ตอนเย็นในห้องรักษาตัวในบ้านของแด๊ดกาย หลังจากอาหมอเวกัสและหมอคริสเตียนตรวจอาการเสร็จแล้ว และได้บอกให้ทุกคนทราบว่า วิลแฮมปลอดภัยดีแล้วรอแค่ให้เขาฟื้นเท่านั้น และตอนนี้ทุกคนกำลังรอให้วิลแฮมฟื้นขึ้นมา เบลินดานั่งอยู่ขอบเตียงมือเล็กจับมือหนาหลวมๆ มัมไผ่นั่งอยู่ข้างเตียงอีกข้างหนึ่ง พลางมองหน้าวิลแฮม
' มัมไผ่ครับผมชอบเบลินครับ' หนูน้อยวิลแฮมวัยเจ็ดขวบเดินเข้ามาในครัวบอกกับเธอ ตอนนั้นเธอคิดว่าลูกชายชอบแบบปั๊ปปี้เลิฟเพราะสมัยเด็กๆทุกคนก็มีความรักแบบนี้กันหมด มัมไผ่หันมามองหน้าหนูน้อยวิลแฮมพลางยิ้มเอ็นดู
' พี่วิลชอบน้องก็ต้องดีกับน้องนะคะ น้องถึงจะได้ชอบพี่วิลไงค่ะ' มัมไผ่พูดกับหนูน้อยวิลแฮม พลางเดินมาหยุดตรงหน้าลูกชาย พลางนั่งย่องๆมือเล็กยื่นไปลูบผมออกจากใบหน้าหล่อของหนูหน้อยวิลแฮม มัมไผ่มองสำรวจใบหน้าของหนูน้อยพลางดึงเข้ามากอด เพราะถ้าแด๊ดกายและแด๊ดแคทรู้จะเป็นยังไง ห้ามหรือเปล่าก็ไม่รู้เพราะ
