คืนที่ดาวเต็มฟ้า

ตัดสินใจพลาดเสียแล้ว

เช้ารุ่งขึ้นหลังจากที่ปิ่นออกจากห้องเธอไปทำงานตามหน้าที่แม่บ้านของเธอแล้ว ดาวเต็มฟ้าก็ไม่รอช้ารีบลุกขึ้นไปอาบน้ำล้างหน้าตาจนหน้าหมดจดและสดชื่น เธอก็กระโดดขึ้นเตียงนอนทันที แน่นอนว่าเธอรีบล้วงไปยังใต้หมอนเอาสิ่งที่เธอรอคอยมาทั้งคืนออกมา เธอต้องออกไปทำงานตอนเย็นดังนั้น ตอนนี้เธอยังมีเวลามากพอที่จะอ่านไดอารี่ของพี่ชายต่อ

"เต็มฟ้า พี่สัญญาว่าหากพี่มีเงินมากพอที่จะส่งน้องให้เรียนจบได้พี่จะไม่หวนกลับมาที่นี่อีกเป็นอันขาด หากวันหนึ่งเต็มฟ้ารู้ความจริงในวันที่พี่อาจจะไม่ได้อยู่กับน้องแล้ว อย่ารังเกียจเงินของพี่ ขอให้เดินตามความฝันที่น้องตั้งใจเอาไว้ให้ดีที่สุด เต็มฟ้าคือผู้บริสุทธิ์ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดกับเงินบาปที่พี่หามาทั้งนั้นกรรมครั้งนี้พี่ขอรับมันไว้แต่เพียงคนเดียว รักน้องเสมอ"

"พี่ตะวัน หรือว่าที่นายตุนท์บอกว่าพี่กับพี่กรโกงเงินเขามาจะเป็นความจริง" เต็มฟ้าอ่านจบก็ปล่อยให้น้ำใสไหลออกมาจากตาเธอแนบไดอารี่ไว้กับอก บรรยายความรู้สึกไม่ถูกเธอไม่อยากจะเชื่อว่าพี่ชายจะทำเรื่องอย่างนั้นจริงแต่ที่ต้องหลั่งน้ำตาออกมาก็เพราะว่าที่เติมตะวันทำลงไปเพื่อเธอคนเดียวเท่านั้น

"เต็มฟ้าจะชดใช้ทุกอย่างให้กับพี่ตะวัน เต็มฟ้าจะไม่ยอมสบายคนเดียวและทิ้งพี่ตะวันไว้เป็นอันขาด พี่ตะวันเสียสละมาเพื่อเต็มฟ้ามากพอแล้ว นอกจากพ่อและแม่ทั้งชีวิตเต็มฟ้ามีเพียงผู้ชายที่ชื่อเติมตะวันเท่านั้นที่เต็มฟ้ารักหมดใจ" เธอเขียนความในใจลงในไดอารี่เล่มเดียวกันต่อจากหน้าสุดท้ายเสมือนเป็นการตอบกลับพี่ชายผ่านตัวหนังสือแทนความรักที่มีแต่ไม่สามารถตอบกลับด้วยวาจาได้

.................................................

เมื่อไปทำงานที่คาสิโน เธอเดินตรงไปหาเพื่อนพนักงานสาวที่ชื่อนิด

"นิด เราอยากเจอเจ๊นาง" ดาวเต็มฟ้าไม่รีรอ

"เรื่อง..."นิดอยากให้เต็มฟ้าเป็นฝ่ายเอ่ยปากเอง

"เรื่องที่คุยกันเมื่อวานนี้" เธอชัดเจนตรงไปตรงมา

"เจ๊นางให้เธอไปคิดสามวันไม่ใช่หรือ" นิดที่ไม่คิดว่าดาวเต็มฟ้าจะใจร้อนขนาดนี้

"เราตัดสินใจแล้ว เราจะทำ"

"งั้น เดี๋ยวจะโทรให้นะ" นิดเห็นท่าทีที่แน่วแน่ของดาวเต็มฟ้าจึงรับปากว่าจะติดต่อกับนางให้

"ให้แม่หนูคนนั้นรอฉันที่นั่นแหล่ะเดี๋ยวฉันเข้าไป" นางพูดผ่านสายมาเมื่อนิดโทรไปแจ้งความประสงค์ของดาวเต็มฟ้า

