Chapter 7

1217 คำ

หลังจากทะเลาะกับไอ้พัชคือยังทะเลาะไม่จบแหละพอบอกเลิกคบไม่เป็นเพื่อนกับมันแล้วก็เดินหนีออกมาทันที ซึ่งฉันก็เสียใจนะที่พูดแบบนั้นออกไป แต่ปากมันไวต่อความคิดนะสิ เห้ออออ LINE PHATCHA : ขอโทษ ฉันกดดูข้อความในโทรศัพท์เป็นรอบที่สิบแล้วมั่งจะส่งขอโทษมาทำไมเยอะแยะในเมื่อใจจริงๆไม่ได้อยากจะขอโทษกันสักนิด คงจะแคร์แค่ว่าฉันเป็นลูกของเพื่อนสนิทพ่อละมั่งถึงยอมมาขอโทษ ฉันไม่หลงกลนายหรอกไอ้บ้าพัช ก๊อกๆๆๆๆๆ "ลูกสาวของแม่นอนหรือยังคะลูก" ฉันลุกขึ้นจากเตียงรีบวิ่งไปเปิดประตูทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงเรียกของแม่ฉัน แอ๊ดดดดดดดดด เปิดประตูเสร็จฉันก็สวมกอดแม่ฉันแน่นฉันหนีมานอนที่บ้านนี่ก็คืนที่สองแล้ว แล้วอนาคตก็มีแพลนว่าจะยังไม่กลับไปนอนที่คอนโดแน่ๆถ้ายังทะเลาะกับไอ้บ้าพัชอยู่แบบนี้อ่ะ " เป็นอะไรลูกมานอนบ้านบ่อยแบบนี้แสดงว่ายังทะเลาะกับพัชชาใช่ไหมลูก" ฉันพยักหน้าเบาๆก่อนจะทำหน้าสลดจนแม่ฉันอดที่จะหัว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม