“ซินนี่ ทำแบบนี้ทำไม ตาหวานไปทำอะไรให้”
“ฮึ นังหน้าด้าน กล้าพูดนะ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอไปวุ่นวายกับพี่วุฒิ ฉันคงไม่ต้องมานั่งทำอะไรไร้สาระแบบนี้”
“ตาหวานเปล่านะ ตาหวานไม่ได้วุ่นวาย ซินนี่กำลังเข้าใจผิดนะ” เธอพยายามโน้มน้าวพลางมองหาช่องทางให้หลุดออกไปจากในห้องนี้ก่อนจะถึงหนึ่งทุ่ม เพราะอาคารนี้จะปิดไฟ หากเธอติดอยู่ในห้องมืดๆ แบบนี้ทั้งคืน คงแย่แน่ๆ เธอกลัวความมืดมากๆ เลยด้วย ไม่ไหวๆ ถ้ากระโดดลงไปขาหักแน่ อยู่ตั้งชั้นสี่
“จะยังไงก็ช่าง ถ้าไม่มีเธอซักคน พี่วุฒิคงไม่กล้าเถลไถลออกนอกลู่นอกทางแบบนี้ เชิญอยู่ในนั้นไปเยอะย่ะ ป่ะ ยัยแอน ยัยนุส”
สามสาวหันหน้ามายิ้มและตีมือให้กันอย่างสมใจ โดยไม่สนคนที่ทุบประตูปังๆ ขอร้องให้เปิดเลยซักนิด ก่อนจะสะบัดก้นเดินหนีลงไปจากอาคารเรียนชั้นสี่ทันทีอย่างมีความสุข บนความทุกข์ของคนอื่น
อักษิพรทรุดตัวนั่งลงพิงหลังกับประตูอย่างหมดแรง เมื่อเธอตะโกนจนเสียงแหบแห้งแต่