"เธอไปทำงานก่อนวันนี้พี่นางจะเข้ามาอีกรอบ" นิดหันมาบอกดาวเต็มฟ้าเมื่อติดต่อให้เป็นที่เรียบร้อย

"ขอบใจมากนะนิด" ดาวเต็มฟ้าขอบใจเพื่อนพนักงานสาวที่ช่วยเป็นธุระให้ แต่เธอยังไม่รู้ว่าชะตากรรมต่อจากนี้เธอต้องเจอกับนรกขุมไหน ด้วยความที่ไม่เคยเจอเรื่องราวเลวร้ายมาก่อน เกิดมาก็มีพ่อแม่ที่รักและอบอุ่น ต่อให้ไม่มีพวกท่านอยู่แล้วเธอก็ยังมีพี่ชายที่ปกป้องเธอเหมือนไข่ในหินตั้งแต่เด็กจนโต

...............................................

เวลาเดิมๆราวสามถึงสี่ทุ่มเศษนางก็เข้ามาด้วยท่าทางเหมือนนักเล่นนักเที่ยวทั่วไป แต่วันนี้เธอนั่งสั่งเครื่องดื่มอยู่กับที่แล้วโทรหานิดให้ไปตามดาวเต็มฟ้ามา

นางยกเครื่องดื่มขึ้นมาจิบแล้ววางลงเมื่อหญิงสาวเดินมาหยุดยืนที่ตรงหน้าเธอ

"นั่งสิ" นางเชื้อเชิญ

"หนู..."

"ฉันรู้แล้ว ตกลงคิดดีแล้วใช่ไหม" นางไม่รอให้ดาวเต็มฟ้าพูดจนจบเธอตัดบทด้วยความเข้าใจและรู้ทัน

"ค่ะ หนูจะได้เงินเท่าไร"ดาวเต็มฟ้าถามเรื่องเงินทันที

"ดูท่าจะร้อนเงินมากนะเธอ" นางมองเธอแค่นหัวเราะเล็กน้อย

"ค่ะ หนูต้องการเงินด่วน"

"สาวๆยังไม่เคยผ่านใครมาก่อนอย่างหนูราคาสูงอยู่แล้ว แต่ทิปจะหนักมากขึ้นหากหนูทำให้ท่านพึงพอใจ" นางเปรยถึงสิ่งที่เธอจะได้และสิ่งที่เธอควรจะทำ

"พึงพอใจ?" ดาวเต็มฟ้าทวนคำอีกครั้งเป็นเชิงคำถาม

"ใช่ เธอคงไม่ไร้เดียงสาเกินกว่าจะรู้ว่าการไปกับผุ้ชายจะต้องเจอกับอะไรหรอกนะ เพียงแต่ว่าหลังจากเสร็จจุดประสงค์หลักแล้วหากเธอมีความสามารถพิเศษที่จะทำให้ท่านหลงใหลได้เธอก็จะได้เงินจำนวนที่เธอต้องการและดีไม่ดีก็สบายไปทั้งชาติหลุดพ้นไปจากสภาพสาวเสิร์ฟนี่ได้เลย ก็ถือว่าคุ้มนะเพราะท่านจ่ายหนักมาก" ตลอดเวลาของบทสนทนานางจะเรียกบุคคลปริศนาว่าท่านอยู่คำเดียว

"หนูพร้อมค่ะ" ดาวเต็มฟ้าสูดลมหายใจเข้าพร้อมพูดออกมาอย่างตั้งใจ พี่ชายเสียสละอนาคตเพื่อเธอคราวนี้เธอขอเอาชีวิตแลกเพื่อเขาบ้าง ในแผนของดาวเต็มฟ้าเธอคิดเอาไว้ว่าจะอาศัยจังหวะที่เจ๊นางพาไปทำงานเป็นโอกาสในการหลบหนีไปจากตุนท์และหากได้เงินเยอะตามที่เจ๊นางบอกไว้ เกิดตุนท์ตามล่าเธอและพี่ชายอีกเธอก็จะได้เอาเงินชดใช้หนี้เขาเสียจะได้จบและเป็นอิสระจากกัน

