โมกข์กลับมาอีกครั้งพร้อมกับโจ๊กอุ่นๆ หน่อยก็กลับออกไปทำงานในไร่ เขาพยุงตัวลดาขึ้นให้เธอนั่งเอนหลังพิงหมอนก่อนที่เขาจะป้อนโจ๊กให้เธอทีนิดๆ อย่างใจเย็น ลดาเบลอๆ สะลึมสะลือไม่ค่อยรู้สึกตัวเพราะพิษไข้บวกกับความอ่อนเพลีย โมกข์คอยสั่งแกมบังคับบีบปากเธอเบาๆ ให้กลืนกินโจ๊กเข้าไปทีละนิด เมื่อเขาป้อนโจ๊กให้เธอกินเข้าไปได้ปริมาณนึงแล้วเขาก็กรอกน้ำใส่ปากตัวเองใส่ยาแล้วป้อนให้เธอด้วยปากของเขา
เช่นเดิม
"ฮื้อออ.." ลดาครางขยับริมฝีปากตอบ พร้อมกับขยับกายเข้าหาโมกข์เพื่อหาไออุ่นโดยไม่รู้สึกตัว
"เธอกำลังจะทำให้ฉันหมดความอดทนนะยัยตัวแสบ" โมกข์ถอนริมฝีปากออกเอ่ยกระซิบกับริมฝีปากบางที่เจ้าของยังคงหลับตาพริ้ม แก้มนวลแดงระเรื่อเพราะความร้อนจากพิษไข้ เขาจัดการให้เธอนอนในท่าที่สบายตัวก่อนจะห่มผ้าให้กับเธอ โมกข์นั่งเฝ้าดูอาการของลดาไม่ห่าง ตกดึกแม้ว่าตัวเธอจะไม่มีไข้แล้ว แต่เธอก็ยังมีอาการหนาวสั่นเหมือนเดิม
