เขากล่าว ฟางซินปิดประตูห้องและเดินตามแม่ทัพหนุ่มออกไปยังหน้าระเบียงบ้านที่มองเห็นบึงน้ำอาบด้วยแสงจันทร์ส่องในคือเดือนหงาย แสงสว่างจากโคมไฟรอบบ้านหลังงามอาบร่างหนุ่มสาวทั้งสองที่เดินมาหยุดด้านหน้าระเบียงพร้อมกัน
“ท่านมีอะไรอยากพูดกับข้าเช่นนั้นหรือ ท่านจิ้นเหอ”
“ฟางซิน...การที่เจ้าติดตามข้ามาที่นี่เป็นความสมัครใจของเจ้า แต่หากเมื่อใดที่ข้าเสร็จสิ้นภารกิจในการตามล่าตัวนางมารหมื่นบุปผาแล้วเจ้าจะทำเช่นไร”
เมื่อได้ฟังคำถามฟางซินกลับเงียบไป นางมีสีหน้าครุ่นคิดแต่แล้วแม่ทัพหนุ่มก็กล่าวขึ้น
“คำว่าเสร็จสิ้นภารกิจของข้า นั่นมิได้หมายว่าข้าจะจับตัวคนทำผิดที่ฆ่าคนของราชสำนักกลับมาลงโทษได้ บางทีอาจหมายถึง...ชีวิตของข้า”
“จิ้นเหอ...เหตุใดท่านจึงกล่าวเช่นนั้น”
หญิงสาวแสดงสีหน้าตกใจ นางหัวใจวูบไหวที่ได้ยินเขากล่าวราวกับไม่กลัวเกรงบทสุดท้ายแห่งโชคชะตา จิ้นเหอส่งเสียงหัวเราะในลำคอขณะเอามือไพล่หลัง เขา