"โอเค ฉันจะนัดท่านให้คืนพรุ่งนี้เวลาเดียวกันกับวันนี้ฉันจะมารับเธอที่นี่ ส่วนเรื่องเงินฉันให้เธอที่สองแสนบาทหลังจากไปหาท่านที่ห้องส่วนหลักล้านที่เธออยากจะได้ก็ต้องแล้วแต่ความสามารถของเธอว่าจะมัดใจท่านเอาไว้ได้ไหม และที่สำคัญเธอต้องเอาตัวรอดเองให้ได้"

"เอาตัวรอดให้ได้คืออะไรคะ" เธอไม่เข้าใจคำนี้

"ก็รักษาชีวิตกลับมาเพื่อออยู่ใช้เงินต่อให้ได้อย่างไรกันเล่าแม่หนูน้อย หึๆๆ" นางยิ้มผสมหัวเราะเอ็นดูในความไม่เดียงสาของเธอ

นิดพนักงานสาวที่ติดต่อต่อนางให้ดาวเต็มฟ้าได้แต่ฟังนิ่งเพราะรู้ว่าเธอจะต้องถูกส่งไปให้ใครที่สามารถจ่ายเงินก้อนโตได้ขนาดนี้แต่พูดอะไรไม่ได้

"เตรียมตัวให้พร้อมนะพรุ่งนี้ รักษาตัวดีๆ" นิดกระซิบที่ข้างหูดาวเต็มฟ้าเหมือนอยากจะเตือนลูกผู้หญิงด้วยกัน

"อ้าวเจ๊นางมาทำอะไรครับเนี่ย" จอนทักนางขณะที่เธอเดินสวนกลับออกไปขึ้นรถ

"มาหาขนมหวานไปส่งแขก" เธอตอบเป็นรหัสลับอย่างที่คนในคาสิโนจะรู้กัน

"หายไปนานเลย อยู่ๆโผล่มานี่แสดงว่าเจอขนมอร่อยๆแล้วใช่ไหม"จอนแซว

"ใช่สิขนมซ้ำๆท่านเบื่อ" เธอยิ้มอารมณ์ดีก่อนปิดประตูและรถเคลื่อนล้อออกไป

"เด็กใหม่หรือ กูเห็นแต่หน้าเก่าๆ เจ๊ไปได้ใครวะขนมใหม่"จอนหันไปพึมพำกับอัท

"นั่นน่ะสิ กูก็เห็นหน้าเดิมๆแต่ว่าไอ้ท่านของเจ๊ที่ว่าก็ไม่มาที่นี่นานแล้วเหมือนกันนะ" อัทเห็นด้วยกับจอน

"เจ๊นางมาทำอะไรที่นี่ฉันไม่เห็นตั้งนานแล้ว วันนี้มาก็เหมือนจะเล่นแต่ก็ไม่เล่น" ตุนท์ถามจากคมสันที่ยืนประกบอยู่ข้างๆ เขาเห็นนางจากกล้องวงจรปิด

"เอ อันนี้ผมก็ไม่แน่ใจนะครับนายจะลองไปถามจากพวกเด็กๆมันดู แต่จะว่าไปเจ๊แกก็มาคอยเป็นแมวมองให้ลูกค้าประจำของแกอยุ่แล้วนะครับ" คมสันซึ่งยังไม่รุ้สึกถึงความแปลกตรงไหน

"ปกติเจ๊แกจะมาก็ต่อเมื่อมีออเดอร์หรือไม่ก็เด็กที่อยากทำงานพิเศษ เล่นก็ไม่ค่อยเท่าไร เหมือนมาเป็นพิธีมากกว่า"

"วันนี้เจ๊แกอาจจะมีออเดอร์ก็ได้ครับ แต่ก็หน้าเดิมไม่มีอะไรแปลกใหม่ แกอาจจะได้แขกใหม่แต่มาเรียกใช้เด็กเก่าก็เป็นได้นะครับ" คมสันออกความเห็น

"แต่ถ้าเด็กเก่าทำไมต้องมาด้วยตัวเอง" ตุนท์ทิ้งทวนคำถามไว้ถามทั้งคมสันให้ไปหาคำตอบและถามทั้งตัวเองให้ขบคิด

......................................