พอค่ำเธอก็บอกป๊าขอตัวขึ้นมาพักบนห้อง ลดาเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องตัวเองด้วยความเคยชิน เธอกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดสวิทช์ไฟก็มีมือใครมารวบตัวเธอแล้วดันร่างเธอลงไปบนเตียงกว้างกลางห้อง ร่างหนาหนักทาบทับร่างเธอเอาไว้
"ว้าย! ช่วยด้วย! อุ๊บ!" ลดาร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจและพยายามจะร้องขอความช่วยเหลือจากคนในบ้านแต่ก็ถูกมือใครคนนั้นตะปบปิดปากเธอไว้เสียก่อน
"อ่อย! อ่อยอั้นอ๊ะ!"(ปล่อย!ปล่อยชั้นนะ!) ลดาพยายามดิ้นรนขัดขืน เธอออกแรงทั้งผลักทั้งถีบ อีกฝ่ายก็พยายามซุกไซร้ซอกคอของเธอและเลื่อนริมฝีปากร้อนรุ่มมายังแก้มนุ่ม เขาขยับมือออกเพื่อที่จะจูบปากของเธอ!..
"นายโมกข์!" ลดาเรียกชื่อเขาออกมาด้วยความตกใจระคนแปลกใจ เธอจำกลิ่นตัวเขาที่คุ้นจมูกและสัมผัสจากริมฝีปากหนาหนวดครึ้มนี้ได้เป็นอย่างดี หัวใจเธอยิ่งเต้นถี่แรงขึ้นเมื่อรู้ว่าเป็นเขา
"จำฉันได้ด้วยเหรอ..ยัยตัวแสบ!" โมกข์กระซิบกับริมฝีปากนุ่มของเธอ
