04 ตัวปัญหา
1252 คำ
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
@บริษัทมาร์กรุ๊ป
ครืนนนน~ ครืนนนน~ ผมมองโทรศัพท์ของผมที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานภายในห้องทำงานของผมแห่งนี้มาเกือบจะสิบครั้งแล้ว ที่ผมไม่รับเพราะคนที่โทรมาคือแม่ของผม ผมรู้ไงว่าแม่โทรมาทำไมมันไม่พ้นเรื่องยัยนั่นหรอก ผมรับปากจะดูแลแล้วยังไม่พออีกรึไง จะอะไรกับผมอีกวะ!!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก...แกร๊ก!!
และจังหวะนั้นเสียงเคาะประตูห้องทำงานของผมก็ดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงโทรศัพท์ของผมที่มันสงบลง ก่อนที่ไอ้ไทม์มันเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา
"นาย คุณ..."
"กูรู้แล้ว" ผมตอบออกไปทันทีโดยไม่รอให้มันพูดจบเพราะผมรู้ไงว่ามันจะพูดว่าอะไร..มันจะบอกผมว่าแม่ผมโทรหานั่นแหละ
"ทำไมนายไม่รับ?"
"มันเรื่องของมึงรึไง" ผมเงยหน้าขึ้นจากเอกสารกองโตแล้วหันไปมองหน้ามันอย่างไม่สบอารมณ์มากนัก จะรับไม่รับมันก็เรื่องของผมไหม!
"แต่คุณมีญ่ามีเรื่องจะคุยกับนาย" มันเดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของผม
"เรื่องยัยนั่น?"
"ใช่ครับ" นั่นไง! ผมทายแม่ผมถูกเสมอ เพราะเมื่อก่อนไม่ค่อยโทรหาผมหรอก ก็ตั้งแต่ให้ผมไปดูแลยัยนั่นก็โทรหาผมตลอด แต่ผมก็ดูแลตามแม่ผมขอร้องแล้วไง แค่หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาผมไม่ได้ดูยัยนั่นเฉยๆ ผมว่าเธอคงเอาตัวรอดเองได้แหละ ถ้าไม่ได้คงไม่กล้ามาเรียนที่ไทยคนเดียวหรอก
"กูไม่รับ" ผมบอกออกไปเสียงนิ่งเรียบก่อนจะก้มลงดูเอกสารที่อยู่บนโต๊ะต่อ
"ถ้านายไม่รับคุณมีญ่าจะเดินทางมาที่นี่ พรุ่งนี้"
ปึก!
"โธ่เว้ย!" ผมอุทานออกไปด้วยความโมโหพร้อมปิดแฟ้มเอกสารลงจนเกิดเสียงดังไปหมด
ครืนนนน~ ครืนนนน~ และระหว่างที่ผมกำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แม่ผมก็โทรมาพอดี ผมจึงกดรับสายทันทีโดยที่ไอ้ไทม์มันก็เดินออกไป
"ครับ" ผมกรอกเสียงออกไปพร้อมเอนตัวพิงไปกับเก้าอี้โต๊ะทำงานด้วยความเบื่อหน่าย
(พรุ่งนี้แกต้องไปรับไปส่งน้องมิวนิคไปเรียน)
"ห๊ะ! จำเป็นต้องไปรับไปส่งขนาดนั้นด้วยเหรอ ผมแค่ดูแลไม่ใช่ทาส!" ผมพูดออกไปด้วยใบหน้าและอารมณ์หงุดหงิด
(รถน้องยังไม่ได้ แกจะบ่นทำไมมาร์คัส ฉันไม่ให้แกไปรับไปส่งน้องทุกวันหรอก พรุ่งนี้วันเดียว!)
"ผมไม่ว่าง" ผมตอบออกไปนิ่งๆ
(มาร์คัส!! ฉันสั่งให้แกเป็นคนดูแลน้องนะ แกต้องทำ แล้วอย่าใช้ลูกน้องไปส่งเด็ดขาด แกต้องเป็นคนไป ถ้าฉันรู้ฉันตามไปบีบคอแกถึงประเทศไทยแน่!)
"ผมมีงาน แท็กซี่อ่ะทำไมไม่ให้เธอนั่ง" แท็กซี่ก็ออกจะเต็มหรือเธอนั่งไม่เป็น เหอะ...สมควรกลับฟินแลนด์ไปซะ เธอไม่สมควรมาอยู่ที่นี่
(น้องพึ่งมาอยู่ไทยนะ แกไม่ต้องห่วงอีกหน่อยน้องไม่พึ่งแกหรอกมาร์คัส)
"เหอะ...รีบๆถึงวันนั้นเลย"
(อย่าพูดมาก พรุ่งนี้เจ็ดโมงเช้า อย่าไปช้าเพราะน้องมีกิจกรรม!)
"ถ้าผมไม่ไป.."
(อย่าขัดคำสั่งฉัน! แล้วนี่ได้ไปดูน้องสักวันไหมว่าน้องกินอยู่ยังไง)
"แม่อย่าพูดเหมือนเธออายุสามขวบได้ไหม เท่านี้แหละผมจะทำงาน"
(ฉันก็ไม่อยากคุยกับแกมากหรอก ถ้าพรุ่งนี้แกไม่ไปหรือไปช้านะฉันตามไปบีบคอแกแน่...)
