“อย่าคิดว่าเจ้าสูงส่ง ฟางซิน!”
มี่อิงกระโดดลงจากเตียงพร้อมกับที่บานหน้าต่างเปิดออกด้วยกำลังลมปราณรุนแรง นางก้าวไปหยุดที่หน้าต่างแล้วหันกลับมายังฟางซินด้วยแววตาอาฆาตที่ถูกปรามาสจากคำเสียดสีอันเหนือชั้น
“เจ้ามิได้ต่างจากข้า ก็แค่เด็กกำพร้าที่ท่านแม่เก็บมาเลี้ยง แท้จริงเจ้ามิเคยสงสารผู้ใด เจ้ามิเคยรู้จักความเมตตาหรือรักใครด้วยซ้ำ แต่...เอ๊ะ...หรือว่าตอนนี้เจ้าได้พบรักแท้เข้าแล้ว หนุ่มรูปงามที่ข้าเห็นเมื่อครู่...”
“อย่าแตะต้องจิ้นเหอ!”
“เหตุใดจึงต้องร้อนรนทั้งที่ข้ายังมิทันได้พูดอะไรออกมาด้วยซ้ำ”
“มี่อิง...เราต่างเป็นศิษย์ร่วมสำนักอาจารย์เดียว ใยข้าจักมิรู้นิสัยของเจ้าว่าเป็นเช่นไร ขอบอกไว้ก่อนว่าอย่าได้ยุ่งเกี่ยวกับจิ้นเหอเป็นเด็ดขาด”
“หนุ่มรูปงามผู้นั้นชื่อจิ้นเหอหรือนี่ ที่หวงห้ามเพราะเจ้าคงอยากได้ไว้เองกระมัง...ฟางซิน เจ้าเป็นถึงประมุขพรรคอย่าลืมกฎของสำนักบุปผาสวรรค์ก็แล้วกัน ผู้ใดผ
