บังเอิญ(คืนนั้น)One Night

Intro - Christmas Day “เท่าไหร่” เสียงหวานใสของหญิงสาวในชุดรัดรูปสีแดง ผมหยักลอนนิด ๆ รับกับใบหน้าขาวสวย ปากนิด จมูกหน่อย ที่อยู่ ๆ เธอก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวยาวของล็อบบี้ภายในโรงแรมหรูระดับห้าดาว วันนี้บริษัทเอมม่าคอสเมติกส์ ซึ่งเป็นบริษัทเครื่องสำอางชื่อดังของประเทศไทย บริหารงานโดยนักธุรกิจม่ายสาวเอมม่า คามาส ประธานบริษัทและเป็นแม่งานในการจัดเลี้ยงให้กับพนักงานประจำปี โดยปีนี้ทางบริษัทจัดงานตรงกับวันคริสต์มาส เป็นการรวมตัวพนักงานของแต่ละสาขาทั่วประเทศเจอกัน อัญชิสา พริมาวงศ์ (อัญ) เธอเป็นPr.ประจำสาขาเชียงใหม่ และเป็นเจ้าของเสียงเจ้าของหวานใส ที่เพิ่งเอ่ยถามชายหนุ่มแปลกหน้าว่า ‘เท่าไหร่’ ไปหมาด ๆ สาวเจ้าอุตส่าห์ดั้งด้นบินลัดฟ้ามากรุงเทพเพื่อมาร่วมงานเลี้ยงที่สำนักงานใหญ่ที่จัดขึ้นประจำปีในวันนี้ เพียงเพราะตั้งใจมาเซอร์ไพรส์แฟนหนุ่มที่เป็นถึงผู้จัดการใหญ่ฝ่ายการตลาด และทำงานอยู่บริษัทเดียวกัน ที่สำคัญเธอกับเขาเพิ่งจะเป็นแฟนกันครบหนึ่งปีในวันนี้มาหมาด ๆ กะว่าจะมอบของขวัญสุดพิเศษให้เขา ซึ่งก็คือตัวเธอเพื่อเป็นของขวัญในวันนี้ ทว่า…ดันเป็นโชคร้ายในความโชคดีของอัญชิสา ที่มารู้ความจริงตรงหน้าเสียก่อน ก่อนที่จะเสียตัวให้เขา เพราะเธอเพิ่งเห็นกับตาว่า อีตาแฟนหนุ่มที่รักกันนักรักกันหนามาตลอดหนึ่งปี เขามีโลกสองใบเหมือนมีไข่สองพวง ติดว่าไอ้ตรงกลางของเขามันมีหนึ่งเดียว และควรใช้ได้กับผู้หญิงแค่หนึ่งคน! ภาพที่เธอเห็น คือแฟนหนุ่มของเธอกำลังก่ายกอดเต้นรำอยู่กับผู้หญิงอีกคนในงานเลี้ยง!ด้วยท่าทางสนิทสนมเกินกว่าเพื่อน ก่อนหน้านี้ เธอเพิ่งแกล้งอำเขาว่ามางานเลี้ยงไม่ได้ เพราะตั้งใจแอบมาเซอร์ไพรส์เขา ที่ไหนได้ดันโดนเขาเซอร์ไพรส์กลับ! อัญชิสากัดฟันกรอดด้วยความเจ็บใจ แต่ไม่อยากลดตัวไปตบตีผู้ชายให้เสียลุค เธอเลยเดินออกจากงานแบบเชิด ๆ ด้วยความเจ็บใจ อยู่ ๆ ความคิดแผลง ๆ ก็แวบเข้ามาในสมอง เธออยากประชดผู้ชายหน้าหม้อคนนั้น ด้วยการหาผู้ชายสักคนมาเป็นทาสบนเตียง พอคิดแบบนั้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผีผลักหรือตั้งใจ แต่ที่สุดเธอก็มือเรียวเลยกดเบอร์โทรหาหนุ่มโฮสต์ทันที