เจ้าถิ่น…
หลังจากที่เราปรับความเข้าใจกันแล้ว ก็ยังมีอีกหลายอย่างที่เราต้องปรับเปลี่ยนและเรียนรู้กันใหม่ในอีกหลายเรื่อง เพราะเมื่อก่อนเรายังเด็กทั้งคู่แต่ตอนนี้พวกเราทุกคนโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว และก็เป็นไปตามที่ฉันบอกเขาเอาไว้ ฉันขอเวลาทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วจะกลับไปคบกันในวันที่ฉันพร้อม ระหว่างนั้นเราจะช่วยกันเลี้ยงพายัพและไม่พูดถึงเรื่องของสายลมอีกเพราะสงสารพายัพ
“ว้าว ว้าว ว้าว วันนี้แม่เจ้าสวยจังเลยฮะ”
เสียงสดใสของลูกชายตัวน้อยที่วิ่งกลับเข้ามาในห้องร้องทักขึ้น หลังจากที่เจ้าตัวขอติดรถไปเอาของเล่นที่บ้านคุณเพื่อนมาเพิ่มอีก ส่วนคุณเพื่อนของเขาก็กลับไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะวันนี้เราสามคนจะไปเที่ยวกัน
“แหม ปากหวานจริง ๆ เลยนะลูกชายแม่เจ้าเนี่ย”
ฉันย่อตัวลงบีบแก้มตุ้ยนุ้ยของลูกชายก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มนุ่มนิ่มด้วยความมันเขี้ยว แล้วรั้งร่างกลม ๆ มากอดเอาไว้ด้วยความเอ็นดู
“แล้วทุกวันแม่เจ้าไม
