ในห้องมีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศ นาฎสุรีย์ปล่อยโฮจนพอใจ ก่อนยกมืปาดน้ำตา ลุกยืนเดินมาถึงประตู แล้วแง้มดู ไม่มีใครอยู่แล้ว รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า เดินมาแล้วเปิดประตูมองซ้ายขวา วิ่งเข้าห้องตนเอง โถมกายบนเตียงปล่อยน้ำตาไหลรินอีกครั้ง มันเจ็บปวด ทรมาน อยากเอาคืนพวกเขา ทั้งตัวพีรดลและแฟนสาว ทำร้ายกันอย่างเลือดเย็น สองคนนั้นต้องได้รับกรรมที่กระทำไว้ สักวันเธอจะทวงคืนความยุติธรรมให้ตนเอง พวกนั้นต้องรับผลการกระทำอย่างสาสม
ตั้งสติได้แล้ว หยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ จัดการธุระเรียบร้อย ออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้า อาการเจ็บร้าวกลางกาย ยังคงอยู่ไม่หาย มันตอกย้ำว่าเธอกับเขา ได้มีความสัมพันธ์เกินเลย กัดริมฝีปากข่มกลั้นความรวดร้าวเอาไว้ เธอต้องหาทางเอาตัวรอดจากสถานการณ์เลวร้ายนี้ให้ได้เสียก่อน เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า หยิบมือถือโทรหาใครบาง
“ว่าไงนา” เสียงปลายสายตอบรับ
“เอื้อง... นาขอไปอยู่กับเอื้องสักวันสองวันได้ไหม
