เจ้าถิ่น…
ไม่นานฉันก็จัดแจงที่นอนเสร็จเรียบร้อย พอออกมาข้างนอกก็พบว่าสองคนพ่อลูกนั้นยืนอยู่นอกระเบียงด้วยกันแล้ว แถมคนตัวเล็กที่มีท่าทีงอแงก่อนหน้านี้ก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นแล้วด้วย คิดว่าจะงอแงทั้งคืนเสียอีก
“คูมเพื่อนจะนอนที่นี่จริง ๆ อ้ะป่าว”
“จริงสิ ไม่งั้นก็มีคนงอแงไม่ยอมนอนแน่เลย”
“วันนี้ก็จะแกล้งนอนที่นี่ใช่ม้า พอพายัพหลับก็จะแอบกลับไปใช่อ้ะป่าว”
เจ้าของเสียงใสเงยหน้าถามคนที่อุ้มตัวเองอยู่ ฉันรู้ว่าพายัพเป็นเด็กฉลาดเพราะรอบตัวเขามีแต่ผู้ใหญ่เป็นเพื่อนเล่น แต่ก็ไม่คิดว่าจะฉลาดจนตามความคิดของผู้ใหญ่ได้ทัน และก็ทำให้ฉันรู้สึกว่าต่อไปจะหาไม้เด็ดอะไรไว้จัดการลูกชายคนนี้ดี
“ไหนใครจะแกล้ง ไม่มี๊”
คนถูกจับได้เอ่ยบอกพร้อมกับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่คนถาม
ฉันยืนมองคนสองคนอยู่แบบนั้นด้วยความรู้สึกมีความสุขอย่างประหลาด พอเห็นลูกได้อยู่กับพ่อ ได้อยู่กับคนที่มีเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองก็รู
