Sunflower 3
1675 คำ
Sunflower 3
“ไป ๆ ไปหาอะไรกินกันเถอะ”
เมษาชวนอีกครั้งในช่วงเวลาหกโมงเย็น ฉันเดินไปปิดประตูระเบียงห้องพักไว้ก่อนจะปิดผ้าม่านอีกหนึ่งชั้น สามหนุ่มยืนรอที่หน้าประตูห้องพัก เมื่อเดินออกมาเราทั้งสี่คนก็เดินไปเข้าลิฟต์ด้วยกันฉันยืนอยู่ด้านหลังสุด ข้าง ๆ เป็นเมษาส่วนสองแฝดยืนอยู่ด้านหน้า เมื่อมีคนเดินเข้ามาคล้ายกับทั้งสามคนกำลังยืนกันผู้คนเหล่านั้นออกจากฉันยังไงล่ะ ก็บอกแล้วเห็นเงียบ ๆ แบบนี้ที่จริงหวงฉันมาก
“อยากกินร้านไหน?” ฉันควงแขนกุมภาที่เดินอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับเอ่ยถามน้องชายที่แสนเงียบของตัวเอง ทั้งฉัน เมษาและมีนาเราต่างพูดกันเยอะมาก แต่มีกุมภานี่แหละที่ไม่ค่อยพูด บางครั้งเราเลยเป็นห่วงน้องมาก ๆ เหมือนกันแต่เจ้าตัวก็บอกว่าที่ไม่พูดเพราะพูดไม่ทันต่างหาก แบบนั้นถึงได้สบายใจขึ้นมาบ้างและเว้นจังหวะให้น้องพูด
“ไปร้านที่พี่ลีพาไปครั้งก่อนก็ได้” กุมภาตอบกลับ มีนาที่เดินอยู่อีกด้านของฉันขยับเข้ามาส่องดูหน้าพี่ชายฝาแฝดของตัวเอง
“ทำไมมึงอยากไปร้านนั้น? แปลกนะ” มีนาโผล่หน้ามาดูในจังหวะที่เรายังเดินไปข้างหน้าพร้อมกัน ดูรุงรังมากเลยเหมือนกัน
“เด็ก ๆ ไปรอที่รถก่อนเดี๋ยวพี่มา”
“ไปไหน?” ฉันหันกลับไปถามเมษาแทบจะทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น
“เจอคนรู้จัก”
“ตามมานะ”
“โอเค” เมื่อเมษาเดินแยกออกไปฉันก็ห้ามสองแฝดที่ผลักกันไปมา
“หยุดได้แล้ว ถ้ายังไม่หยุดมื้อเย็นพี่จะให้จ่ายกันเองนะ” ดุเสียงเข้มแต่เด็ก ๆ ก็ไม่กลัวเลยสักนิดเดียว ขอวิธีทำให้น้องชายกลัวหน่อยค่ะ
“เดี๋ยวเลี้ยงเองครับ” มีนารีบบอก
“เลี้ยงได้” กุมภาเองก็เอ่ยขึ้นมาพร้อมกับน้องชายของตัวเอง
“ค่อยเลี้ยง ไปที่รถก่อน” รีบบอกน้องชายทั้งสองคน แต่พอไปถึงรถเราก็ต้องยืนรอกันไปก่อนเพราะเมษายังไม่ได้เดินตามออกมา สองแฝดนั่งทับเท้าที่พื้นตรงหน้าฉัน ส่วนตัวฉันนั่งอยู่บนกำแพงเล็ก ๆ กั้นที่จอดรถและสวนข้างคอนโด
“พี่อยากกินชาเย็นจัง” พึมพำออกมาเสียงเบา มือก็ยื่นไปจับเส้นผมน้องชายคนโตไว้เบา ๆ ก่อนจะยื่นไปหยิบใบไม้ที่ปลิวมาติดหลังเสื้อน้องชายคนเล็กออก
“เดี๋ยวถึงร้านแล้วจะเดินไปซื้อให้ครับ” กุมภาอาสาอย่างน่ารัก
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นอะไรครับ”
“กูไปด้วย ๆ” มีนาบอกกุมภาแล้วก็คงจะเดินไปด้วยกันอย่างที่บอกนั่นแหละ สองแฝดที่หน้าตาคล้ายกันแม้จะนิสัยไม่ค่อยเหมือนกันแต่ก็รักกันมากเลยนะ
“ขอโทษมาช้าเลย” เมษากึ่งเดินกึ่งวิ่งกลับมาถึงรถรีบบอกเราสามพี่น้องที่นั่งรออยู่ทันที กุมภาที่เดินมาขึ้นรถฝั่งเดียวกับฉันช่วยเปิดประตูรถให้และรอจนฉันขึ้นมานั่งจึงปิดประตูให้จากนั้นเจ้าตัวถึงได้เปิดประตูด้านหลังขึ้นมานั่ง
“ไปหาใครทำไมมาช้าอะ” ทวนถามเมษาขณะที่รถเคลื่อนออกจากที่จอด
“เจอคนรู้จักน่ะ แล้วก็เขาจะช่วยหาห้องให้แต่ชั้นเดียวกับลีห้องเต็มแต่มีห้องที่อยู่ชั้นต่ำกว่าสองชั้นว่างอยู่ เขาเลยบอกจะตรวจสอบให้” เมษาเล่าให้ฟังอย่างไม่คิดที่จะปิดบัง และพอได้ยินแบบนั้นสองแฝดก็ร้องเย้ดีใจกันเสียยกใหญ่ เอาเถอะคงจะตื่นเต้นกันนั่นแหละ แต่หากน้อง ๆ มีความสุขแค่นี้ก็ดีแล้ว
เช้าวันจันทร์ที่ฉันต้องไปทำงาน ฉันยังคงตื่นในเวลาเดิมวันนี้เหมือนจะมีแดดฉันเลยรดน้ำต้นไม้ก่อนออกจากห้อง เปิดผ้าม่านอะไรต่างเสร็จถึงได้ออกเดินทางไปทำงาน
ร้านดอกไม้ Flowers of love หรือร้านดอกไม้ของคุณ เป็นที่ทำงานของฉันเองค่ะ ตอนนี้ก็ทำมาสักพักใหญ่แล้ว และยังไม่มีแผนที่จะย้ายหรือไปทำที่อื่น เพราะพี่ ๆ ที่ทำงาน ทั้งเจ้านายและน้อง ๆ น่ารักมาก ไม่มีเรื่องอะไรที่ทำให้ฉันเครียดเลย ทุกอย่างลงตัวมากจริง ๆ เพราะแบบนี้ฉันถึงได้มีความสุขเวลาออกมาทำงาน
หากนับจริง ๆ ก็น้อยมากเลยนะที่เราจะเจอคนที่มีความสุขเวลาได้ออกมาทำงานน่ะ เพราะแบบนี้ครอบครัวของฉันเลยไม่มีใครห้ามหากฉันจะอยากมาทำงานที่นี่เหมือนเดิมและไม่กลับไปทำงานกับที่บ้าน
“อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่พิมพ์” ทันทีที่เปิดประตูร้านเข้าไปก็ไม่รีรอที่จะส่งเสียงทักทายพี่พิมพ์เจ้าของร้านดอกไม้ที่ฉันทำงานอยู่
“อรุณสวัสดิ์ค่ะน้องมาลี กินข้าวเช้ามาหรือยังมีข้าวต้มหมูสับนะ” พี่พิมพ์ถามกลับมาด้วยน้ำเสียงสดใส
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” ระหว่างที่ตอบฉันยังคงยิ้มอยู่ดังเดิมและเก็บของใส่ตู้เก็บของที่เป็นของพนักงาน ก่อนจะหยิบเสื้อเอี๊ยมกันเปื้อนสีน้ำตาลอ่อนออกมาสวมรวมถึงหยิบโทรศัพท์และเงินสดออกมาติดกระเป๋าเสื้อเอี๊ยมเล็กน้อยเผื่ออยากซื้อขนม
“น้องมาลีพี่ฝากเปิดคอมฯ หน่อยนะ”
“ได้เลยค่ะ หนูเปิดระบบหน้าร้านเลยนะคะ”
“โอเคจ้ะ” พี่พิมพ์ตอบรับ ฉันจึงขยับเข้าไปเปิดคอมพิวเตอร์เปิดระบบออนไลน์ต่าง ๆ ยังไม่ทันจะได้ขยับออกห่างจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ก็มีลูกค้าติดต่อเข้ามาสั่งดอกไม้เสียแล้ว นั่นจึงทำให้ฉันต้องนั่งตอบคำถามและแนะนำสินค้าให้ลูกค้าอยู่สักพัก ก็ได้ออเดอร์แรกของวันมาพร้อมกับข้อมูลสถานที่จัดส่ง
“เปิดออเดอร์ให้เลยเหรอเนี่ย” พี่พิมพ์แกล้งแซว
“ยอดปัง ๆ ค่ะวันนี้” บอกเจ้าของร้านด้วยความสนุก ระหว่างที่กำลังช่วยกันทำความสะอาดร้านพี่มายด์ก็มาถึงพอดี เราช่วยกันทำความสะอาดเสร็จก็พร้อมทำงานกันแล้ว ออเดอร์ที่มียังเข้ามาเรื่อย ๆ ทั้งลูกค้าที่จะเข้ามารับเองที่หน้าร้านและกลุ่มลูกค้าที่ใช้บริหารจัดส่งจากทางร้าน หรือแม้กระทั่งสั่งแล้วให้ไปส่งวันพรุ่งนี้ก็มี
“เด็กเล็กมาแล้วเหรอ?” เสียงพี่มายด์ร้องทักน้องเหมยเหมยน้องพนักงานพาร์ทไทม์ที่ร้านที่เปิดประตูเข้ามาด้วยรอยยิ้มบาง ๆ
“มาแล้วค่ะ สวัสดีค่ะพี่ ๆ” น้องเหมยเหมยทักทายกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มสดใสอยู่ดังเดิม
“สวัสดีจ้าน้องเหมย” ฉันทักทายน้องเหมยเหมย แต่มือยังจับช่อดอกไม้อยู่เช่นเดียว วันนี้ลูกค้าสั่งดอกไม้เยอะมาก ทั้งจัดแจกัน จัดกระเช้า หรือจัดช่อก็มีหมดเลยแต่ฉันก็ดีใจนะที่ลูกค้าเยอะ แต่ช่วงที่ไม่มีก็มีนะแต่เหมือนเจ้าของร้านจะไม่กังวลเลยวันไหนลูกค้าน้อยก็พาเราตั้งหม้อชาบูที่หลังร้าน
“น้องเหมย”
“จ๋าพี่”
“น้องเหมยเช็กสต๊อกดอกไม้ให้พี่พิมพ์หน่อยนะคะ” พี่พิมพ์บอกกับน้องเหมย
“ได้ค่ะพี่พิมพ์”
พนักงานของที่ร้านมาเกือบครบทุกคนเราก็ช่วยกันทำงานอย่างตั้งใจ ส่วนน้องขวัญตอนนี้ยังไม่เข้าร้านปกติน้องจะเข้ามาตอนบ่ายเพื่อไปส่งดอกไม้ ออเดอร์ไหนที่ต้องส่งตอนเช้าเราจะให้ไรเดอร์ไปส่งให้แต่ก็ส่วนน้อยนะเพราะลูกค้าส่วนใหญ่จะให้ส่งตอนเย็นมากกว่า
“ว่าแต่วันนี้สั่งกาแฟหรือยังร่างกายพี่ต้องการกาแฟมาก” พี่พิมพ์เอ่ยขึ้นมาเบา ๆ หลังจากที่เราทำงานกันไปได้สักพักใหญ่แล้ว
“เดี๋ยวหนูสั่งให้เองค่ะ” น้องเหมยเหมยที่นั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์คิดเงินของร้านอาสา และทำหน้าที่สั่งเครื่องดื่มมาให้ในช่วงสายของวันพร้อมกับมื้อเที่ยง แต่วันนี้ตอนเช้าแดดออกเจิดจ้าพอตกบ่ายท้องฟ้ากลับเริ่มครึ้มมีลมแต่ฝนยังไม่ตก เราช่วยกันยกช่อดอกไม้ที่ต้องส่งลูกค้าไปไว้ที่รถของน้องขวัญและให้น้องออกไปส่งดอกไม้ก่อนเพราะกลัวฝนจะตกลงมา
“ไม่เคยจะชินกับแอร์รถน้องขวัญเลยจริง ๆ” ฉันแซวเจ้าของรถที่เมื่อได้ยินแบบนั้นก็หลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างขบขันทันที
“อย่าว่าแต่มาลีเลย พี่เองก็ไม่เคยชิน เห็นผ้าห่มนั่นไหม” พี่พิมพ์ชี้ไปยังผ้าห่มผืนหนึ่งที่ถูกพบไว้บนเบาะข้างคนขับด้านหน้า
“ของพี่เองแหละ” พี่พิมพ์เฉลยด้วยใบหน้าเรียบ ๆ ฉันถึงหลุดหัวเราะอย่างขบขันไม่น้อย ไม่ว่าใครต่างก็ไม่ชินกับแอร์ภายในรถของน้องพิมพ์ขวัญสินะ
“ถึงกับต้องมีติดรถไว้เลยนะคะเนี่ย” แซวเจ้านายตัวเองที่ยังไม่ชินกับการเปิดแอร์ในรถของน้องสาวตัวเอง
“เรียกได้ว่าไม่เคยชินจะดีกว่านะ เอาละ ขับรถดี ๆ นะ” ท้ายประโยคพี่พิมพ์ย้ำกับน้องขวัญด้วยความเป็นห่วงทันที
“รับทราบค่ะ เจอกันตอนเย็นนะคะ”
“จ้า มีอะไรโทรหาพี่เลยนะ”
ส่งน้องขวัญไปส่งดอกไม้เสร็จเราก็กลับเข้ามาในร้านเพื่อจัดดอกไม้สำหรับออเดอร์ที่ลูกค้าจะเข้ามารับพรุ่งนี้ตอนเช้า จวบจนถึงเวลาเลิกงานเราก็ช่วยกันปิดร้านทำความสะอาดพื้นที่ต่าง ๆ ช่วยกันไป ส่วนวันนี้พี่มายด์จะไปส่งฉันที่คอนโดเพราะกลัวว่ากลับเองจะลำบากในช่วงเวลาที่เหมือนฝนจะตกแบบนี้
- ผู้เขียน
