เช้าวันต่อมา...
กว่าเครื่องบินจะแลนดิ้งก็ไม่ทันดูพระอาทิตย์ขึ้นเสียแล้ว ลินินเดินตามเจ้านายของเธอต้อย ๆ เขาไม่พูดไม่จามีแต่พัดชา และก็ลูก ๆ ของเธอที่คุยด้วย ขณะเดียวกันที่พิ้งค์พราว ภรรยาของพี่ชายเขาก็ดูเหมือนจะไม่ชอบเธอ
“คุณอัทธ์คะ แล้วฉันต้องพักที่ไหนเหรอคะ” พอเดินมาถึงบ้านพักตากอากาศขนาดใหญ่ เธอก็เกิดคำถามขึ้นมาเพราะดูเหมือนว่าจะเป็นบ้านพักส่วนตัวของคนในครอบครัวเขา แล้วอย่างนี้เธอจะพักที่ไหน
“พักกับฉัน”
“คะ? ”
“หรือเธออยากพักกับน้องฉันล่ะ” ลินินโกรธเขาขึ้นมาเสียดื้อ ๆ อัทธากรนี่ไร้เหตุผลเสียจริง ชอบเหลือเกินที่จะประชดประชันเธอ
“ฉัน...ไม่อยากพักกับทั้งน้องชายคุณและก็คุณด้วย”
“งั้นเธอก็ต้องนอนข้างนอก เพราะช่วงนี้เกาะปิดไม่ให้คนมาเที่ยว วิลล่าก็ปิด ส่วนบ้านหลังนี้ก็มีแค่สามห้อง”
“ปิดหมดเลยเหรอคะ” พอเธอถามย้ำเขาก็ไม่พูดด้วย ลินินถอนหายใจเบา ๆ ก่อนที่เธอจะเดินตามผ่านหลังเขาเพื่อ
