การเดินทางของพวกเขาดำเนินต่อไปด้วยดี แม้จะไม่ได้มีรับสั่งจากองค์หญิงแต่แผนการที่เชื้อพระวงศ์สาวเคยวางเอาไว้คงมิวายถูกพับเก็บไป พระนางอาจเปลี่ยนพระทัยหลังได้พบว่าที่พระสามีและรู้ว่าเขามิได้เลวร้ายดังที่เคยจินตนาการไว้
ท่ามกลางความสงบสุขร่างอรชรทอดสายตาไปยังเบื้องหน้า นางเห็นแม่ทัพกู้กำลังยืนสนทนากับเด็กรับใช้ที่มากับเสนาธิการเซี่ยอย่างสนิทสนม ใบหน้าเปื้อนยิ้มของเขาคือส่วนที่ชายหนุ่มไม่เคยแสดงออกมายามเมื่ออยู่กับนาง
กู้หยุนฟ่านเป็นคนยิ้มง่ายสดใสดั่งดวงตะวัน ใครได้อยู่ข้างเขาก็เป็นสุข โจวจางเหรินก็เช่นกันนางรู้สึกสงบและปลอดภัยยามเมื่อมีเขาอยู่ด้วย ราวกับมีเสียงกระซิบเบา ๆ ที่คอยพร่ำบอกว่านางและเขาเกิดมาเพื่อเป็นของกันและกัน ชายหนุ่มเป็นคนดี เขาดีกับทุกคนไม่ว่าชนชั้นใดและคงดีกับเด็กรับใช้นั่นเป็นพิเศษ
“เขาเป็นบุรุษตัดแขนเสื้อหรือเจ้าคะ ดูราวกับเป็นชายที่มองสตรีที่ตนรักอยู่เลย” หญิงรับใช้นาง
