เดือนกว่าแล้วที่อัญชิตากลับมาจากสิงคโปร์ เจ้านายสาวสวยไม่พูดถึงผู้ชายคนนั้นเลยสักคำ เพื่อความสบายใจของผู้ช่วยคนเก่ง เธอเอ่ยลอยๆ แค่ว่าทุกอย่างผ่านไปด้วยดีเพราะสมาชิกในครอบครัวมีเวลาทำใจมาพอสมควรแล้ว
“จริงสิรินทร์ วันนี้วันเกิดเธอไม่ใช่เหรอ เราไปเที่ยวกันไหม พี่เลี้ยงเองนะ นานๆ จะมีวันหยุดกับเขาสักที”
อัญชิตาชวนอย่างกระตือรือร้น ดูตื่นเต้นเสียยิ่งกว่าเจ้าของวันเกิดที่เพิ่งจะเข้าวัยเบญจเพสไปหมาดๆ เสียอีก
“จะดีเหรอคะคุณแอน”
“แหมรินทร์ อายุเพิ่งจะยี่สิบห้า ทำตัวแก่ไปได้ ดูอย่างพี่เป็นตัวอย่างสิ เวลาทำงานก็ทำ เวลาเล่นก็เต็มที่ ชีวิตมันถึงจะมีสีสัน” อัญชิตาเป็นหนึ่งในบอร์ดคนสำคัญของบริษัท แม้จะอายุน้อย แต่ก็วางตัวได้ดี เวลางานจริงจังอย่างมาก แต่นอกเวลางานกลับกลายเป็นอีกคน
“งั้นก็ได้ค่ะ นัดกี่โมงดีคะ รินทร์จะได้เตรียมตัวถูก”
“สักสี่ทุ่มก็ได้ ห้ามเบี้ยวนะ เดี๋ยวพี่ไปชวนคนอื่นก่อน” อัญชิตาเด
