ตัวยาที่เหมยกุ้ยฮวาปรุงเป็นตัวแรก เป็นขับพิษ สรรพคุณของยาตามที่ตำราสมุนไพรล้ำค่าบอกไว้ นางใช้ เออเจียว ผสมกับโสมบดผง และจินหยินฮวาบด สมุนไพรสามตัวนี้มีฤทธิ์ขับพิษในเลือด แต่เพราะการกินยาในช่วงเวลานี้นิยมกลืนเลย หรือไม่ก็เคี้ยวแล้วกลืน ไม่ได้กินน้ำตามเหมือนช่วงเวลาที่นางจากมา นางกลัวว่ายาจะให้รสขม จึงนำซันเย่าที่มีรสหวาน และมีฤทธิ์เย็นบดผงใส่ผสมลงไปด้วย คนจนทุกอย่างเข้ากัน ปั้นเป็นเม็ดกลมขนาดเล็กๆ เพื่อให้ง่ายต่อการกิน และการเก็บรักษา เม็ดเล็กใส่ในขวดยาเล็ก จึงจะพกติดตัวได้ง่าย ผึ่งยาในที่ร่มสองวัน ยาก็ใช้ได้ แต่จะลองยากับใคร นางเองก็ยังคิดไม่ตก
ยาตัวที่สอง ด้วยลี่ไทเฮาทรงมีพระชนมายุมากแล้ว เกิดเหตุการณ์วุ่นวายเช่นนี้ น่าจะทรงบรรทมได้ไม่ดีเป็นแน่ แต่หากนางจะปรุงยาแล้วนำไปถวาย ใครจะกล้าเชื่อว่าสิ่งที่นางทำเป็นยากันเล่า ดีมิดีเกิดอะไรขึ้นมาตระกูลกู่คงได้มารับเคราะห์เพราะนาง นางจึงเลือกใช้ชา
