เสียงครางแผ่ว ทำเอาคนในห้องชะงัก อรดีรีบตรงไปยังเตียง มองดูเพื่อนตนเองแววตาเป็นห่วง ประตูเปิดออก มุกดาก้าวเข้ามาอีกคน ในมือหอบหิ้วขนมกับของอร่อยมา เธอกวาดตามองคนในห้อง เห็นอรดียืนอยู่ข้างเตียง วางข้าวของเรียบร้อย ตรงมายืนเคียงอีกคน
“วี...” สองสาวเรียกเพื่อนตัวเอง
เปลือกตา ค่อย ๆ เปิดออก สองสาวยิ้มกว้างด้วยความดีใจ
“น้ำ...” เสียงแหบร้องขอน้ำดื่ม แผ่วเบา
พีรดลตัดสินใจรินน้ำแล้วใส่หลอด มาจอตรงปากคนป่วยให้ เธอเงยมองน้ำตาคลอ ดื่มน้ำจนกือบหมดแก้ว ความรู้สึกบางอย่าง อัดแน่นในอก พีจะรู้เรื่องที่เธอทำกับนาฎสุรีย์หรือยัง มันทำเอากังวลแทบบ้า แล้วยัยนั่นเล่า ได้แจ้งความหรือเปล่า มันกลัวมากเหลือเกิน
“เป็นยังไงบ้างวี ยังเจ็บตรงไหนไหม”
คนถูกถามส่ายหน้า มองเพื่อนแววตาขอบคุณ อย่างน้อยยัยเพื่อนสองคนก็ไม่ทอดทิ้งกัน
“ไม่แล้ว”
เธอมองเลยไปหาแฟนหนุ่ม “พีคะ”
พีรดลหรี่ตามอง สองสาวพากันเลี่ยงออกมา ชายหนุ
