EP.3
1327 คำ
3
“แล้วตอนนี้…กับคำว่าเหมือนเดิมต่างกันยังไงคะ”
ทันทีเธอถามจบผู้หญิงตรงหน้าก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหันไปมองเพื่อนของลูกชาย และผู้ชายที่ชื่อว่าวอล์ฟก็เป็นคนเอ่ยปากพูดออกมา
“หมอนั่นเคยเป็นคนจิตใจดี อารมณ์ดี ขี้เล่นมาตลอด จนกระทั่งเกิดอุบัติเหตุกับแฟนมันตอนปีที่แล้ว และน้ำฟ้าเสียชีวิตลง “เขาพูดแค่นั้นแล้วถอนหายใจ
“แล้วตอนนี้ล่ะค่ะ” เธอถามอย่างสงสัยปนกังวล เพราะกลัวจะเป็นเรื่องยากขึ้นมา
“เธอไปดูเองเถอะ แต่ไม่ต้องห่วงเธอจะปลอดภัย หมอนนั่นมันไม่ทำอะไรเธอหรอกนอกจากไล่” วอล์ฟพูดออกมาเพื่อให้คนตรงหน้าสบายใจเพราะดูจากสีหน้าของเธอแล้วนั้นคงกำลังกลัวอยู่แน่ๆ
“เขาน่ากลัวมั้ยคะ”
“ไม่หรอก แม่เชื่อว่าไฟท์ไม่ทำร้ายใคร ตอนนี้เขาก็แค่ดูเย็นชากว่าเมื่อก่อนทั้งที่นิสัยจริงๆ ของเขาเป็นคนร่าเริง” เธอส่งยิ้มบางๆ เพื่อบอกว่าอย่าห่วงเรื่องที่ปลายฟ้ากำลังกังวล
“ค่ะ แล้วหนูจะต้องทำยังไงบ้างคะ”
“แม่จะให้เข้าไปทำงานในบ้าน เพื่อให้ไปอยู่เป็นเพื่อนเขาส่วนเรื่องจัดการกับเขาให้หนูหาวิธีเอานะ เพราะแม่ก็เกลี้ยกล่อมมากับเรื่องต่างๆ มาเยอะแล้วเขาเอาแต่ปฏิเสธ”
“หนูเข้าใจแล้วค่ะ” ปลายฟ้าพยักหน้ารับแล้วถามต่อ “ต้องเริ่มงานตอนไหนคะ”
“หนูพร้อมตอนไหนก็เริ่มได้เลย”
“หนูพร้อมเริ่มงานพรุ่งนี้ค่ะ”
“อืม ดี ถ้ามีอะไรให้ช่วยเธอก็ติดต่อฉัน หรือไอ้พายุมาได้ส่นบ้านของคุณป้าเดี๋ยวฉันจะส่งแผนที่ไปให้เธอ แล้วเดี๋ยวเธอก็เก็บเบอร์คุณป้าไว้ด้วย” ปลายฟ้ามองคนที่พูดแล้วคิดในใจว่า เขาเป็นคนที่ชอบออกคำสั่งพอสมควร
และหลังจากนั้นบทสนทนานั้นก็มีเพียงการนัดหมายเพื่อนัดเจอกันที่บ้านของคนที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรในตอนนี้ คนที่ทำให้คนรอบข้างต้องกังวลเกือบหนึ่งมี เพราะการจมปรักกับคนรักที่เขาได้สูญเสียไป
วันต่อมา
ปลายฟ้าเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ที่ถูกนัดหมายไว้ บ้านหลังนี้บอกฐานะเจ้าของบ้านได้เป็นอย่างดีว่าร่ำรวยขนาดไหน เธอเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มตอนรับของผู้หญิงคนเดิมที่เจอกันเมื่อวานนี้ เพิ่งจะรู้ว่าเธอคนนี้ชื่อเอื้อ แต่เธอคงไม่สนิทจนถึงขั้นเรียกชื่อของคนตรงหน้า แค่ได้เกียรติเรียกว่าแม่ก็คงจะเกินพอแล้ว
“กินข้าวมาหรือยังหนูฟ้า” คนเป็นแม่เรียกเธออย่างสนิทสนม ทำให้ความอึดอัดที่มีเริ่มน้อยลง
“ค่ะ หนูกินมาแล้ว” เธอยิ้มบางๆ แล้วตอบอย่างสุภาพสายตามองหาคนที่เธอต้องรับหน้าที่ดูแล ก่อนที่อีกคนจะรู้ทันแล้วบอกให้กระจ่าง
“ไฟท์อยู่บนห้อง เมื่อคืนคนที่ดูแลบอกว่านั่งดื่มคนเดียวที่ระเบียง” เธอคิดในใจว่าคงจะอาการหนักพอสมควรเลย ถึงขั้นไม่ออกไปไหนแบบนี้ทำไมถึงไม่พาไปหาหมอให้รู้แล้วรู้รอด อาจจะต้องอยู่ในโรงพยาบาลประสาทเลยด้วยซ้ำ
“ค่ะ ให้หนูขึ้นไปหาเขามั้ยคะ” เธอถามขึ้นพร้อมกับความตื่นเต้นว่างานที่เธอได้รับมันจะหนักหนาขนาดไหน คนที่เธอต้องเจอจะเป็นคนยังไง หน้าตาดีมั้ยเพราะดูจากคนเป็นแม่แล้วลูกชายต้องหน้าตาดีพอสมควร
“เดี๋ยวแม่ไปส่ง” เธอพูดแล้วจูงมือปลายฟ้าขึ้นไปชั้นบน เคาะประตูห้องสองครั้งเพื่อรอให้คนด้านในมาเปิดแต่กลับได้รับความเงียบกลับมา
แล้วคนเป็นแม่ก็ตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป มองเห็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลานอนหลับอยู่บนเตียง ข้างเตียงมีขวดทรงสูงวางอยู่ภายในขวดมีของเหลวสีเหลืองอำพันเหลืออยู่เล็กน้อย
