ลงที่เธอแทน
1477 คำ
"ยังไม่มีข่าวพวกมันเลยครับ" เช้านี้ยังคงเป็นอีกวันที่คมสันยืนกุมมือรายงานความคืบหน้าการตามลาตัวเติมตะวันกับกรให้ตุนท์ฟัง
"บ้าจริง พวกมันเก่งหรือพวกแกไม่มีปัญญากันแน่" ตุนท์อารมณ์เสียชี้หน้าลูกน้อง
"พี่ตะวัน พี่ไปทำอะไรให้พวกเขานะ ทำไมถึงต้องโดนตามล่าแบบนี้" ดาวเต็มฟ้าแง้มประตูฟังแอบสอดสายตาออกมาดู เธอเห็นตุนท์ที่นั่งหันหลังให้กับห้องที่เธออยู่ พร้อมด่ากราดชายฉกรรจ์สาม สี่คนที่ยืนเรียงหน้ากระดานเหมือนนักเรียนที่ถูกคุณครูกำลังดุ เธอสงสัยในเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับพี่ชายและเป็นห่วงว่าตอนนี้เขาจะเป็นอย่างไร แต่ถึงจะไม่รู้ต้นสายปลายเหตุแต่เธอก็จะขอปกป้องพี่ชายจนสุดตัวเพราะคนพวกนี้ต้องไม่ใช่คนดีแน่นอน
เธอรีบดันประตูกลับไปทันทีเมื่อเห็นตุนท์ลุกจากที่นั่งและเดินตรงมาที่ห้องของเธอ
"นี่เธอ วันนี้ฉันจะพาเธอไปทำงาน" ตุนท์เปิดประตูเขามาแบบไม่ต้องเคาะ เมื่อเข้ามาได้ก็เปิดประเด็นทันที
"ทำงานอะไร ฉันไม่ไป" เธอดื้อดึง
"ถ้าฉันยังตามตัวไอ้ตะวันกับไอ้กรไม่เจอ เธอต้องชดใช้แทนพวกมัน" ตุนท์มองเธอด้วยสายตาแข็งกร้าวเหมือนเอาอารมณ์ที่เสียเพราะไม่ได้ดั่งใจมาลงที่เธอ
"เธอชื่ออะไร" ตั้งแต่เขาจับตัวเธอมาเขายังไม่รู้แม้แต่ชื่อของเธอ
"ฉันถามว่าเธอชื่ออะไร"เขาพูดซ้ำอีกครั้งพร้อมเอามือเชยคางเธอขึ้น
"ดาวเต็มฟ้า" เธอพูดเสร็จก็ผินหน้าหนี
"ตอนนี้ดาวไม่น่าจะเต็มฟ้าแล้วล่ะ แต่งตัวซะ ฉันจะพาเธอไปทำงาน...ใช้หนี้" ตุนท์ล้อเลียนชื่อเธอแต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยตลกเสียเท่าไรและสั่งให้เธอแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า
เขาเดินออกไปจากห้องหลังจากที่สั่งการเสร็จ ดาวเต็มฟ้าค่อยๆหันหน้ากลับมามองตามแผ่นหลังและไหล่กว้างของตุนท์ แววตาเรียวใสมองไม่ออกว่าเขาเป็นใครและเป็นคนยังไงกันแน่ ดูเขาเฉยชาและใจร้ายกับเธอเสียเหลือเกิน
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีแม่บ้านก็นำชุดที่เธอต้องใส่มาให้ในห้อง
"ชุดนี้นะหรือไปทำงาน" เธอกางชุดออกดูแล้วก็ตกใจเมือเห็นเสื้อผ้าที่เธอจะต้องใส่
..................................
