หลังจากขลุกตัวเองอยู่ห้องของเมษาตลอดตั้งแต่คืนวันศุกร์ ลากยาวจนถึงเสาร์อาทิตย์ โดยไม่ต้องเดาเลยว่าแต่ละค่ำวันเกิดอะไรขึ้น
แต่เย็นวันอาทิตย์เขาที่ไม่อยากไปไหนกลับถูกเจ้าของห้องไล่กลับจนน้อยใจ
“ให้พี่อยู่กับเมไม่ได้หรอ” ไม่อยากห่างจากเธอ ยิ่งไม่อยากกลับไปอยู่ห้องของเขาที่ไปเจอเมษาเหมือนกัน
แต่ดันเป็นเมษาไม่เหมือนกัน
“ไม่ได้ค่ะ ให้อยู่ด้วยทุกวันทั้งวันเมช้ำพอดี” เพราะงั้นเธอต้องพัก ยิ่งพรุ่งนี้ไปเรียน หากให้เขานอนด้วยมีหวังคืนนี้ไม่ได้นอนง่ายๆ แน่
“นะที่รัก คบกันแล้วไม่เห็นต้องแยกกันอยู่เลย” อ้อนเธอออกมาอย่างไม่อยากห่าง
“งั้นให้เมไปอยู่ห้องพี่พรูฟได้ไหม” ในเมื่ออยากอยู่ด้วยกัน งั้นเปลี่ยนเป็นให้เธอไปอยู่ห้องเขาแทนดีไหม “ห้องพี่ใกล้มอมากกว่าห้องเม”
“แต่พี่อยากอยู่กับเมที่นี่นี่ครับ” อยากพาไปอยู่ใจจะขาด แต่กลัวว่าเธอจะโกรธเรื่องของเมษาได้น่ะสิ
“ไม่ได้มีใครซ่อนอยู่ห้องหรอกนะ” เธอมองเขาอ
