ปราชญ์นอนกอดเธอแน่นทุกวัน แต่พอท้องเริ่มโตเธอก็เปลี่ยนไปนอนตะแคงซ้าย ซึ่งเป็นข้างที่เขาไม่ถนัด ทว่าก็ยังนอนกอดเธอจากข้างหลังอย่างหลวมๆ อยู่ดี และเช้านี้ก็เป็นอีกเช้าที่เธอสัมผัสได้ว่ามีอะไรบางอย่างดุนดันอยู่
รสรินทร์อดหน้าแดงไม่ได้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเสียดสีตรงนั้นกับบั้นท้ายของเธออย่างไม่รู้ตัว หลายครั้งนอนละเมอสัมผัสเรือนร่าง จนเธอรู้สึกสั่นสะท้านเพราะถูกความปรารถนาแสนหวานพุ่งโจมตี
เช้านี้เองก็เช่นกัน
“พี่ปราชญ์คะ…”
“รินทร์จ๋า พี่ขอแรงอีกนิดนะครับ ไม่เจ็บใช่ไหมคนดี” เขาพึมพำทั้งที่ยังหลับ ซึ่งรสรินทร์ที่นอนหันหลังก็เข้าใจว่าเขาตื่นแล้ว ไม่ได้รู้เลยว่าอีกฝ่ายกำลังฝันดีอย่างมาก
ปราชญ์เบียดส่วนนั้นแนบชิดยิ่งขึ้น มือหนาเลื่อนลง สอดเข้าใต้ชุดนอนแบบกระโปรงตามสัญชาตญาณ ลูบไล้กลีบกายชุ่มฉ่ำของรสรินทร์แผ่วเบา ก่อนชำแรกนิ้วหนาผ่านแพนตี้อย่างอ่อนโยน
“อ๊ะ พี่ปราชญ์” รสรินทร์กลั้นเสียงของต
