เพลินวานตอบกลับ ตอนขอร้องให้แต่งแทบต้องกราบกราน แต่ตอนนี้กลับมาตีขลุมเนียนกับเธอแบบนี้ ภูริชไม่สนใจที่จะตอบคำถามหญิงสาว เขาเดินเข้ามาจูงมือออกแรงดึงหญิงสาวออกไป
“ไปเถอะ… ผมไม่อยากสร้างฉากเลิฟซีนให้คนในร้านเห็น”
“ปล่อยนะคุณ คุณจะลากฉันไปไหน ฉันบอกแล้วนะว่าฉันต้องทำงาน คุณก็รู้ว่าเราแต่งงานกันเพราะอะไร” เพลินวายขืนตัวไม่ให้ตามชายหนุ่ม แต่ก็สู้แรงชายหนุ่มไม่ไหว
“เดินตามมาเถอะน่า… อย่าบ่นมาก เลิกบ้างานสักวัน หน้าคุณตอนนี้จะเป็นจานพาสต้าอยู่แล้ว จะรอให้ว่างก่อนคงไม่ได้ เท่าที่รู้จักคุณมา… ไม่เห็นคุณทำตัวว่างสักที ผมถึงได้ใช้ความเป็นสามีมาทวงเวลากับคุณไงล่ะ… ผมปล่อยเวลาให้คุณมาหลายวันแล้ว”
“คุณนี่จริงๆ เลย” ทั้งที่ต่อว่าเขา แต่เธอก็ยอมเดินตามชายหนุ่มออกมาที่รถอย่างว่าง่าย
“จริงสิ! วันนี้คุณไม่ทำงานหรือ งานคุณทำอะไรบ้าง ฉันเห็นคุณไปทำงานหรือว่างไม่ค่อยตรงเวลาเดิมสักที คอยมาผลุบๆ โผล่ๆ ที่ร้า
