4 น่ารำคาญ

1074 คำ
ปัจจุบัน ปีสาม @มหาลัยเอช "ฟู่วว ผ่านไปอีกเทอมแล้วสินะ" เสียงหวานของหญิงสาวตัวเล็กสูงร้อยห้าสิบแปดเซนเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มสดใสหลังจากที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องสอบวิชาสุดท้ายของการเรียนเทอมแรกในปีสามของเธอ ร่างบางเจ้าของรอยยิ้มเป็นมิตรเอาแต่ยืนยิ้มด้วยความดีใจกับสอบที่เพิ่งผ่านพ้นไปอยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง... "จะยืนยิ้มอีกนานไหม" เสียงทุ้มนิ่งของใครบางคนที่ยืนมองคนตัวเล็กอยู่นานถามขึ้นทำให้ใบบัวที่ยืนอยู่ในชุดนักศึกษาเรียบร้อยหันไปมองตามเสียง "แทนไท" ปากเล็กเอ่ยเรียกเพื่อนชายกลุ่มเดียวกันของตัวเองขึ้น "จะไปได้ยัง พวกนั้นรออยู่ข้างล่าง" ใบหน้าหล่อไทยแท้ถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่งตามประสาคนไม่ค่อยพูด "อ อ่อ...ไปสิ" ใบบัวก็พยักหน้าส่งยิ้มหวานตอบกลับร่างสูงตรงหน้าไป แทนไทก็ชะงักนิ่งไปเล็กน้อยกับรอยยิ้มสดใสนั้นแต่ก็ไม่พูดอะไรออกมาพากันเดินไปยังด้านล่างของตึกคณะที่มีเพื่อนอีกสามคนรออยู่ "โห่ กว่าจะมากัน" ขวัญข้าวพูดขึ้นหลังจากที่เห็นเพื่อนสองคนเดินลงมาจากตึกอาคารเรียน "โทษที ทำข้อสอบเพลินไปหน่อยน่ะ" ใบบัวก็รีบเดินเข้าไปคล้องแขนเอ่ยบอกคนเป็นเพื่อนด้วยท่าทีอ้อนๆตามประสา "โอ๊ย จะแย่งท็อปกับไอ้หมอนี่หรือไง" ขวัญข้าวเอ่ยพร้อมกับชี้ไปยังแทนไทที่ยืนอยู่ "ไม่หรอก เราสู้แทนไทไม่ไหว" เจ้าของใบหน้าเล็กก็ยิ้มหวานตอบกลับมาตอบความจริงที่เธอรู้ดีว่าต่อให้เธอจะเรียนดีแค่ไหน แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะทำคะแนนสู้คนตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าได้ "..." เจ้าของชื่อที่ถูกเอ่ยถึงก็นิ่งไม่พูดอะไร เอื้อมมือลงไปหยิบซองบุหรี่จะเดินออกไปจุดสูบ "ดูบุหรี่อีกแล้วไอ้เวรนี่ กูจะฟ้องแม่มึง" เสียงเซอร์เวย์พูดขึ้นหลังจากที่เห็นท่าทีของเพื่อน แน่นอนว่าแทนไทก็ไม่สนใจยังคงจะหยิบม้วนบุหรี่ขึ้นมา "สูบเยอะๆ ไม่ดีนะ" ใบบัวเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆ ซึ่งคำพูดของเธอทำเอาดวงตาคมของร่างสูงที่ยืนอยู่หันไปจ้องมองใบหน้าเล็กนิ่ง ใบบัวที่เห็นแบบนั้นก็ชะงักก้มหน้างุดไปด้วยความรู้สึกกลัวอยู่ไม่น้อยกับสายตาคมคู่นั้น "น่ารำคาญ" ริมฝีปากหนาเอ่ยออกมาเสียงเรียบด้วยใบหน้าเรียบนิ่งก่อนจะหยิบซองบุหรี่เก็บลงใส่กระเป๋าอย่างเดิม ท่ามกลางสีหน้าแปลกใจของทุกคน ยกเว้นร่างเล็กของใบบัวที่เอาแต่ยืนก้มหน้าอยู่ "อะๆไปได้ยังอะ หิวแล้วเนี่ย" ขวัญข้าวพูดขึ้น ทุกคนจึงพยักหน้าตอบกลับพากันเดินไปยังรถหรูของแทนไท กิต แล้วก็เซอร์เวย์ที่จอดอยู่ "เอาไปสองคันก็พอมั้ง" เซอร์เวย์เอ่ย "งั้นเอาของกิตกับแทนไป" ขวัญข้าวบอก "อ้าว แล้วรถฉันอะ" เซอร์เวย์มองหน้าถามเพื่อนตัวเล็กขึ้น "รถนายมันแข็งอะ จะแต่งทำบ้าอะไรก็ไม่รู้" ขวัญข้าวตอบกลับทำเอาเซอร์เวย์พูดใส่หญิงสาวด้วยสีหน้าโมโหหัวเสีย "เฮ้ยยัยนี่! ไม่รู้จักรถนั่งแข่งหรือไงวะ" "เหอะ แต่งทำบ้าอะไร เจ็บตูดเปล่าๆ เสียดายเงิน" สิ้นเสียงแหลมของขวัญข้าว เซอร์เวย์ก็ทำท่าจะเดินเอาเรื่องร่างบางหุ่นดีทันทีตามประสาคนที่มักจะทะเลาะกันอยู่เป็นประจำ "เธอ!" "พอได้แล้ว" เสียงกิตหันไปเอ่ยห้ามเพื่อนตัวเองขึ้นเพื่อให้ศึกของทั้งสองสงบลง "ฝากไว้ก่อนเถอะ! ดีนะไอ้กิตช่วยชีวิตเธอไว้" เซอร์เวย์มองหน้าพูดใส่ขวัญข้าว "แหวะ! กลัวตายอะ" ริมฝีปากบางพูดใส่ร่างสูงตรงหน้า เซอร์เวย์จึงทำท่าจะเดินไปเอาเรื่องอีกครั้ง แต่ทว่าก็ต้องชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงทุ้มนิ่งของชายที่ตัวสูงที่สุดของกลุ่มเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง "พอสักที เลิกไร้สาระกันได้แล้ว" เซอร์เวย์กับขวัญข้าวก็ยอมยุติศึกครั้งนี้ของทั้งสองลง "ตกลงจะเอารถใครไปบ้าง" กิตถาม "รถมึงกับไอ้แทนก็ได้" เซอร์เวย์ตอบ ซึ่งขวัญข้าวก็หันไปยักคิ้วใส่คนตัวสูงด้วยท่าทีกวนประสาท "..." เซอร์เวย์ก็ทำหน้าทำตาใส่หญิงสาวไปอย่างคาดโทษ "ละ...แล้วจะแบ่งกันไปยังไงเหรอ" ใบบัวที่ยืนเงียบอยู่นานเอ่ยถามขึ้นสีหน้าสงสัย "เอางี้ไหม เธอกับฉันไปกับกิต..." ขวัญข้าวเอ่ยบอก ก่อนจะหันไปยังเซอร์เวย์ที่ยืนอยู่ "...ส่วนนายไปกับแทนไท" "เออ" เซอร์เวย์ตอบกลับเพื่อนตัวเล็กเสียงดังด้วยความหมั่นไส้ ใบบัวเองก็ส่ายหัวยิ้มออกมาเล็กน้อยกับท่าทีของทั้งสองก่อนจะค่อยๆหันไปส่งยิ้มให้กิตที่ยืนส่งยิ้มมองหน้าเธออยู่ "ไม่" เสียงทุ้มของชายตัวสูงเอ่ยขึ้นทำเอาทุกคนชะงักหันไปมองยังใบหน้าหล่อนิ่ง "คืออะไร?" ขวัญข้าวถาม แทนไทก็นิ่งหันไปมองยังใบบัวที่ยืนอยู่ "เธอนั่นแหละ มากับฉัน" "ห หะ... ฉะ ฉันเหรอ" ดวงตากลมโตก็เบิกกว้างขึ้นมาด้วยความงุนงง "อืม" "เดี๋ยวนะแทนไท ทำไมบัวต้องไปกับนายด้วย?" ขวัญข้าวถามด้วยความสงสัยไม่เข้าใจ "เพราะฉัน...รำคาญมัน" แทนไทเอ่ยพร้อมกับหันไปยังเซอร์เวย์ที่ยืนอยู่ "ไอ้เหี้ยแทน!" "ฮะ...ฮ่าๆ" ขวัญข้าวก็หัวเราะออกมาด้วยความรู้สึกถูกใจในคำตอบ "ขำบ้าอะไรวะ!" "ขำนายไง เพื่อนยังรำคาญ" "เธอ!" แทนไทที่ยืนนิ่งอยู่ก็ไม่คิดสนใจยังเพื่อนสองคนที่ยืนทะเลาะถกเถียงกันอยู่แม้แต่น้อย สองเท้าหนาเดินเข้าไปเอื้อมมือใหญ่ไปคว้าแขนเล็กของใบบัวที่ยืนทำหน้างุนงงอยู่ให้เดินออกมากับเขา "ไปกับฉัน" พูดจบ มือแกร่งก็พาร่างบางเดินตรงไปยังรถของเขาที่จอดอยู่ไม่ไกลทันที
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม