“ตาหวาน…ตาหวานหลับหรือยัง” เคาะและเรียกคนข้างในสองสามครั้ง เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบรับ มือหนาจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปในห้องทันที
ชายหนุ่มเมียงมองหายัยตัวเล็กจนรอบห้องก็ไม่เห็นแม้แต่เงา คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างเป็นกังวล ก่อนจะคลายออกอย่างโล่งใจเมื่อได้ยินเสียงที่ดังออกมาจากห้องน้ำ ร่างแกร่งนั่งลงที่ปลายเตียงของหญิงสาว ในมือถือแก้วน้ำ และถ้วยเล็กใส่ยาแก้ปวดไว้ในนั้นสองเม็ด
“อานพ!” เมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมา พอมองเห็นว่าใครนั่งอยู่ ร่างบางที่ใส่ชุดนอนและเสื้อคลุมเรียบร้อยก็ถลาเข้ามานั่งข้างๆ อย่างดีใจ แขนเรียวคล้องไว้กับแขนแกร่ง พร้อมทั้งซุกหน้าเข้ากับหัวไหล่ของเขาคลอเคลียไปมาอย่างออดอ้อนทันที
“ไม่ต้องมาอ้อนอาเลย อาไม่ใจอ่อนหรอก…กินเข้าไปเดี๋ยวนี้” ชายหนุ่มแสร้งปรามเสียงดุ ขณะยื่นถ้วยยาและแก้วน้ำส่งให้หญิงสาวที่ส่ายหน้าดิก
เธอไม่ชอบการกินยาที่สุด ตอนเด็กๆ เคยต้องกินยาเขียวใหญ่ตอนเป็นไข