ดาวเต็มฟ้าอยู่ในชุดกระโปรงหนังแก้วสีดำรัดรูปโชว์สัดส่วนหน้าท้องและช่วงไหล่ เดินออกมาจากห้องด้วยท่าทางไม่มั่นใจ เก้ๆกังๆ เดินไปเอามือคอยดึงกระโปรงที่ทั้งสั้นทั้งรัดไปด้วยตลอดเวลา
ตุนท์มองเธอด้วยสายตาเมินเฉยแต่ก็ค่อนข้างพึงพอใจที่เห็นเธอในอาภรณ์ชุดนี้ เขาไม่พูดอะไรให้เสียเวลาก็เดินนำหน้าไปขึ้นรถตู้ที่มีพลขับ จอดรอที่หน้าประตูบ้านหลังใหญ่
โดยมีลูกน้องของตุนท์เดินคุมเชิงต้อนให้ดาวเต็มฟ้าเดินตามไปขึ้นรถ
"ระหว่างที่เรากำลังเดินทาง ฉันจะให้โอกาศเธออีกครั้งนะดาวเต็มฟ้า พอจะบอกฉันได้หรือยังว่าไอ้ตะวันกับไอ้กรมันไปกบดานอยู่ที่ไหน" จู่ๆตุนท์ก็พูดทำลายความเงียบในรถขึ้นมา
"ฉันไม่รู้" เธอยังคงให้คำตอบเดิมที่รู้อยู่แก่ใจว่าเขาจะต้องไม่พอใจ
"ได้ ในเมื่อเธอไม่บอก ก็ทำงานใช้หนี้แทนพวกมันไป" ตุนท์กล่าวเรียบเฉย
"หนี้อะไรกัน ฉันยังไม่เข้าใจที่พวกคุณพาฉันมาที่นี่"
"ไอ้ตะวันกับไอ้กรมันรวมหัวกันโกงเอาเงินฉันไปสิบล้าน" ตุนท์เฉลยข้อสงสัยแต่นั้นก็ยังคาใจหญิงสาวอยู่ดี
"ไม่จริง พี่ตะวันไม่เคยโกงใคร ฉันรู้นิสัยคนที่ฉันรักดี" ดาวเต็มฟ้าเถียงด้วยความเชื่อมั่นในตัวพี่ชาย แต่คำว่าคนที่ฉันรักมันดันไปสะดุดหูของตุนท์เข้า
"คนที่เธอรักหรือ มันคงจะเป็นแฟนที่เธอรักมากสินะ แต่คนรักที่มันทิ้งผู้หญิงให้รับกรรมแทนมันไม่น่าจะเป็นคนรักที่ดีได้หรอกนะ" เขาเข้าใจว่าเติมตะวันคือคนรักของดาวเต็มฟ้า
แต่เธอกลับไม่ตอบกลับถึงความเข้าใจนี้เพราะเธอไม่ต้องการจะบอกรายละเอียดอะไรเกี่ยวกับพี่ชายของเธอให้คนแปลกหน้าฟัง เธอไม่ใส่ใจหากตุนท์จะเข้าใจสถานะระหว่างเธอกับเติมตะวันผิดเพราะมันคงไม่สำคัญอะไรในความคิดของเธอ
"ถ้าเธออยากปกป้องมันก็ตามใจ เพราะฉันก็จะให้เธอทำงานใช้หนี้ตามจริงที่ฉันถูกโกงไป" เขามองเธอด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรและเอาจริง จำนวนเงินที่ถูกโกงไปจากคาสิโนที่จริงมันเพียงแค่ห้าล้านกว่าบาทส่วนที่เหลือคือมูลค่าของนาฬิกาเรือนหรูของเขาพร้อมเงินสดจำนวนหนึ่งในกระเป๋าสตางค์ที่ถูกล้วงไป และบทสนทนาจบลงเท่านั้นจนถึงที่หมาย
"ลงมา" ตุนท์เรียกเธอที่ยังคงนั่งแข็งทื่อดื้อแพ่งอยู่
"ฉันไม่ลง" ดาวเต็มฟ้ารู้สึกกลัวกับสถานที่ตรงหน้ามันเหมือนผับแหล่งท่องเที่ยวยามค่ำคืนหากแต่เวลานี้มันยังไม่ถึงเวลาเปิดทำการเท่านั้นเอง
ตุนท์ส่งสายตาไปที่ลูกน้อง และชายร่างกำยำก็พากันมาหอบหิ้วเธอลงไป โดยเธอมิอาจจะแข็งขืนแรงชายเหล่านั้นได้
"พาไปที่ออฟฟิศ" คำสั่งสุดท้ายก่อนที่เขาจะเดินนำไป
...................................................................
