้มบาง ๆ สองคนนี้ยังไงกัน อีกคนก็ดูจะชัดเจนแต่ไม่รู้ว่าทำไมยังรอช้าอีก ส่วนคนตัวเล็กคนนี้ก็ดูเหมือนจะดูออกแต่ก็ไม่มีท่าทีอะไร “มันคือห้องอะไรคะ” “ห้องนอนครับ” “ห๊า...” ลินินไม่อยากจะเชื่อหู ซึ่งคำตอบของเธอทำให้ไต้ฝุ่นยิ้มบาง ๆ ให้ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าไปในห้องทำงานลินิน “ตามนั้นครับ อ้อ ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนไหมครับ” “คุณไต้ฝุ่นไม่กลับเหรอคะ” ลินินเอ่ยถามขณะที่ไต้ฝุ่นกำลังเปิดประตูห้องทำงานให้เธอ คำถามของเจ้าหล่อนทำให้ชายหนุ่มส่ายศีรษะเบา ๆ “รอคุณอัทธ์น่ะครับ” “อ้อค่ะ ฉันนึกว่าคุณต้องช่วยคุณอัทธ์ทำงานซะอีก...” ลินินเอ่ยถามพลางเดินไปหยิบขวดน้ำเปล่าในตู้เย็นในห้องทำงานเธอมาให้เขา “ผมไม่ได้จบอะไรพวกนี้มาน่ะครับ จริง ๆ ไม่เชิงว่าผมทำงานเป็นเลขาของเขาหรอก แค่ดูแล อยู่เป็นเพื่อนอะไรประมาณนี้...” หญิงสาวไม่ได้ถามอะไรให้มากควา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม