“เธอเป็นคนจีนไม่ใช่หรือไง ทำไมไม่เรียกฉันว่าเฮีย...” ลินินเบิกตากว้างขึ้น ได้คืบจะเอาศอก ได้ศอกเขาก็จะเอาอย่างอื่น ไม่มีทางที่เธอจะทำตามเขา
“คนจีนก็จริงค่ะ แต่ป๊าไม่ได้เลี้ยงมาแบบคนจีน”
“หึ ข้ออ้าง” เขาว่าพร้อมกับโน้มหน้าลงมาอีกจนริมฝีปากหนาสัมผัสกับฝ่ามือเล็กที่ป้องปากเขาอยู่
“อะ โอเค” ลินินจำยอมในที่สุด เธอทำอะไรได้บ้าง แต่พอพูดว่าจะเรียกชายหนุ่มก็ไม่ได้ปล่อยเธอเสียทีเดียว “ขยับออกสิคะ...”
“เรียกสิ”
“ห๊า คะ ใครกันเล่า อยู่ ๆ จะมาเรียกกันแบบนั้น”
“เธอไง ต่อไปเธอจะต้องครางชื่อฉันแบบนั้นด้วย” ลินินตาโตขึ้นมากกว่าเดิม เธอส่ายหน้าปฏิเสธเขาก่อนจะย่อตัวลงลอดใต้วงแขนเขาพร้อมกับบิดลูกบิดเปิดประตูวิ่งลงบันไดไปข้างล่าง แม้จะยังรู้สึกแปลก ๆ กับช่วงล่างที่ถูกเขารังแกแต่หนีดีที่สุดในตอนนี้ เขาน่ากลัวเกินไป...
เสียงวิ่งลงบันไดทำให้คนที่กำลังปาร์ตี้อยู่หน้าบ้านรับลมทะเลยามค่ำคืนหันหน้ามามอง