เมื่อมาถึงที่ออฟฟิศชั้นบนของคาสิโน ดาวเต็มฟ้าก็ถูกดันตัวให้นั่งลงที่โซฟา
"หน้าที่ของเธอคือต้องออกไปต้องรับ นักท่องเที่ยวที่เข้ามาเล่นที่คาสิโนแห่งนี้ เชียร์เครื่องดื่ม และเสิร์ฟเครื่องดื่ม ง่ายๆแค่นี้คงทำได้นะ" ตุนท์บอกหน้าที่ของเธอ
"เริ่มงานหนึ่งทุ่มเลิกงานตีสาม แล้วก็ไม่ต้องมองหาทางหนี ยังไงก็หนีไม่รอด" นอกจากบอกเวลางานแล้วเขายังขู่เธออีกเป็นครั้งที่เท่าไรก็ไม่สามารถจำได้
"ฉันไม่ทำ มันงานทาสชัดๆ" เสียงเล็กแหลมโต้ตอบ
"เธอต้องทำ เธอไม่มีสิทธิ์เลือก" ตุนท์เลื่อนเก้าอี้มานั่งลงตรงหน้าเธอ พร้อมย้ำคำสั่งว่าเขาเอาจริง
"ฉันไม่ทำ" ดาวเต็มฟ้าเถียงอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้น
"ถ้าเธอไม่ทำเมื่อฉันเจอตัวคนรักของเธอฉันจะฆ่าพวกมันซะ!" ตุนท์พูดขึ้นเป็นอาญาสิทธิ์ที่ทำให้ดาวเต็มฟ้าต้องถอยกลับมา
"อย่าทำอะไรเขา" ดาวเต็มฟ้าช็อคกับคำพูดนั้นและเอ่ยทั้งน้ำตาที่คลอพร้อมไหลริน
"ถ้ารักมันมาก็ทำตามที่ฉันสั่ง เธอไม่มีสิทธิ์เลือก ฉันตีราคาค่าแรงเธอเท่าพนักงานคนอื่นๆที่ฉันจ้างจริง ทำได้เท่าไรหักไปจากเงินสิบล้านที่คนรักของเธอมันเอาของฉันไป ถ้าขยันอยากปลดหนี้เร็วๆก็มีอยู่สองทางคือรับงานเพิ่มกับบอกที่ซ่อนตัวของพวกมัน" คำว่ารับงานเพิ่มของตุนท์คือการรับบริการไปกับแขกวีไอพี่ที่เข้ามาเล่นในคาสิโน แต่ดาวเต็มฟ้ายังคิดไม่ถึงถึงสิ่งนี้
"แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าหนี้มันลดลงแล้วจริงๆ" ถึงแม่จะต่อรองไม่ได้แต่อย่างน้อยเธอก็อยากรู้วันสิ้นสุด
"นีไงสัญญา เซ็นแล้วก็ด้านหลังจะเป็นรายการบันทึกการหักหนี้" เขาโยนเอกสารให้เธออ่านและเซ็น
"หา! ค่าแรงฉันเดือนละ 8,000 บาท หนี้สิบล้านเมื่อไรมันจะหมดกันเล่า" ดาวเต็มฟ้าเข่าทรุดกับสัญญาทาส
"ฉันบอกทางรอดให้เธอแล้วไง ลองคิดดูแล้วกัน" ตุนท์ต้องการบีบเธอ
เธอไม่มีทางเลือก! จำใจตามน้ำไปเพื่อเอาตัวรอดในวันนี้ไว้ก่อน เพราะเมื่อเงยหน้ามองลูกน้องที่รายล้อมอยู่รอบๆตัวเขาแล้วเธอจะยังมีชีวิตรอดต่อไปได้อีกหรือเปล่ามันคือโจทย์คำถามที่เธอต้องตอบตัวเองให้ได้ในแต่ละวัน เพราะเมื่อลองคำนวณดูแล้วเงินที่เธอได้มาจากพี่ชายส่วนหนึ่งได้ถูกนำไปจ่ายหนี้บ้านเรียบร้อยแล้วที่เหลืออยู่ในบัญชีเมื่อเทียบสัดส่วนหนี้ในสัญญาแล้วมันยังคงเป็นเงินจำนวนมากมายมหาศาลสำหรับเธออยู่ดี
.........................................................
- ผู้เขียน
