ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว ถือว่าการแต่งงานของฉันราบรื่นและมีความสุข ตอนนี้กราฟและฉันย้ายไปอยู่บ้านที่กราฟซื้อเอาไว้เป็นเรือนหอ
"เฮ้ย! แต่งงานแล้วไม่คบเพื่อนคบฝูงแแล้วเหรอวะ" รามเดินเข้ามาพร้อมกับสาวน้อยข้างกายที่ชื่อว่าถ้วยฟู
เด็กน่ารักน่าตาจิ้มลิ้มแต่ก็ดูดื้อรั้นไม่ใช่น้อย ในมือของเธอถือกล่องขนมมาพร้อมกับส่งยิ้มให้ฉัน
"ไม่" แต่แทนที่เจ้าบ้านอย่างกราฟจะอ้าแขนต้อนรับเพื่อนของเขา กลับทำเพียงแค่ยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มแล้วตอบกลับอย่างไม่แยแส
"โห.. ไอ้เพื่อนเวรกูไม่น่ามาเลยว่ะ"
"แล้วมึงจะมาทำไม?"
"ก็เพราะกูคิดถึงมึงไงเพื่อน คิดว่าตายห่าไปแล้วถึงได้ติดต่อไม่ได้หลังจากแต่งงาน"
"ปากเหรอเฮียราม แช่งคนอื่นแบบนั้นได้เลวมาก" ถ้วยฟูยกมือเล็กขึ้นตีท่อนแขนแกร่งของคนข้างกาย
"ก็มันจริงนี่ โทรไปก็ไม่รับแชทก็ไม่อ่าน" รามลูบท่อนแขนตัวเองที่โดนตีปอยๆ ทำหน้าอ้อนคนตัวเล็กกว่าให้สงสาร
"นิสัย.. สวัส
