[ กราฟ TALK ]
ควันบุหรี่สีขาวถูกพ่นออกจากริมฝีปากหยัก ในตอนเกือบจะรุ่งเช้าของวันใหม่ ผมชำเลืองตามองไปยังร่างเล็กที่นอนอยูบนเตียง จากนอกระเบียงภายในห้องด้วยสายตาเรียบนิ่ง
มุมปากหยักยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย เมื่อเห็นร่องรอยแดงจางๆ จากผิวขาวเนียนที่ยังคงนอนหลับสนิทด้วยความเหนื่อยล้า จะไม่ให้เหนื่อยก็คงยังไงอยู่เพราะผมไม่ยอมปล่อยให้ฝันได้พักอย่างที่คนตัวเล็กร้องขอ
ท่อนบนเปลือยเปล่าที่ตอนนี้กลับมีรอยเล็บขีดข่วน จากฝีมือของคนที่นอนหลับอยู่เต็มแผ่นหลังและแผงอกแกร่ง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ได้ใส่ใจกับมันเท่าไหร่นัก เพราะต่อให้ฝันข่วนจนช้ำเลือดผมก็ไม่ได้คิดที่จะใส่ใจ
Rrrrr~
เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่นร้องขึ้น ผมละสายตาจากเรือนร่างขาวเนียนของวาดฝัน จากนั้นก็ปรายตามองรายชื่อของคนที่โทรเข้ามา พลางก็ขมวดคิ้วหนาเข้าหากันทันที
"ว่า"
[ ไอ้กราฟกูโทรหาเป็นร้อยสายทำไมไม่รับวะ ]
