“แล้วเธอจะปิดเรื่องของเราอีกอยู่ไหม” พี่คิมหันต์ถามฉันขึ้นทันทีพร้อมกับฉันที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา
“กับเพื่อนของฉันและเพื่อนของนายเรายังมีอะไรต้องปิดหรอ” ฉันพูดขึ้นทันทีเพราะตอนนี้ทุกคนในกลุ่มเพื่อนคงรู้เรื่องฉันกับพี่คิมหันต์แล้ว
“คนอื่น”
“แล้วแต่นาย” เพราะฉันไม่ได้ติดอะไรอยู่แล้วว่าจะเปิดตัวหรือไม่เปิดตัว ขอแค่เรามีกันก็พอแล้ว
“งั้นก็ทำตัวปกติไม่ปิดอะไรโอเคไหม” เขาพูดขึ้นทันทีพร้อมกับกระตุกยิ้มเบาๆ
แต่เดี๋ยวนะ รอยยิ้มแบบนั้นคือไรอะ ?
“นอนได้แล้ว ทำหน้าสงสัยอะไรอีก” พี่คิมหันต์ถามฉันขึ้นอีกครั้ง
“ยิ้มอะไรแบบนั้น” รอยยิ้มแบบนั้นฉันว่ามันไม่น่าจะใช่เรื่องดีสำหรับฉันเท่าไหร่หรอกนะ
“ไหนว่าเหนื่อย เหนื่อยก็นอน”
“นอนก็นอน” ฉันพูดขึ้นพร้อมหยุดสงสัยเพราะตอนนี้ฉันทั้งเหนื่อยและง่วงพอตัวเลย
“จะแต่งอะไรนักหนาหน้าอะ” พี่คิมหันต์พูดขึ้นทันทีด้วยอาการไม่พอใจ
“ก็สวยอะ”
“จะได้ไปมหาลัยไหม จะเรีย
