ทางด้านเสนาธิการหนุ่มส่ายหัวราวกับปลงตก เขาคิดมาตลอดว่าหลี่รั่วหลานคล้ายกับใครคนหนึ่งที่ตนรู้จัก พอร่างบางยืนข้างผู้ช่วยของเขา ซุนเหว่ยก็เข้าใจในทันทีว่านางเหมือนใคร หลายวันมานี้เขาอยู่กับหลี่รั่วหลานโดยที่นางนอนเตียงส่วนเขานอนที่พักเด็กรับใช้จนตอนนี้เริ่มเกลียดฝาโลงนั่นแล้วสิ แม้จะไม่ชอบใจเท่าไหร่แต่ได้เห็นนางกินอิ่มนอนหลับก็ทำให้เขาใช้ชีวิตกับแผ่นไม้นั่นต่อไปได้ ร่างโปร่งยืดเหยียดร่างกายที่ตึงจัดจนได้ยินเสียงกระดูกลั่น ‘กร๊อบ’
“ให้ข้านวดให้ไหมเจ้าคะ” คนตัวเล็กเดินเข้ามาหาพร้อมทั้งเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง การอยู่ด้วยกันมันทำให้ระยะห่างระหว่างพวกเขาลดลงไปโดยไม่รู้ตัว
“ไม่-”
“ดีเลยขอรับ นายท่านสุขสบายมาตั้งแต่เกิดพอต้องมาลำบากลำบนแบบนี้จึงทำให้ร่างกายปรับตัวไม่ทัน หากได้คุณหนูหลี่ช่วยก็คงจะดี” ขุนนางผู้น้อยเอ่ยแทรกขึ้นมา
“จะทำอะไรก็ไป…” บุรุษสูงศักดิ์เอ่ยเสียงเย็น
“ขอรับ!” ผู้ช่วยหนุ่มร
