“ฮึ! คุณคงมีเวลามาใส่ใจฉันหรอก คงจะมีแต่เวลาจู๋จี๋กับแฟนล่ะสิ ปล่อยฉันเลยนะคนบ้า ฉันไม่อยากคุยกับคุณ” เธอสะบัดตัวออกจากอกเขาอย่างงอนๆ พลางยืนกอดอกหันหน้าหนีไปอีกทาง
“แฟนผม ใครกัน?” อะไรหว่า ก็คนที่ยืนอยู่นี่ไง กำลังจีบอยู่เนี่ย
“อ๋อ มีเยอะจนไม่รู้ว่าคนไหนเป็นคนไหนล่ะสิ บ้าๆๆ นี่แน่ะๆๆ”
เธอไล่ทุบเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ขณะที่ชายหนุ่มหลบหลีกเป็นพัลวัน และจังหวะที่เธอเผลอเขาจึงกระชากกระเป๋าของเธอออกมาจากไหล่มน ก่อนที่จะล้วงหาของบางอย่างในกระเป๋าเธออย่างรีบร้อน เมื่อเจอแล้วถึงกับยิ้มกว้าง พลางชูขึ้นส่งให้เธอดูด้วยสายตาเป็นต่อ
“เอาโทรศัพท์ฉันคืนมานะ” เจ็บใจนัก อยู่ๆ ก็เสียรู้อีตาบ้านี่
“ไม่ให้ ถ้าอยากได้ก็ตามไปเอาคืนเองละกัน…ผมไปทำงานก่อนนะครับ” เขายักคิ้วให้เธออย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันหลังเดินกลับไป ทิ้งให้เธอยืนแผ่เมตตาให้อย่างเดือดดาล แต่ดูเหมือนเขาจะนึกอะไรออกมาได้ จึงเดินวกกลับมาหาเธอที่