ปลายฟ้ามองผู้ชายคนนั้นอย่างอึ้งๆ ถึงแม้จะมีผมปรกหน้าของเขาอยู่แต่ก็เผยให้เห็นคนที่หน้าตาหล่อเหลา มีหนวดเครขึ้นอ่อนๆ เหมือนถูกปล่อยปละละเลยที่จะดูแลตัวเอง
“เห้อ” ผู้หญิงที่ยืนข้างๆ ถอนหายใจก่อนจะหันมาบอกปลายฟ้าอย่างเหนื่อยใจ
“ฝากด้วยนะหนูฟ้า แล้วก็ทำยังไงก็ได้ให้รูปภาพพวกนี้มันออกจากห้องที เพราะยิ่งอยู่แบบนี้คงยิ่งแย่เข้าไปใหญ่” เธอพูดแล้วเดินออกไปแต่ก็ยังไม่วายหันมามองลูกชายตัวเองน้ำตาปริ่ม
ปลายฟ้ามองสำรวจรอบห้อง ในนี้ถูกตกแต่งด้วยโทนสีเทา มีรูปภาพของผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่งถูกตกแต่งไว้เต็มห้อง
‘ผู้หญิงที่ตายจากนายไปสินะ แบบนี้ไม่ได้เรียกลืมไม่ได้หรอก แต่นายเลือกที่จะไม่ลืมแล้วเอาความทรงจำมาทำร้ายตัวเองต่างหาก’ เธอคิดในใจแล้วหันมามองคนที่นอนไม่ได้สติ กลิ่นเหล้าคละคลุ้งเต็มห้องจนคิดได้ส่าสิ่งแรกที่เธอควรจะทำคือการทำให้สภาพแวดล้อมภายในห้องนี้น่าอยู่กว่าเดิม
คิดได้ดังนั้นปลายฟ้าจึงวางกระเป๋าสะพายของตัวเองลงกับโต๊ะ ถึงแม้ห้องนี้จะถูกจัดให้เป็นระเบียบ แต่กลับรู้สึกลึกลับเหมือนคนในห้องไม่เปิดรับสิ่งภายนอกเข้ามาเลย
ปลายฟ้าเดินไปเปิดม่านหน้าต่างที่ด้านนอกมีระเบียงกว้าง ตรงระเบียงมีเก้านี้นั่งพักผ่อน แต่ก็ขาดขวดเหล้าไปอีกไม่ได้
แสงจากดวงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาในห้องจนทำให้คนที่นอนอยู่ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ก่อนจะหันหน้าหนีด้านที่มีแสงส่องเข้ามาแล้วหลับตาลงนอนต่ออย่างไม่สนใจ ปลายฟ้ามองด้วยหัวใจที่เต้นแรงเพราะกลัวว่าเขาจะโวยวายและไม่พอใจที่ถูกเธอปลุกให้ตื่นขึ้นมา
แต่ก็ต้องถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเขาหลับต่อ
เธอเดินสำรวจทั่วห้องที่ดูกว้างขวาง ของทุกอย่างในห้องส่วนใหญ่จะเป็นคู่อย่างกับจัดการแสดงวันวาเลนไทน์ รูปคู่ของเขาและเธอถูกวางอยู่เป็นร้อยใบ ยังไม่นับตุ๊กตาและของขวัญต่างๆ ที่บ่งบอกว่ามันมีความหมายกับเขา
เธอเดินไปหยุดอยู่ที่รูปคู่ใบหนึ่งเป็นรูปที่คนชื่อไฟท์หอมแก้มผู้หญิงคนนั้นที่กำลังยิ้มอย่างเขินๆ ก่อนจะพลิกดูด้านหลังรูปก็เห็นข้อความที่ชวนยิ้ม
‘ไฟท์รักฟ้านะ สุขสันต์วันเกิดนะครับที่รัก’ เธอเกือบจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นประโยคนั้น แต่ก็ต้องคิดขึ้นมาได้ว่ามันเป็นข้อความหวานๆ ที่ทำให้ปัจจุบันเจ็บปวดเอาการ เพราะคนในรูปอีกคนไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว
เธอเปิดดูรูปและข้อความบนรูปนั้นเกือบทุกใบ จนรู้สึกเห็นใจคนที่นอนอยู่บนเตียงขึ้นมา
‘ถ้าผู้หญิงคนนั้นยังอยู่ นายก็คงจะไม่ต้องเป็นแบบนี้สินะ’
ความรักมันช่างน่ากลัวเหลือเกินบางครั้งมันก็ดูหวานชื่นจนทำให้เราหลงมีความสุข แต่บางครั้งมันก็ทำให้คนเราเหมือนตายทั้งเป็น
ปลายฟ้าคิดแล้ววางรูปนั้นลงก่อนจะหันหลังกลับเพื่อที่จะไปนั่งคิดหาแผนแรกของการดูแลคนที่มีปัญหา แต่แล้วก็ต้องหยุดเท้าที่จะก้าวออกไปทันที เมื่อสายตาของเธอประสานเข้ากับสายตาคมกริบที่จ้องมองเธออยู่ทั้งที่เขากำลังนอนอยู่เตียงท่าเดิม เพิ่มเติมคือหันหน้ามาทางเธอ
“เธอเป็นใคร!”
Fight: ฉันเคยเป็นคนขี้เล่นอารมณ์ดี?

1 เม้น 1 ไลค์ = 1 ล้านกำลังใจจ้า
- ผู้เขียน
