บทที่ 44
ปิ่นโตข้าวราคาแพงที่สุด
ในห้องนั่งเล่น..
ฉางเฉินหลงนั่งหน้าเครียด ดวงตาสีเข้มขึงขังมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ข้างฝาห้อง ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองแล้ว
“นี่เธอเข้ามานี่สิ” เฉินหลงที่จ้องนาฬิกาบนผนังห้อง เหลือบเห็นเหลียนจึงกวักมือเรียก
ด้านเหลียนทำหน้าหวาดกลัวเล็กน้อย เดินเข้าไปยืนอยู่ห่างๆ ถามชายตรงหน้าว่า
“คุณฉางเฉินหลงมีอะไรคะ”
“เจ้านายเธอทำไมไม่ลงมาสักที”
เสียงเข้มและหน้าตาถมึงทึงของชายหนุ่ม ทำให้เหลียนส่ายหน้าเวลาตอบ
“ฉันไม่รู้ค่ะ”
“ไปตามเจ้านายของเธอลงมาพบฉันสิ” เฉินหลงสั่ง แล้วลุกขึ้นยืนโบกมือไล่สาวใช้ให้รีบไปเร็วๆ..
เสียงเอะอะดังว่าสาวใช้ที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย ทำให้อ้ายเหรินที่เดินลงบันไดมาได้ยิน เธอเดินเข้าไปในห้องรับแขก เห็นชายหนุ่มอยู่ในชุดทหาร เต็มยศ แต่เธอหาสนใจไม่
“พี่เฉินหลงยังไม่กลับอีกหรือคะ” อ้ายเหรินถามเสียงไม่พอใจ
“คุณอ้ายเหริน” เหลียนรีบเข้าไปยืนหลบอยู่ข
