ตำหนักหย่งเจิ้ง (** ความกล้า ความถูกต้องเถรตรง)
เยว่จื่อยืนละล้าละลังอยู่หน้าประตูเรือนใหญ่ ภายในตำหนักหย่งเจิ้ง ท่าทางอึดอัดประหนึ่งทะเลาะกับตัวเองอยู่ก็ไม่ปาน เยว่เฉิงที่ยืนยามมองพี่ชายด้วยสายตาเรียบนิ่ง ไม่คิดจะช่วยไม่แม้จะเอ่ยปากถาม ไม่นานก็หลับตายืนนิ่งดังเดิม
เยว่จื่อคิดไม่ตก ตัดสินใจไม่ได้ หวังจะหาคนช่วย จึงเดินเข้าไปใกล้น้องชายที่ยืนนิ่งเป็นหุ่น แล้วเอ่ยปากถาม
"อาเฉิง ไยเจ้าจึงแสร้งเป็นไม่เห็นความทุกข์ร้อนของข้า"
เยว่เฉิงถอนหายใจด้วยความรำคาญ เขาผิดที่ใดกัน "เหตุใดข้าจึงต้องพาตัวเองเข้าไปในไฟเล่า ในเมื่อรู้อยู่ว่าไฟร้อน"
"แต่ข้าเป็นพี่ชายเจ้า อย่างน้อยเจ้าก็น่าจะเป็นห่วงข้าบ้าง" เยว่จื่อตัดพ้อ
"เล่ามา" สุดท้ายเยว่เฉิงก็ใจอ่อน ไม่สามารถตัดใจไม่ช่วยเหลือพี่ชายเพียงคนเดียวได้
"นี่...คุณหนูตระกูลกู่ฝากให้ข้านำมาให้คุณชาย" เยว่จื่อพูดพลางชูปิ่นโตไม้ในมือให้น้องชายดู
"......" เ
