พันศึกกระแทกกายเข้าหาจนร่างน้อยสั่นคลอน ไพรหอมสะดุ้ง เธอเผลอหลุดเสียงครางออกมา ใบหน้าเหยเกด้วยความเสียดเสียว
“มองสิเด็กน้อยของฉัน” เขารวบผมของเธอเอาไว้ ก่อนจะให้เธอก้มมองส่วนกลางกายที่ประสานกันอยู่ ไพรหอมมองแล้วซู๊ดปาก ความใหญ่โตของเขากำลังวิ่งเข้าวิ่งออกในกายเธอ เนื้อกายที่ร้อนผ่าวแนบชิดกันเหมือนจะมอดไหม้ เพลิงพิศวาสร้อนแรงขึ้นเมื่อเขาเห็นสีหน้าเสียดเสียวของเธอ
“ดูสิไพรหอม” เขาชี้ชวนเสียงแหบพร่า
“อื้อ... คุณพันศึก หอม...” เธอร้องครางส่ายหน้าไปมา
“ทำไม” เขาถามเสียงพร่า ยิ่งขยับกระแทกเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ
“จะ... จะ ขะ... ขาดใจแล้วค่ะ” เธอบอกเสียงสั่นๆ น้ำเสียงขาดเป็นห้วง
“ไม่หรอก แค่เกือบจะขาดใจเท่านั้น” เขาเองก็จวนเจียนจะขาดใจเหมือนกัน
“หอมไม่ไหวแล้วค่ะ” เธอส่ายหน้าตัวสั่นระริก
“บอกสิ ชอบหรือเปล่า” เขากระซิบถาม ลมหายใจร้อนแรงเป่ารดใบหน้านวลของเธอ
“ชะ... ชอบค่ะ” เธอตอบเขาเสียงพร่าซ่าน