ก่อนที่สองขาของเธอ จะพาตัวเองมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง เขาหล่อ ขาว สูง หน้าตาคล้ายลูกครึ่ง! นั่งกลางล็อบบี้ของโรงแรมชนิดที่ว่า ออร่าเขาเด่นสุด หล่อ สะอาด หน้าตาดีแบบนี้ จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากเขาคือหนุ่มโฮสต์ที่เธอโทรนัดเมื่อครู่ "ว่าไงคะ เท่าไหร่" เมื่อคนตรงหน้ายังไม่ตอบ เสียงหวานเลยถามขึ้นอีกครั้ง เขาจ้องหน้าเธอกลับ ก่อนที่คิ้วหนาบนใบหน้าได้รูปจะเลิกขึ้นเล็กน้อย “อะไรคือเท่าไหร่?” ชายหนุ่ม มองหญิงสาวตรงหน้าที่อยู่ในชุดแดงรัดรูป อวดหุ่นสวย เอวเล็กคอดกิ่ว ทว่าสะโพกผายกลมมนจนน่ามองไปหมด ไหนจะใบหน้าหวานรูปไข่ ปากนิด จมูกหน่อย แต่ดวงตาฉายแววรั้นเอาเรื่อง จ้องสบตาเขาอย่างไม่ลดละ หญิงบริการ? ไม่สิ ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นหญิงขายบริการคงไม่เอ่ยถามเขาว่า 'เท่าไหร่' “ก็ที่ฉันโทรเรียกคุณมา” เธอกัดริมฝีปากเบา ๆ พูดแบบไม่เต็มเสียง แต่ก็ดูน่ารักดี ใบหน้าหล่อพยักหน้าเหมือนพอจะเข้าใจเหตุผลของหญิงสาว ก่อนที่เขาจะยิ้มที่มุมปาก แล้วสบตาเธอกลับ “แล้วแต่คุณจะให้” เสียงทุ้มก้องกังวานแต่ฟังดูแล้วทรงอำนาจเอ่ยตอบ “ฉะ ฉันไม่เคยจ้างหนุ่มโฮสต์มาก่อน นะ นายคนแรก” หญิงสาวกัดริมฝีปาก แววตาเชื่อมั่นเมื่อครู่ฉายแววความกังวลใจเล็กน้อย ใช่! เธอกำลังเข้าใจผิดว่าเขาเป็นหนุ่มโฮสต์ ส่วนเขาก็กำลังนึกสนุกกับการที่ได้สวมรอยเป็นหนุ่มโฮสต์เพื่อกินของฟรี ที่สำคัญผู้หญิงตรงหน้าสวยถูกใจเขามาก “คนแรกหมายถึง?” “ฉะ..ฉันยังไม่เคยนอนกับใคร คุณเป็นคนแรก เพราะงั้นคุณเรียกมาเลยเต็มที่ ฉันมีเงินจ่าย” เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจสำหรับเขาคริสโตเฟอร์ มาเฟียหนุ่มที่เพิ่งนัดมาคุยงานกับหุ้นส่วนของโรงแรมนี้ และเขาเองก็เพิ่งคุยธุระเสร็จไปไม่นาน “และ…เออ…แต่ถ้านายทำให้ฉันลืมแฟนเก่าได้ฉันจะให้ทิปนายเพิ่มด้วยหนึ่งร้อย” หนึ่งร้อย…หึ ระดับมาเฟียคริสโตเฟอร์ เงินหนึ่งร้อยล้านเขาเอามาโปรยทิ้งลงจากยอดตึกยังได้เลย แต่ผู้หญิงคนนี้กล้ามากที่บอกจะให้เขาหนึ่งร้อยบาท หยามกันชัดๆ !! “โอเค งั้นก็อย่าร้องขอให้ผมหยุดกลางคันก็แล้วกัน”