ติ๊ด~
ผมไม่รอให้แม่ผมพูดจบผมก็วางโทรศัพท์ลงทันที ยัยนั่นมันตัวปัญหาชัดๆ ผมบอกแล้วว่าเธอจะหาทางไปมหาลัยเองไม่ได้ แล้วยังมาอวดเก่งอีก เหอะ..อยากรู้เหมือนกันว่าต่อไปจะไม่มาพึ่งผมเหมือนที่แม่ผมบอกไหม
ก็แค่ไปมหาลัยที่ห่างจากคอนโดเธอไม่ถึงไหน ยังไปไม่เป็น เดี๋ยวอีกหน่อยผมจะหาอะไรไปฟ้องแม่เธอ ให้แม่เธอมารับตัวเธอกลับฟินแลนด์ไปซะ ชีวิตผมจะได้กลับมาสงบสุขอีกครั้งไม่ต้องมาเป็นคนดูแลใครแบบนี้อีก!
.
.
@ผับหรูใจกลางเมือง
"คุณมาร์คัสเป็นอะไรรึเปล่าคะ?" หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆผมเอ่ยถามขึ้นขณะที่ผมเอาแต่นั่งยกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อยู่แบบนี้ โดยที่ไม่ได้พูดไม่ได้จาอะไรกับใครทั้งนั้น
"..." ผมปรายตามองเธอแวบหนึ่งโดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมาก่อนจะยกเครื่องดื่มเข้าปากอีกครั้ง
"อารมณ์เสียอะไรมาวะ" และจังหวะนั้นเสียงของคนบางคนก็ดังขึ้น ก่อนที่ผมจะเงยหน้าขึ้นมองก็เจอไอ้ฟรานซิสเดินมานั่งลงตรงข้ามผม มันมาได้ไงวะ ปกติตัวติดเมียติดลูกจะตาย
"มึงมาได้ไง?" ผมเอ่ยถามออกไปก่อนจะเอนตัวพิงไปกับโซฟาตัวยาว
"นี่มันผับกู" ไอ้ฟรานซิสตอบออกมานิ่งๆก่อนที่ผมจะเลื่อนแก้วไปตรงหน้ามัน
"เออ ก็นึกว่ากกเมียกกลูกอยู่"
"เหอะ" มันหัวเราะขึ้นเบาๆก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่มพร้อมวางมันลง "กูก็นึกว่ามึงกกเด็กอยู่"
"เด็กเชี้ยไร!" ผมพูดออกไปด้วยใบหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย
"คุณมาร์คัสมีเด็กใหม่แล้วเหรอ?" เสียงของเธอที่นั่งอยู่ข้างๆผมดังขึ้น ผมจำไม่ได้ว่าเธอคนนี้ชื่ออะไร รู้แต่ว่าไม่เป็นนางแบบหรือดาราเนี่ยแหละ ผมควงเด็กเยอะอันนี้ยอมรับ แต่ผมเลือกเฉพาะคนที่ผมถูกใจเท่านั้น มันไม่ใช่ใครก็ได้ ควงในที่นี่ของผมคือขึ้นเตียงเท่านั้น ไม่มีอย่างอื่น
"..." ผมหันไปมองหน้าเธอแวบหนึ่งก่อนจะออกคำสั่งเสียงนิ่งเรียบ "ออกไป"
"แต่ว่า..." เธอเงียบลงทันทีเมื่อเจอสายตาของผมก่อนที่เธอจะดันตัวลุกขึ้นเดินออกไปเพราะเธอคงไม่กล้าอะไรกับผมหรอกพวกผู้หญิงที่ผมควงพวกเธอรู้ดีว่าผมเป็นใครและจะสามารถทำอะไรกับพวกเธอได้บ้าง และผู้หญิงคนนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะควง
"สรุปเด็กคนนั้น..."
"กูแค่โดนสั่งให้ดูแล ไม่ได้สั่งให้มาเป็นเมียไม่จำเป็นต้องสนใจ" ผมพูดออกไปก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่ม
"เหอะ" มันหัวเราะขึ้นเบาๆ "กูจะรอดูวันที่มึงติดเด็ก"
"ไม่มีวันนั้น เพราะกูไม่ชอบผูกมัด" ผมพูดขึ้นก่อนจะดันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
"แล้วจะไปไหน?"
"กลับ!"
"มึงรีบ?" มันเลิกคิ้วถาม
"..." ผมไม่ได้ตอบอะไรมันออกไปนอกจากเดินออกมาจากผับทันที ที่จริงผมไม่ได้อยากจะรีบกลับหรอก แต่พรุ่งนี้ผมดันต้องได้ไปส่งยัยตัวปัญหาคนนั้น ถ้าผมไม่ทำตามที่แม่บอกแม่ผมบินมาที่นี่แน่นอน และนั่นมันยิ่งจะทำให้ผมปวดหัวหนักกว่าเดิม ไปส่งให้มันจบๆไป
- ผู้เขียน
