พลบค่ำโมกข์ปีนระเบียงห้องของลดาเข้ามาทางหน้าต่างเช่นเดิม โมกข์เข้ามาในห้องมองหาลดาไม่เจอ เขากำลังจะเดินเข้าไปหาเธอในห้องน้ำ เมื่อเดินผ่านโต๊ะเครื่องแป้งโมกข์เห็นมีของบางอย่างวางอยู่ก็เอะใจหยิบขึ้นมาดู จังหวะเดียวกับที่ลดาเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำพอดี
"นี่หมายความว่าไง!" โมกข์เจอที่ตรวจครรภ์วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงก็หยิบขึ้นมาถามเธอ
"ฉันซื้อมาตรวจให้นายแน่ใจไงว่าฉันท้องหรือว่าไม่ท้อง"
"แล้วเธอตรวจหรือยัง" โมกข์ถามขึ้นอย่างตื่นเต้น
"ตรวจแล้ว..ก็นั่นไง.." โมกข์ก้มมองที่ตรวจครรภ์ในมือทันที
“ขีดเดียว!..”
“ใช่..ขีดเดียว..ฉันไม่ได้ท้อง”
แม้ว่าลดาจะรู้แน่ชัดแล้วว่าเธอท้องแต่เธอก็ไม่กล้าบอกโมกข์ว่าท้องเพราะกลัวว่าตัวเธอเองจะยอมรับความจริงไม่ได้ ถ้าเกิดโมกข์ไม่ยอมรับ ถ้าเขาผลักไสรังเกียจหรือโกรธแค้นแม้กระทั่งลูกของเธอ เธอคงจะทำใจไม่ได้
"ไอ้ที่ตรวจนี่มันเชื่อได้กี่เปอร์เซ็น" โมกข์รู้
