เที่ยงคืน
อัญชิสาหลับใหลไปกับความเหนื่อยอ่อน หลังจากที่สองสามคืนที่ผ่านมาเธอไม่เคยได้หลับเต็มอิ่มเลยสักครั้ง
ถึงจะหลับไม่ค่อยอิ่ม แต่ได้กินอิ่มผู้บ่าวเมืองกรุงอิ่มมาก คิดแล้วก็…
ปึง ปึง ปึง
เสียงเคาะประตูดังรัวขึ้น ปลุกภวังค์ของสองสาวที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างกัน งัวเงียตื่นขึ้นมา มือเรียวสะเปะสะปะคว้าโคมไฟบนหัวเตียงนอนให้เปิด ก่อนจะหันมามองหน้ากันแบบงง ๆ
“ใครมาเคาะประตูเอาป่านนี้อะ?”
“นั่นดิ นี่มันจะตีสองแล้วไหม”
“งั้นเดี๋ยวฉันลุกไปดูแป๊บ” อัญชิสาขยับตัวลุกขึ้นเดินไปเปิดสวิซ์ไฟ ก่อนจะเอื้อมมือไปเพื่อจะเปิดประตู แต่ไม่ทันจะแง้มออก อีกฝ่ายก็ดันประตูแทรกเข้ามาอย่างแรง จนเธอแทบจะถอยหลังเซไปด้านหลัง
“อัญชิสาอยู่ไหน!”
กึก! เสียงเข้มที่คุ้นจัด ทำเอาหญิงสาวแทบช็อก!
“คุณคริส!!!”
โอ้โห…งกโคตร นี่เขาตามทวงเงินเธอมาถึงที่นี่เลยงั้นเหรอ?
“คิดว่าจะเบี้ยวเงินแปดหมื่นแล้วชิ่งหนีมาง่าย ๆ ได้
